“Podobne jest Królestwo Niebios do ukrytego w roli skarbu, który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi, i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje oną rolę”. Mateusza 13,44. WM 105.1
W naszych czasach Kościół jest w znacznym stopniu zadowolony z powierzchownego poznania objawionej prawdy, tak wyraźnie i przystępnie wyłożonej, iż wielu uznało, że to, co wiedzą, w zupełności im wystarczy. Jednak Duch Święty, działając na umysł, nie dopuści do trwania w bezczynności. Budzi on żarliwe pragnienie poznania prawdy nieskażonej błędem i fałszywymi naukami. Niebiańskie prawdy będą nagrodą dla pilnego poszukiwacza. Umysł, który rzeczywiście pragnie poznać prawdę, nie może zadowalać się bezczynnością. WM 105.2
Królestwo niebios jest porównane do skarbu ukrytego w roli, “który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi, i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje oną rolę”. Nabywa ją, aby ją przekopać kawałek po kawałku i posiąść skarb. Dziełem Ducha Świętego jest kierowanie tymi poszukiwaniami i nagradzanie tych, którzy je podejmują. Poszukiwacz, przekopując pole, znajduje kawałki cennej rudy, której wartość stara się ocenić, a następnie głębiej wbija w ziemię szpadel, aby znaleźć jeszcze cenniejsze skarby. W ten sposób znajduje wiele cennych bryłek samorodków. Jednak pola złotonośne na ziemi, poprzeplatane nawet największymi żyłami złota, są niczym w porównaniu z polem objawienia, ze skarbami nieskończonego bogactwa Chrystusowego. WM 105.3
Pan pragnie, by wszystkie Jego wierne dzieci były bogate w wiarę. Taki jest owoc działania Ducha Świętego na serce człowieka. Posiadłszy serce, Duch Święty działa dalej, kształtując charakter, który Bóg może zaaprobować. Jakże wielkie skarby prawdy złożył Chrystus w dziedzinie wiary, aby zostały przyjęte przez Jego uczniów! Potrzebujemy większej wiary, aby posiąść lepsze poznanie Słowa Bożego. Największą przeszkodą uniemożliwiającą przyjęcie boskiego oświecenia jest to, że nie polegamy na działaniu Ducha Świętego. — Ellen G. White 1888 Materials 1537-1538. WM 105.4