“Wszystko niech się odbywa godnie i w porządku”. 1 Koryntian 14,40. WM 331.1
Spotkałam pewne małżeństwo, które twierdziło, że zachowuje Słowo Boże i wierzy w Świadectwa. W ciągu ostatnich dwóch czy trzech lat mieli oni niezwykłe doświadczenia. Wydali mi się ludźmi szczerego serca. (...) WM 331.2
Powiedziałam temu bratu i jego żonie, że moje doświadczenia, przez które przeszłam w młodości, wkrótce po tym, jak upłynął wyznaczony czas w roku 1844, sprawiły, iż jestem szczególnie ostrożna w przyjmowaniu czegokolwiek, co przypominałoby te rzeczy, które wtedy karciliśmy w imieniu Pańskim. WM 331.3
Nic gorszego nie może się przydarzyć dziełu Bożemu w obecnym czasie niż wkradanie się do naszych zborów ducha fanatyzmu, któremu towarzyszą dziwne zachowania, niesłusznie uważane za przejawy działania Ducha Bożego. WM 331.4
Kiedy ten brat i jego żona opisali swoje doświadczenia, które uważali za wynik przyjęcia Ducha Świętego w apostolskiej mocy, natychmiast spostrzegłam, że była to wręcz kopia tego, co zwalczaliśmy na początku naszej drogi. WM 331.5
Pod koniec naszej rozmowy brat L. zaproponował, byśmy wspólnie się modlili, w nadziei, że podczas modlitwy jego żona dozna tego, co wcześniej mi opisywali, abym mogła rozpoznać, czy pochodzi to od Pana. Nie mogłam się na to zgodzić, gdyż pouczono mnie, iż chęć okazywania takich dziwacznych zachowań dowodzi, iż dzieło to nie jest od Boga. WM 331.6
Nie wolno pozwolić na to, by tego rodzaju doświadczenia sprawiały, iż ogarnie nas zniechęcenie. Od czasu do czasu będą się one jednak pojawiać. Nie dawajmy miejsca takim dziwnym wyczynom, które w rzeczywistości niweczą w naszych umysłach wpływ Ducha Świętego. Boże działanie zawsze jest nacechowane spokojem i godnością. Nie możemy aprobować niczego, co wprowadzałoby zamieszanie i osłabiało naszą gorliwość w wykonywaniu wielkiego dzieła, jakie Chrystus nam powierzył, by przygotować ludzkość na powtórne przyjście Chrystusa. — Selected Messages II, 41.42. WM 331.7