“Ku mężowi twemu pociągać cię będą pragnienia twoje, on zaś będzie panował nad tobą. A do Adama rzekł: (...) Przeklęta niech będzie ziemia z powodu ciebie! W mozole żywić się będziesz z niej po wszystkie dni życia swego!” 1 Mojżeszowa 3,16.17. TC 27.1
Ewa dowiedziała się, że jej udziałem stanie się smutek i ból. Pan powiedział: “Ku mężowi twemu pociągać cię będą pragnienia twoje, on zaś będzie panował nad tobą”. Wiersz 16. Bóg stworzył Ewę jako istotę równą Adamowi. Gdyby ludzie pozostali posłuszni Bogu — w zgodzie z Jego wielkim prawem miłości — na zawsze zachowaliby też łączącą ich wzajemną więź. TC 27.2
Ewa pierwsza popełniła przestępstwo. Uległa pokusie, ponieważ wbrew Bożemu zaleceniu odłączyła się od swego towarzysza. Pod wpływem jej namowy zgrzeszył Adam, więc teraz miała zostać poddana swemu mężowi. Gdyby zasady zawarte w prawie Bożym były przestrzegane przez upadły rodzaj ludzki, wyrok ten, choć jest wynikiem popełnienia grzechu, okazałby się dobrodziejstwem dla ludzkości, jednak nadużywanie przez mężczyzn danej im zwierzchności nad kobietami często sprawia, że los kobiet jest bardzo gorzki, a ich życie nieznośnym ciężarem. TC 27.3
Ewa była w pełni szczęśliwa u boku męża w swym domu w Edenie, ale, jak niecierpliwe Ewy w naszych czasach, łudziła się nadzieją, że osiągnie wyższą sferę niż ta, którą jej wyznaczył Bóg. Próbując wspiąć się na wyższą pozycję, upadła znacznie niżej. (...) TC 27.4
Pan oznajmił Adamowi: “Ponieważ usłuchałeś głosu żony swojej i jadłeś z drzewa, z którego ci zabroniłem, mówiąc: Nie wolno ci jeść z niego, przeklęta niech będzie ziemia z powodu ciebie! W mozole żywić się będziesz z niej po wszystkie dni życia swego! Ciernie i osty rodzić ci będzie i żywić się będziesz zielem polnym. W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz”. Wiersze 17-19. TC 27.5
Nie było wolą Bożą, by bezgrzeszna para nawet w najmniejszym stopniu poznała zło. Bóg otoczył ich wszelkim dobrem i powstrzymywał zło. Jednak wbrew Jego przykazaniu zjedli owoce z zakazanego drzewa i teraz — poznawszy zło — będą z niego nadal jeść po wszystkie dni swego życia. Od tego czasu rodzaj ludzki miał być nękany pokusami szatana. Zamiast radosnej pracy dotychczas im wyznaczonej, ich udziałem stały się troski i mozół. Mieli doznać rozczarowań, smutku, bólu, a w końcu także śmierci. — Patriarchowie i prorocy 40.41. TC 27.6