Gdyby Adam i Ewa wykazali się posłuszeństwem wobec swojego Stwórcy, gdyby pozostali na drodze doskonalej prawości, wówczas osiągnęliby poznanie i zrozumienie Boga. Jednak gdy usłuchali głosu kusiciela i zgrzeszyli przeciwko Bogu, utracili świetlaną szatę niebiańskiej niewinności; utraciwszy szatę niewinności, okryli się ciemną szatą nieznajomości Boga. To jasne i doskonałe światło, które ich dotąd otaczało, oświecało każdą rzecz, do której się zbliżali. Utrata tego niebiańskiego światła, pozbawiła potomstwo Adama możliwości poznania charakteru Boga w Jego dziełach stworzenia. — The Review and Herald, 17 marca 1904. BK 12.9