“A gdy wszedł król, aby przypatrzeć się gościom, ujrzał tam człowieka nie odzianego w szatę weselną. I rzecze do niego: Przyjacielu, jak wszedłeś tutaj, nie mając szaty weselnej? A on oniemiał”. Mateusza 11,12. WM 297.1
Zdejmij swoje ubranie i przywdziej weselną szatę przygotowaną przez Chrystusa. Wtedy będziesz mógł zasiadać na niebiańskich wyżynach z Chrystusem Jezusem. Bóg przyjmuje wszystkich, którzy przychodzą do Niego tacy, jacy są, niewyposażeni we własną sprawiedliwość, nieusiłujący się usprawiedliwiać, nieprzypisujący sobie zasług z tytułu dobrych uczynków ani niechełpiący się swoją rzekomą wiedzą. Jeśli żyjesz i działasz w cichości i z pokorą w sercu, wykonywane jest dla ciebie dzieło, którego dokonać może tylko Bóg. To On działa w tobie, sprawiając chcenie i wykonanie, stosownie do Jego woli. A Jego wolą jest, byś trwał w Chrystusie i w Jego miłości. WM 297.2
Niechaj nic nie pozbawi cię spokoju i pewności, że już zostałeś przyjęty. Uchwyć się wszystkich obietnic. Wszystkie one należą do ciebie, jeśli tylko spełnisz warunki, na których zostały dane. Całkowite podporządkowanie się i pójście za Chrystusem — oto tajemnica doskonałego odpocznienia w miłości Bożej. WM 297.3
Trwały pokój — któż może go posiąść? Ten pokój znajdujemy wtedy, gdy odrzucamy wszelkie dążenia do samousprawiedliwienia się i wszelkie rozumowanie oparte na egoizmie. Musimy nauczyć się Jego pokory i cichości, zanim doświadczymy spełnienia obietnicy: “Znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”. Mateusza 11,29. Ucząc się postępować tak, jak postępował Chrystus — nosząc Jego jarzmo i poddając się Jego nauce — doznajemy przemiany WM 297.4
Oddanie życia Chrystusowi oznacza znacznie więcej niż wielu przypuszcza. Bóg wzywa do całkowitego poddania się. Nie możemy przyjąć Ducha Świętego dopóty, dopóki nie skruszymy jarzma naszych niewłaściwych cech charakteru. Dźwigając takie jarzmo, nie możemy jednocześnie nosić jarzma Chrystusa i uczyć się od Niego. Nie ma wśród ludzi nikogo, kto nie powinien się jeszcze wiele nauczyć. Wszyscy muszą się uczyć w szkole Chrystusa. — The Review and Herald, 25 kwiecień 1899. WM 297.5