Grzechy ludu były symbolicznie przenoszone na urzędującego kapłana, będącego ich pośrednikiem. Osobiście kapłan nie mógł być ofiarą za grzech i swoim życiem nie mógł dokonać pojednania, ponieważ sam był grzesznikiem. Dlatego, zamiast samego siebie ofiarować za grzech, zabijał baranka bez skazy i wówczas kara za grzech była przenoszona na to niewinne zwierzę, które w ten sposób stawało się natychmiastowym i bezpośrednim jego zastępcą oraz symbolizowało doskonałą ofiarę Jezusa Chrystusa. Przez krew tej ofiary, ludzie przez wiarę mogli patrzeć w przyszłość na krew Jezusa Chrystusa, która zmyje grzechy świata. — The Signs of the Times, 14 marca 1878. BK 44.2