Sá sem sáir sparlega mun og sparlega uppskera og sá sem sáir með blessunum mun og með blessunum uppskera. Sérhver gefi eins og hann hefur ásett sér í hjarta sinu ekki með ólund eða með nauðung því að Guð elskar glaðan gjafara. 2. Kor. 9, 6.7 DL 118.1
Í dæmisögunni um talenturnar er athyglinni beint að tveim hópum. Annar hópurinn er túlkaður með hinum iðna þjóni en hinn með hinum illa og lata þjóni. Þeim hafði báðum verið treyst fyrir peningum húsbænda sinna. Annar tók til starfa af einlægni, leitaði eftir tækifærum til að nota þá gjöf sem honum hafði verið treyst fyrir á þann hátt að aðrir hlytu blessun og hagnað af. Hann lifði ekki einvörðungu til að þóknast sjálfum sér, til að fullnægja eigingjörnum löngunum, til að kætast í veisluboðum og skemmtistöðum, að leitast eftir að fullnægja holdlegum girndum sínum eins og slíkt væri augnamið lífsins. Hann hugsaði þess í stað rólega og mundi að trúarlíf hans er stutt. 52 June 8, 1893 DL 118.2
Það er Guð sem gefur mönnum hæfíleika til að eignast auðæfi og hann hefur veitt þennan hæfíleika sem leið til að skila Guði hans eigin en ekki sem leið til að fullnægja sjálfum okkur. Það er ekki synd að afla fjár í þessum tilgangi. Peninganna á að afla með starfi. Hvert ungmenni á að venja á iðni. Biblían fordæmir engan mann fyrir að vera ríkur ef hann hefur eignast auð sinn á heiðvirðan hátt... Auður mun reynast blessun, ef við álítum hann vera eign Drottins sem á að taka á móti af þakklæti og skila aftur með þakklæti til gjafarans. 536T, 452, 453 DL 118.3
Peningar hafa mikið gildi vegna þess að þeir geta gert mikið gott. Í höndum barna Guðs eru þeir fæða hungruðum, drykkur þyrstum og klæði nöktum. Þeir eru vörn kúguðum og tæki til hjálpar sjúkum. En peningarnir eru ekki verðmeiri en sandur, nema þeir séu notaðir til að sjá fyrir nauðþurftum lífsins, til blessunar öðrum og að útbreiða málefni Krists. 54COL, 351 DL 118.4