Szczerzy chrześcijanie nie mają wątpliwej pobożności. Ubrali się w Pana, Jezusa Chrystusa i nie pobłażają ciału, aby spełniać jakiekolwiek jego zachcianki. W celu zastosowania się do Jego zarządzeń, stale spoglądają na Jezusa tak, jak słudzy patrzą na swojego Mistrza albo jak pokojówka patrzy na swoją panią. Bez względu na to, gdzie by ich nie prowadziła opatrzność Boża, są gotowi tam pójść. Nie przyjmują żadnej chwały dla siebie. Tego, co posiadają — wiedzę, talenty, majętności — nie traktują jako swoją własność, ale uważają się tylko za zarządzających różnorodną laską Chrystusa, za sługi kościoła dla chwały Chrystusa. Są posłańcami Pańskimi, światłością w ciemnościach. Ich serca pulsują w jedności z wielkim sercem Chrystusa. — Manuscript 1a, 1890. BK 355.1