“Teraz zaś, wyzwoleni od grzechu, a oddani w służbę Bogu, macie pożytek w poświęceniu, a za cel żywot wieczny”. Rzymian 6,22. WM 65.1
Pan pragnie, by Jego lud był silny w wierze, świadomy wielkiego zbawienia tak łaskawie ofiarowanego. Wierzący nie powinni wybiegać za bardzo naprzód, oczekując, że w jakiejś nieokreślonej przyszłości dokona się dla nich wielkie dzieło, bowiem dzieło to już zostało dokonane. Wierzący nie są powołani do tego, by zawierać pokój z Bogiem o własnych siłach. Nigdy nikt nie był do tego wybrany. To Chrystus położył kres grzechowi, kiedy zaniósł straszliwe przekleństwo grzechu na krzyż w swoim ciele. On zdejmuje to przekleństwo ze wszystkich, którzy wierzą w Niego jako swego Zbawiciela. Kładzie kres panowaniu grzechu w sercu, a życie i charakter wierzących świadczą o skuteczności łaski Chrystusa. WM 65.2
Jezus udziela Ducha Świętego tym, którzy Go o to proszą, bowiem konieczne jest, by każdy wierzący został uwolniony od skażenia oraz od przekleństwa i potępienia prawa. Dzięki działaniu Ducha Świętego, uświęceniu w prawdzie, wierzący zostaje przygotowany do zamieszkania w niebie. Chrystus działa w nas, a Jego sprawiedliwość okrywa nas. Bez tego nikt nie otrzyma wstępu do nieba. Nie będziemy mogli znaleźć się w niebie, jeśli nie zostaniemy przygotowani do panującej tam świętej atmosfery dzięki wpływowi Ducha Świętego i sprawiedliwości Chrystusa. WM 65.3
Aby być kandydatami do nieba, musimy spełniać wymóg prawa: “Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego”. Łukasza 10,27. Możemy to jedynie uczynić trzymając się wiarą sprawiedliwości Chrystusa. Gdy stale patrzymy na Jezusa przyjmujemy do serca żywe, rozwijające się pragnienie bycia takimi jak On, a Duch Święty kontynuuje swoje dzieło, tak iż wierzący wzrasta z łaski w łaskę, z siły w siłę, z charakteru w charakter. Upodabnia się do Chrystusa, aż dorośnie do wymiarów pełni Chrystusowej. W ten sposób Chrystus kładzie kres przekleństwu grzechu i uwalnia wierzącego człowieka od czynienia zła i jego skutków. — Selected Messages I, 394.395. WM 65.4