“Nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was”. Mateusza 10,20. WM 179.1
Ze wszystkich darów, jakie Bóg dał człowiekowi, żaden nie jest cenniejszy niż dar mowy uświęcony przez Ducha Świętego. Dzięki mowie przekonujemy i perswadujemy, dzięki mowie modlimy się i wielbimy Boga, a także wyrażamy głębokie myśli o miłości Odkupiciela. Ci, którzy są przygotowani, by oświecać umysły bliźnich, często będą mieli okazje do przeczytania wykształconym osobom fragmentów z Biblii i książek, które uczą o prawdzie, celem przedstawienia im dowodów wiary. (...) WM 179.2
Gdy głos Pana wzywa: “Kogo poślę? I kto tam pójdzie?”, Duch Boży wkłada w serca odpowiedź: “Oto jestem, poślij mnie!”. Izajasza 6,8. Jednak pamiętajcie, że żywy węgiel z ołtarza musi zostać najpierw przyłożony do waszych ust. Wówczas będziecie wypowiadać mądre, święte słowa. Zawsze będziecie wiedzieć, co możecie powiedzieć, a co pozostawić niedopowiedziane. Nie będziecie się popisywać swoją biegłością w teologii. Będziecie mieć się na ostrożności, by nie wzbudzać ducha sporów ani uczucia niechęci przez zbyt pospieszne przedstawianie wszystkich zagadnień wiary. Będziecie umieli mówić w taki sposób, by nie budzić sprzeciwu, ale raczej stopniowo budzić w sercach słuchaczy pragnienie głębszego poznania Słowa Bożego. WM 179.3
Pan pragnie, byście się stali zdobywcami dusz, tak więc, choć nie powinniście przedstawiać ludziom zbyt pospiesznie niektórych zasad wiary, to jednak powinniście być “zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej, lecz czyńcie to z łagodnością i szacunkiem”. 1 Piotra 3,15. Czego mielibyście się obawiać? Powinniście lękać się o to, by wasze słowa nie trąciły bufonadą, nie były zbyt pochopne, by nie brakowało wam łagodności Chrystusa. Złączcie się mocno z Chrystusem i przedstawiajcie prawdę taką, jaka jest w Nim. Historia odkupienia z pewnością poruszy serca słuchaczy WM 179.4
Gdy nauczycie się pokory i cichości Chrystusa, wówczas poznacie, co powinniście mówić do ludzi, bowiem Duch Święty będzie wam podpowiadał słowa, które powinniście do nich skierować. Ci, którzy uświadamiają sobie konieczność poddania serca pod panowanie Ducha Świętego, zostaną uzdolnieni do siania ku żywotowi wiecznemu. Na tym polega dzieło ewangelisty. — Australasian Union Conference Record, 1 lipiec 1902. WM 179.5