“Dziękując Ojcu, który was zdolnymi uczynił do uczestniczenia w dziedzictwie świętych w światłości, który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna swego umiłowanego”. Kolosan 1,12.13. WM 294.1
Przywilejem każdego gorliwego poszukiwacza prawdy i sprawiedliwości jest poleganie na pewnych obietnicach Bożych. Pan Jezus wyraźnie pokazuje nam, iż skarby łaski Bożej są do naszej dyspozycji, abyśmy stali się przekazicielami światłości. Nie możemy otrzymać bogactw łaski Chrystusa nie pragnąc udzielać ich innym. Kiedy mamy miłość Chrystusową w sercu, wówczas odczuwamy, iż naszym obowiązkiem i przywilejem jest przekazywać ją bliźnim. Słońce świecące na niebie śle swoje jasne promienie na wszystkie drogi i ścieżki życia. Ma dość światła dla tysięcy takich światów jak nasz. Podobnie jest ze Słońcem Sprawiedliwości — Jego jasne promienie uzdrowienia i radości wystarczą, by zbawić nasz mały świat i zapewnić bezpieczeństwo wszystkim innym stworzonym światom. (...) WM 294.2
Ci, którzy uświadamiają sobie potrzebę kajania się w skrusze przed Bogiem i wierzenia w naszego Pana, Jezusa Chrystusa, będą naprawdę skruszeni duchem, pełni żalu, iż wcześniej opierali się Duchowi Pańskiemu. Wyznają swój grzech, iż odrzucali światło niebios, tak łaskawie im zesłane, i porzucą grzech, który zasmucał i obrażał Ducha Pańskiego. Ukorzą się i przyjmą moc łaski Chrystusowej, uznając, że poselstwo ostrzeżenia, nagany i zachęty słusznie zostało do nich skierowane. Wówczas objawi się ich wiara w Boże działanie, a oni zdadzą się całkowicie na pojednawczą ofiarę Chrystusa. Osobiście przyjmą obfitą łaskę i sprawiedliwość Chrystusa, który odtąd będzie dla nich nie tylko Zbawicielem świata, ale ich osobistym Zbawicielem. Uświadomią sobie, jak bardzo Go potrzebują i z całkowitą ufnością zdadzą się na Niego. Będą pić wodę życia z boskiego, niewyczerpanego Źródła. W nowym, błogosławionym doświadczeniu zdadzą się na Chrystusa, stając się uczestnikami boskiej natury. — The Review and Herald, 26 sierpień 1890. WM 294.3