“Teraz ja, Nebukadnesar, chwalę, wywyższam i wysławiam Króla Niebios, gdyż wszystkie jego dzieła są prawdą i jego ścieżki są sprawiedliwością. Tych zaś, którzy pysznie postępują, może poniżyć”. Daniela 4,34. TC 180.1
Siła narodów i poszczególnych osób nie leży w okolicznościach i możliwościach, które pozornie czynią ich niepokonanymi, ani w ich chełpliwej wielkości. Jedynie Boża moc i działanie mogą ich uczynić wielkimi i silnymi. Ludzie sami decydują o swoim wiecznym przeznaczeniu, które zależy od ich postawy wobec Bożych zamiarów. Nasza historia jest sprawozdaniem z ludzkich osiągnięć, zwycięstw w bitwach i sukcesów we wspinaniu się ku wielkości w tym świecie. Boża historia przedstawia ludzi tak, jak widzi ich niebo. (...) TC 180.2
Prorok Daniel opisał upadające i powstające królestwa. Interpretując sen króla babilońskiego oświadczył mu, iż jego królestwo przeminie. Jego wielkość i moc będą trwać jeszcze przez jakiś czas, a potem nastanie kolejne królestwo, które będzie miało swój okres próby, aby wykazać, czy będzie wywyższać prawdziwego Władcę, jedynego prawdziwego Boga. Kiedy i to królestwo zawiedzie, jego miejsce na arenie świata zajmie trzecie mocarstwo. Poddane próbie także i ono przeminie wyparte przez czwarte, silne jak żelazo, które podporządkuje sobie narody świata. To słowo, odkryte przez nieskończonego Boga przed ludźmi, zapisane na proroczych kartach i potwierdzone historycznymi zapisami, udowadnia, iż Bóg ma władzę nad narodami. (...) TC 180.3
Głos Boży, słyszany w przeszłości, brzmi przez wieki, z pokolenia w pokolenie. (...) Historia i proroctwo świadczą, że Bóg całej ziemi objawia tajemnice światu przez swoich wybranych posłańców niosących światło. (...) Nebukadnesar, wskutek straszliwego upokorzenia, kiedy utracił rozum, został przekonany o swojej słabości i uznał zwierzchność żywego Boga. (...) TC 180.4
Bóg każdemu człowiekowi wyznaczył miejsce w swoim wielkim planie. Wybierając prawdę albo fałsz, głupotę albo mądrość, każdy wypełnia cel swego życia gromadząc nieodwołalne skutki swoich decyzji. Każdy stosownie do tego, czy wybiera posłuszeństwo, czy nieposłuszeństwo, decyduje o swoim wiecznym przeznaczeniu. Każdy ma przy tym wolność wyboru i jest osobiście odpowiedzialny za swoje czyny. (...) TC 180.5
Nie mówmy: “Bóg był”, ale: “Bóg jest”. (...) Choć królowie upadają, a narody giną z oblicza ziemi, ci, którzy przez wiarę łączą się z Bogiem, będą trwać na wieki. — Manuscript 36, 1896. TC 180.6