Ef einhver góðgerðarstarfsemi krefst peninga eða vinnu, er hann [hinn heiðarlegi, iðjusami, fátæki maður] fyrstur til að taka við sér, og oft fer hann framúr sinni eigin raungetu og neitar sjálfum sér um nauðsynjar til þess að koma góðgerðaráformum sínum í kring. RR 99.1
Þessi maður kann að eiga lítið af jarðneskum fjársjóðum, það er ef til vill litið svo á, að hann sé sneyddur dómgreind og visku, áhrif hans eru ef til vill ekki talin hafa sérstakt gildi, en í augum Guðs eru þau dýrmæt. Það kann að vera álitið, að hann hafi lítið skynbragð, en hann sýnir visku sem er eins miklu æðri hinum útreiknandi og rannsakandi huga eins og hið guðlega er æðra hinu mannlega, því er hann ekki að safna fjársjóðum á himni, óspilltum, ósviknum og sem ekki eyðist? -R&H 19. des. 1899. RR 99.2