Ap. Jakub dostrzegł niebezpieczeństwo, jakie może zaistnieć przy przedstawianiu tematu usprawiedliwienia przez wiarę, dlatego pokazuje, że prawdziwa wiara nie może istnieć bez odpowiednich uczynków. Przytacza tu doświadczenie Abrahama. Mówi on: “Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego i że przez uczynki stała się doskonała.” Tak więc prawdziwa wiara wykonuje w wierzącym prawdziwe uczynki. Wiara i posłuszeństwo przynosi mocne i wartościowe doświadczenie. BK 442.5
Istnieje jednak wiara, która nie jest zbawiającą wiarą. Słowo Boże oświadcza, że diabli też wierzą, ale drżą. Ta wiara, która nie wykonuje uczynków miłości i nie oczyszcza duszy, nie usprawiedliwi żadnego człowieka... Abraham uwierzył Bogu. Skąd wiemy, że uwierzył? Jego uczynki świadczą o charakterze jego wiary, a jego wiara została mu zaliczona za sprawiedliwość. BK 442.6
W naszych dniach potrzebujemy wiary Abrahama aby oświecała ciemności gromadzące się wokół nas, które zasłaniają przyjemne promienie Bożej miłości i hamują duchowy wzrost. Nasza wiara powinna owocować w dobre uczynki i dlatego też wiara bez uczynków jest martwa. Każdy spełniony obowiązek, każda ofiara dokonana w imieniu Jezusa przynosi nadzwyczaj sowitą nagrodę. Przez każdy spełniony obowiązek przemawia Bóg i daje Swoje błogosławieństwo. — The Signs of the Times, 19 maja 1898. BK 442.7