“Skrył się Adam z żoną swoją przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu”. 1 Mojżeszowa 3,8. TC 25.1
Adam nie pojmował wszystkich konsekwencji swojego nieposłuszeństwa. Nie zaparł się całkowicie Boga ani nie wystąpił otwarcie przeciwko Niemu; po prostu postąpił niezgodnie z Jego przykazaniem. Jakże wielu czyni dziś podobnie, a ich wina jest znacznie większa, gdyż mają przykład strasznych skutków nieposłuszeństwa Adama, będących dowodem tragicznych konsekwencji przestępowania prawa Bożego. Tak więc współcześni ludzie mają wyraźne światło w tej kwestii i niczym nie mogą usprawiedliwić swojej winy, jeśli zapierają się Boga i lekceważą Jego autorytet. (...) TC 25.2
Adam uległ pokusie, a my, skoro mamy sprawę grzechu tak jasno wyłożoną, możemy poznać ją od przyczyny do skutku i zrozumieć, że nie wielkość czynu decyduje o tym, czy jest on grzeszny, ale nieposłuszeństwo objawionej woli Bożej, które oznacza zaparcie się Boga, odrzucenie Jego prawa i Jego panowania. (...) TC 25.3
Prawo egoizmu bierze górę, ludzka wola staje się najważniejsza, a gdy przedstawia się ludziom świętą wolę Bożą, która ma być respektowana, szanowana i zachowywana, ludzka wola pragnie dominować i realizować swoje zachcianki, co prowadzi do konfliktu między tym, co ludzkie, a tym, co Boże. TC 25.4
Upadek naszych prarodziców zerwał złoty łańcuch naturalnego posłuszeństwa ludzkiej woli względem woli Bożej. Ludzie idą za własnymi zamysłami, o których Pan powiedział, że są ustawicznie złe. Pan Jezus oświadczył: “Ja zachowałem przykazania Ojca mego”. W jaki sposób? Jako człowiek. “Oto idę czynić wolę twoją, Boże”. Wobec oskarżeń Żydów stał czysty, szlachetny, święty i odpowiadał: “Kto z was może mi dowieść grzechu?” (...) TC 25.5
Mamy służyć Bogu jako ludzie, ale jako ludzie o naturze odkupionej przez Syna Bożego. Przez sprawiedliwość Chrystusa możemy stanąć przed Bogiem usprawiedliwieni, jakbyśmy nigdy nie zgrzeszyli. Nic nam nie da zastanawianie się, co byśmy zrobili, gdybyśmy byli aniołami. Mamy z wiarą zwrócić się do Jezusa i okazać naszą miłość do Boga przez posłuszeństwo jego przykazaniom. — Manuscript 1, 1892; Manuscript Releases VI, 337-342. TC 25.6