“Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie”. Filipian 2,13. WM 298.1
Chrystus obiecał dar Ducha Świętego swemu Kościołowi, a obietnica ta należy do nas tak samo jak do pierwszych uczniów. Jednak jak każda obietnica, jest ona oparta na pewnych warunkach. Wielu wierzy w tę obietnicę Pańską. Ludzie ci mówią o Chrystusie i Duchu Świętym, ale nie korzystają z obietnicy. Nie poddają się kierownictwu Bożych czynników. Nie możemy się posługiwać Duchem Świętym. To On ma się posługiwać nami. Przez Ducha Świętego Bóg działa w swoim ludzie, sprawiając chcenie i wykonanie według swej woli. Jednak wielu nie poddaje się temu działaniu. Chcą sami kierować swoim życiem. Dlatego nie otrzymują niebiańskiego daru. WM 298.2
Jedynie ci, którzy w pokorze czekają na Boga, wyglądając Jego prowadzenia i łaski, otrzymają Ducha Świętego. Moc Boża czeka na to, by o nią poprosili i by ją przyjęli. To obiecane błogosławieństwo, dostępne na podstawie wiary, niesie ze sobą wszystkie inne błogosławieństwa. Jest udzielane stosownie do bogactwa łaski Chrystusa, a On pragnie wyposażyć każdego odpowiednio do tego, ile jest w stanie przyjąć. WM 298.3
Kiedy Duch Boży panuje w sercu, wówczas zmienia życie wierzącego człowieka. Grzeszne myśli zostają usunięte, złe czyny — odrzucone. Miłość, pokora i pokój zajmują miejsce gniewu, zawiści i niezgody. Radość wypiera smutek, a twarz jaśnieje niebiańskim szczęściem. Nikt nie widzi ręki, która zdejmuje ciężar, ani nie dostrzega światła docierającego z niebiańskiego przybytku. Błogosławieństwo przychodzi, kiedy przez wiarę człowiek poddaje się Bogu. Wtedy moc, której nikt nie jest w stanie ujrzeć, odradza człowieka na podobieństwo Boże. WM 298.4
Duch Święty jest dla duszy tchnieniem duchowego życia. Udzielenie Ducha Świętego jest jednoznaczne z udzieleniem życia Chrystusa. Duch Święty napełnia cechami charakteru Chrystusa tego, kto Go przyjmuje. — The Review and Herald, 19 listopad 1908. WM 298.5