“Więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa”. Filipian 3,8. WM 332.1
Dzięki Chrystusowi człowiek otrzymuje moralną moc, która zmieni jego uczucia i uzdolni go do wykonywania z chęcią dzieła Bożego. Chociaż wcześniej wszystkie siły umysłu i ciała były skupione na czynieniu zła, to jednak Duch Boży dokonuje gwałtownej zmiany. Duch Święty oświeca, odnawia i uświęca człowieka. Aniołowie z największym zainteresowaniem przyglądają się efektom działania Ducha Świętego w człowieku. WM 332.2
Dzięki objawieniu wspaniałości Chrystusa, przez poznanie miłości, jaką nam okazał, kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, uparte serce zostaje zmiękczone i podbite, a grzesznik ulega przemianie i staje się dzieckiem Bożym. Miłość jest środkiem, którym Bóg posługuje się, by usunąć grzech z duszy Dzięki niej zmienia dumę w pokorę, wrogość i niewiarę w miłość i ufność. Miłość nie stosuje przymusu, ale objawia Jezusa, aby człowiek z wiarą mógł patrzeć na Baranka Bożego i żyć dzięki Niemu. (...) WM 332.3
Chrystus zostaje ukazany ludziom, aby mogli zobaczyć Jego sposób postępowania i Jego doskonałość, a jak wzór jest doskonały we wszystkim, tak człowiek upodobniony do Chrystusa ma być doskonały w Nim, bowiem poza Chrystusem nie ma dla ludzi żadnej możliwości osiągnięcia sprawiedliwości. WM 332.4
Kiedy Duch Święty został posłany z wysokości, Kościół napełnił się światłem, a tym światłem był Chrystus. Kościół był pełen radości, a Chrystus był jej treścią. Kiedy Duch Święty zstępuje na Jego lud w naszych czasach, imię Chrystusa jest na ustach wszystkich. Jego miłość wypełnia duszę, a gdy serce przyjmuje Jezusa, przyjmuje też Boga, ponieważ w Chrystusie jest cała pełnia Bóstwa. Kiedy promienie sprawiedliwości Chrystusa oświecają duszę, wówczas radość, uwielbienie i chwała wplatają się w nasze doświadczenie. — The Signs of the Times, 9 czerwiec 1890. WM 332.5