Gdy widziałam wielu zachowujących sabat adwentystów stających się światowymi w myśli, rozmowie i ubiorze, moje serce było zasmucone. Ludzie, którzy twierdzą, że wierzą, iż mają ostatnie poselstwo miłosierdzia do przekazania światu, przyciągani są światowymi modami i czynią wielkie wysiłki, by podążać za nimi tak dalece, jak sądzą, że pozwala im iść ich wyznanie wiary. Światowy ubiór wśród naszego ludu jest tak widoczny, że niewierzący często zauważają: “W ich ubiorze nie możecie odróżnić ich od świata”. Wiemy, że jest to prawdą, chociaż jest wiele wyjątków. WP3 217.1
Ci, którzy idą na ustępstwa ze standardem świata nie są nieliczni. Jesteśmy zmartwieni, widząc, że wywierają oni wpływ prowadzący innych do naśladowania ich przykładu. Gdy widzę tych, którzy wymieniają imię Chrystusa, małpujących mody wprowadzone przez światowców, doświadczam najbardziej bolesnych refleksji. Ich brak podobieństwa do Chrystusa widoczny jest dla wszystkich. W zewnętrznym przyozdobieniu zarówno wobec światowców, jak i wobec chrześcijan objawiony jest brak wewnętrznego przyozdobienia, ozdoby łagodnego i cichego ducha, który jest przed obliczem Bożym kosztowny... WP3 217.2
Zasygnalizowany stan serca — Ostrzegamy nasze chrześcijańskie siostry przed skłonnością do czynienia swoich ubrań zgodnymi ze światowymi fasonami, przyciągając w ten sposób uwagę. Dom Boży bezczeszczony jest przez ubiór dzisiejszych kobiet twierdzących, że są chrześcijankami. Niezwykła suknia, pokaz złotych łańcuszków i wystawnych koronek jest pewną oznaką słabej głowy i dumnego serca. WP3 217.3
Aby iść śladem mody, wiele naszej młodzieży ponosi wydatki, których nie usprawiedliwia ich stan życia. Dzieci ubogich rodziców dążą do ubierania się tak, jak czynią to ci, którzy są zamożni. Rodzice wystawiają na próbę swoje portfele i dany im przez Boga czas i siły, aby przygotować i przerobić ubranie, by zaspokoić próżność swoich dzieci. Gdyby nasze siostry, które mają obfitość środków, kontrolowały swoje wydatki nie według swojej zamożności, ale stosownie do swojej odpowiedzialności wobec Boga, jako mądrzy szafarze powierzonych im środków, to ich przykład zrobiłby wiele na rzecz zatrzymania tego zła obecnie istniejącego wśród nas. WP3 217.4
Taktyka szatana — Szatan stoi w tle, obmyślając mody, które prowadzą do rozrzutności w wydawaniu środków. Tworząc dzisiejsze mody, ma on niezmienny plan. Wie, że czas i pieniądze, które są poświęcane, aby stawić czoło wymaganiom mody nie zostaną użyte dla wyższych, świętszych celów. Cenny czas marnowany jest na to, by dotrzymać kroku wiecznie zmieniającym się i nigdy niezadowolonym modom. Ledwie wprowadzony zostaje jeden styl, obmyślane są nowe style, a wtedy, aby modne osoby nadal pozostały modnymi, ubrania muszą być przerobione. W ten sposób zadeklarowani chrześcijanie z podzielonymi sercami marnują swój czas, oddając światu prawie wszystkie swoje siły. WP3 218.1
Ten całkowicie niepotrzebny ciężar jest podejmowany i chętnie niesiony przez nasze siostry. Połowa ich ciężarów pochodzi z próby podążania za modami, a mimo to z zapałem przyjmują to jarzmo, ponieważ moda jest bogiem, któremu oddają cześć. Są one tak prawdziwie trzymane w pętach niewoli jak najprawdziwszy niewolnik, a mimo to mówią o niezależności! Nie znają pierwszych zasad niezależności. Nie mają swojego własnego zmysłu, gustu czy osądu. WP3 218.2
Szatan odnosi niezwykłe powodzenie, zaprzątając umysły ciągle zmieniającymi się stylami ubioru. Wie, że gdy umysły kobiet są nieustannie wypełnione gorączkowym pragnieniem podążania za modą, ich moralna wrażliwość jest słaba i nie mogą być obudzone, by uświadomiły sobie swój prawdziwy duchowy stan. Są światowe, bez Boga, bez nadziei. WP3 218.3
Gust, stosowność i trwałość — Nie jesteśmy przeciwni gustowi i schludności w ubiorze. Właściwy gust w ubiorze nie powinien być pogardzany czy potępiany. Podczas gdy należy przestać nosić niepotrzebne marszczenia, przybrania i ozdoby, zachęcamy nasze siostry do nabycia dobrego, trwałego materiału. Niczego nie zyskuje się, próbując oszczędzić środki przez kupowanie tanich tkanin. Niech ubranie będzie proste i schludne, bez rozrzutnej wystawności. WP3 218.4
Młode kobiety, które wyłamują się z niewoli mody, będą ozdobami w społeczeństwie. Ta, która jest prosta i bezpretensjonalna w swoim ubiorze i w swoim zachowaniu, ukazuje, że rozumie, iż prawdziwa dama charakteryzuje się moralną wartością. — Manuscript 106, 1901. (Ponownie opublikowano w The Review and Herald, 20 marzec 1958.) WP3 218.5
Samozaparcie w ubiorze jest częścią naszego chrześcijańskiego obowiązku. Ubieranie się prosto, powstrzymywanie się od pokazu biżuterii i wszelkiego rodzaju ozdób, jest zgodne z naszą wiarą. Czy jesteśmy w liczbie tych, którzy rozumieją szaleństwo światowców w pobłażaniu w ekstrawagancji w ubiorze tak samo jak w miłości do zabaw? Jeśli tak, to powinniśmy należeć do tej grupy, która unika wszystkiego, co daje poparcie dla tego ducha, który bierze w posiadanie umysły i serca tych, którzy żyją jedynie dla tego świata i którzy nie myślą ani nie dbają o ten następny. — Testimonies for the Church III, 366. WP3 219.1