Sérstaklega ætti presturinn að halda sér frá sérhverjum veraldlegum flækjum og að tengja sjálfan sig uppsprettu alls afls, svo að hann geti réttilega sýnt hvað það er að vera kristinn. Hann ætti að losa sig við allt sem á einhvern hátt leiðir huga hans frá Guði og hinu mikla verki okkar tíma. Kristur ætlast til að hann, sem starfsmaður í sinni þjónustu, sé honum líkur í huga, í hugsun, í orði og í verki. Hann ætlast til að sérhver sem opnar öðrum ritninguna vinni varfærnislega og viturlega, noti ekki hæfileika sína óviturlega, þannig að hann eyðileggi eða ofgeri þeim, heldur þannig að hann geti framkvæmt gott starf fyrir Drottinn. - 5 T 530, 531. RR 128.3