Ten potężny zwycięzca śmierci, który zstąpił do najgłębszych głębokości ludzkiej nędzy, aby ratować zgubiony świat, poddał się pokornej służbie pójścia z dwoma uczniami do Emmaus, aby ich pouczyć i pocieszyć. Właśnie w ten sposób zawsze utożsamiał się ze Swoim cierpiącym i zdezorientowanym ludem. Jezus zawsze jest z nami na naszych najbardziej wyboistych i pogmatwanych ścieżkach, aby je nam wyrównać. On jest tym samym Synem Człowieczym, z tym samym współczuciem i miłością, jaką posiadał, zanim wyszedł z grobu i poszedł do Ojca. — The Spirit of Prophecy III, 212. BK 284.4