“Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe”. 1 Mojżeszowa 6,5. TC 51.1
Bóg ma swój Kościół, od chwili, gdy Adam, Ewa i Abel przyjęli z radością dobrą nowinę, iż Jezus jest ich Odkupicielem. W pełni, tak jak my dzisiaj, uświadomili sobie wagę obietnicy i obecność Boga wśród nich. Gdziekolwiek Henoch znalazł jedną lub dwie osoby gotowe słuchać jego poselstwa, Jezus przyłączał się do nich w uwielbianiu Boga. W czasach Henocha niektórzy z występnych mieszkańców ziemi uwierzyli. Pan nigdy nie pozbawia wiernych swojej obecności, a świata nie pozostawia bez swoich wiernych świadków. TC 51.2
Henoch był publicznym nauczycielem prawdy w czasach, w których żył. Nauczał prawdy, żył prawdą, a jego charakter był zgodny z wielkością i świętością jego misji. Henoch był prorokiem przemawiającym pod wpływem Ducha Świętego. Był światłem w moralnych ciemnościach, (...) człowiekiem, który chodził z Bogiem i przestrzegał Jego prawa — tego prawa, którego nie chciał przestrzegać szatan, które przestąpił Adam, a które szanował i oddał za nie życie Abel. Bóg pokazał wszechświatu fałszywość oskarżeń szatana, który twierdził, iż ludzie nie są w stanie zachowywać prawa Bożego. Bóg wykazał, że choć ludzie zgrzeszyli, mogą nawiązać więź z Bogiem i dzięki temu być podobni umysłem i duchem do Boga jako reprezentanci Chrystusa. Tak więc ten święty człowiek został wybrany przez Boga, by obnażyć niegodziwość świata i dowieść mu, iż człowiek jest w stanie zachowywać prawo Boże. (...) TC 51.3
Henoch chodził z Bogiem, podczas gdy o współczesnych mu ludziach czytamy: “Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe”. 1 Mojżeszowa 6,5. Sprawiedliwe życie Henocha zdecydowanie różniło się od postępowania występnych ludzi. Jego pobożność, czystość i bezkompromisowa uczciwość były wynikiem chodzenia z Bogiem, podczas gdy nikczemność świata była spowodowana chodzeniem ludzi z wielkim zwodzicielem. (...) TC 51.4
Henoch wiódł przykładne życie, ale nie uczynił nic, czego nie mogliby uczynić wszyscy synowie i córki Adama. — Manuscript 43, 1900. TC 51.5