“Przystąpili do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze, oburzeni, iż nauczają lud i zwiastują zmartwychwstanie w Jezusie; ujęli ich więc i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia”. Dzieje Apostolskie 4,1-3. TC 303.1
Twierdzenia apostołów, iż widzieli Jezusa po Jego zmartwychwstaniu i że wstąpił On do nieba, burzyły fundamenty nauki saduceuszów. Nie mogli pozwolić, by szerzono takie poglądy. Rozzłoszczeni kapłani i przywódcy aresztowali apostołów i wtrącili ich do więzienia jak pospolitych kryminalistów. Jednak uczniowie nie czuli się zakłopotani ani załamani. (...) TC 303.2
“Ale anioł Pański otworzył w nocy drzwi więzienia i wyprowadziwszy ich rzekł: Idźcie, a wystąpiwszy, głoście ludowi w świątyni wszystkie te słowa, które darzą życiem”. Widzimy, że nie zawsze należy słuchać tych, którzy sprawują władzę, nawet jeśli ludzie ci uważają się za nauczycieli biblijnych zasad. Dzisiaj wielu jest takich, którzy czują się rozdrażnieni i są rozgniewani, gdy ktokolwiek ośmiela się głosić idee odmienne od ich poglądów religijnych. Czyż nie bronili prawdziwości swoich zasad przez długi czas? Podobnie myśleli kapłani i rabini w czasach apostołów. Cóż znaczyli w ich oczach ci niewykształceni ludzie, prostacy, głoszący idee przeciwne do nauk, które wykształceni kapłani i przywódcy przekazywali ludowi? Według nich ci głosiciele nowych idei nie mieli prawa podważać fundamentalnych zasad wiary narodu izraelskiego. TC 303.3
Jednak widzimy, że Bóg niebios czasem poleca ludziom nauczać tego, co jest uważane za przeciwne ustalonym doktrynom. Ci, którzy niegdyś byli depozytariuszami prawdy, sprzeniewierzyli się temu świętemu powiernictwu, więc Pan wybiera innych, którzy otrzymują jasne promienie Słońca Sprawiedliwości i bronią prawd, nie będących w zgodzie z ideami przywódców religijnych. Wówczas ci przywódcy, w swojej duchowej ślepocie, dają upust swemu, jak sądzą, słusznemu gniewowi przeciwko tym, którzy ośmielają się odrzucić bajki powszechnie uważane za prawdę. (...) TC 303.4
Jednak Duch Święty od czasu do czasu będzie objawiał prawdę przez swoich wybranych posłańców, a nikt, nawet kapłani czy przywódcy, nie ma prawa powiedzieć: “Nie powinniście wyrażać publicznie swoich opinii, gdyż my wierzymy inaczej”. W ten sposób ludzie usiłują się przeciwstawić nauce Ducha Świętego. — Letter 38, 1896. TC 303.5