(Βασίζεται στις Πράξεις 25:1 - 12.) ΠΑ 378.1
«Ο Φήστος λοιπόν, αφού ήλθεν εις την επαρχίαν, μετά τρείς ημέρας ανέβη εις Ιεροσόλυμα από της Καισαρείας. Ενεφανίσθησαν δε εις αυτόν ο αρχιερέας και οι πρώτοι των Ιουδαίων κατά του Παύλου και παρεκάλουν αυτόν, ζητούντες χάριν κατ’ αυτού, να μεταφέρη αυτόν εις Ιερουσαλήμ.» Κάνοντας την αίτηση αυτή είχαν σκοπό να στήσουν ενέδρα στον Παύλο στο δρόμο πρός τα Ιεροσόλυμα και να τον δολοφονήσουν. Αλλά ο Φήστος είχε πλήρη συναίσθηση των ευθυνών του αξιώματος του και με ευγενικό τρόπο αρνήθηκε να μεταφέρει τον Παύλο. «Δεν είναι συνήθεια εις τους Ρωμαίους,» είπε, «να παραδίδωσι κατά χάριν ουδένα άνθρωπον εις θάνατον, πρίν ο κατηγορούμενος έχη τους κατηγόρους κατά πρόσωπον και λάβη καιρόν απολογίας περί του εγκλήματος.» (Πράξ. 25:16.) Δήλωσε ότι ο ίδιος «αυτός ταχέως μέλλει να αναχωρήση» για την Καισάρεια. «Όθεν οι δυνατοί μεταξύ σας, είπεν, ας καταβώσι μετ’ εμού, και εάν υπάρχη τι εν τω ανθρώπω τούτω, ας κατηγορήσωσιν αυτόν.» ΠΑ 378.2
Αυτό δεν ήταν εκείνο που ήθελαν οι Ιουδαίοι. Δεν είχαν λησμονήσει την προηγούμενη ήττα τους στην Καισάρεια. Αντίθετα πρός την ήρεμη συμπεριφορά και τα ακαταμάχητα επιχειρήματα του αποστόλου, το δικό τους κακόβουλο πνεύμα και οι αβάσιμες κατηγορίες θα παρουσιάζονταν κάτω από το χειρότερο πρίσμα. Επέμεναν και πάλι να σταλεί ο Παύλος για δίκη στα Ιεροσόλυμα, αλλά ο Φήστος εξακολουθούσε να παραμένει ανένδοτος στο να δικασθεί ο Παύλος από αμερόληπτο δικαστήριο στην Καισάρεια. Η πρόνοια του Θεού κατεύθυνε την απόφαση του Φήστου για να παραταθεί η ζωή του αποστόλου. ΠΑ 378.3
Βλέποντας ότι απέτυχε ο σκοπός τους, οι Ιουδαίοι αρχηγοί άρχισαν αμέσως να ετοιμάζουν τις καταθέσεις τους εναντίον του Παύλου ενώπιον του δικαστηρίου του Ρωμαίου διοικητή. Όταν, ύστερα από ολιγοήμερη παραμονή στα Ιεροσόλυμα ο Φήστος επέστρεψε στην Καισάρεια, «τη επαύριον καθήσας επί του βήματος, προσέταξε να φερθή ο Παύλος. Και αφού ήλθε, παρεστάθησαν οι από Ιεροσολύμων Ιουδαίοι, επιφέροντας κατά του Παύλου πολλάς και βαρείας κατηγορίας, τας οποίας δεν ηδύναντο να αποδείξωσιν.» Στην περίπτωση αυτή οι Ιουδαίοι είχαν παρουσιασθεί χωρίς δικηγόρο, για αυτό κατέθεσαν οι ίδιοι τις κατηγορίες τους. Κατά την εξέλιξη της δίκης, ο κατηγορούμενος με ηρεμία και ειλικρίνεια απέδειξε καθαρά το αβάσιμο των καταθέσεων. ΠΑ 379.1
Ο Φήστος αντιλήφθηκε ότι το αντιμαχόμενο ζήτημα σχετίζονταν αποκλειστικά με τα ιουδαϊκά δόγματα. Δεν έμενε καμία αμφιβολία πως οι κατηγορίες κατά του Παύλου δεν ευσταθούσαν για να καταδικαστεί και εν συνεχεία να θανατωθεί ή να σταλεί στη φυλακή. Από το άλλο μέρος, διέκρινε καθαρά τη θύελλα του μίσους που θα ξεσπούσε αν ο Παύλος δεν καταδικάζονταν ή δεν παραδίδονταν στα χέρια τους. Έτσι, «θέλων να κάμη χάριν εις τους Ιουδαίους,» ο Φήστος στράφηκε στον Παύλο και τον ρώτησε αν ήθελε να πάει στην Ιερουσαλήμ κάτω από την προστασία του για να κριθεί από το ανώτατο ιουδαϊκό δικαστήριο. ΠΑ 379.2
Ο απόστολος ήξερε ότι δεν μπορούσε να περιμένει δικαιοσύνη από ένα λαό ο οποίος προκαλούσε με τα εγκλήματά του την οργή του Θεού εναντίον του. Όπως ο προφήτης Ηλίας, ήξερε και αυτός ότι θα ήταν ασφαλέστερος ανάμεσα στους ειδωλολάτρες παρά ανάμεσα σ’ εκείνους που είχαν απορρίψει το φώς του ουρανού και είχαν σκληρύνει την καρδιά τους έναντι του Ευαγγελίου. Απηυδησμένο από τους διαξιφισμούς, το δραστήριο πνεύμα του δεν μπορούσε να ανεχθεί τις συνεχείς αναβολές και την εξαντλητική εναγώνια προσμονή της δίκης και της φυλάκισης. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει χρήση των δικαιωμάτων του ως Ρωμαίου πολίτη και να επικαλεστεί τον Καίσαρα. ΠΑ 379.3
Απαντώντας στην ερώτηση που του υπέβαλε ο διοικητής, ο Παύλος είπε: «Επί του βήματος του Καίσαρος εγώ παρίσταμαι, όπου πρέπει να κριθώ. Δεν ηδίκησα κατ’ ουδέν τους Ιουδαίους, καθώς και συ γνωρίζεις κάλλισταδιότι αν αδικώ και έπραξά τι άξιον θανάτου, δεν φεύγω τον θάνατον αλλ’ εάν δεν υπάρχη ουδέν εξ όσων ούτοι με κατηγορούσιν, ουδείς δύναται να με χαρίση εις αυτούς τον Καίσαρα επικαλούμαι.» ΠΑ 380.1
Ο Φήστος αγνοούσε τις δολοφονικές συνωμοσίες των Ιουδαίων κατά του Παύλου και η επίκληση αυτή στον Καίσαρα τον εξέπληξε. Όπως και αν είχαν τα πράγματα, τα λόγια του αποστόλου έθεσαν τέλος στη συνέχιση της δίκης. «Τότε ο Φήστος, συνομιλήσας μετά του συμβουλίου, απεκρίθη Τον Καίσαρα επικαλείσαι; πρός τον Καίσαρα θέλεις υπάγει.» ΠΑ 380.2
Κι έτσι για άλλη μια φορά εξαιτίας του μίσους που δημιουργεί η αδιαλλαξία και η αυτοδικαίωση, ένας δούλος του Θεού στράφηκε στους ειδωλολάτρες για προστασία. Το ίδιο αυτό μίσος είχε αναγκάσει τον προφήτη Ηλία να καταφύγει για βοήθεια στη χήρα της Σαρεπτά και είχε εξωθήσει τους κήρυκες του Ευαγγελίου να στραφούν μακριάαπό τους Ιουδαίους και να κηρύξουν την αγγελία τους στους Εθνικούς. Το ίδιο αυτό μίσος πρόκειται να αντιμετωπίσει και ο σημερινός λαός του Θεού. Μεταξύ πολλών από τους λογιζομένους οπαδούς του Χριστού, υπάρχει η ίδια υπερηφάνεια, ο τυπικισμός και ο εγωισμός που υπέθαλπε τόσο απλόχερα η ιουδαϊκή καρδιά. Στο μέλλον, άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι είναι αντιπρόσωποι του Χριστού θα τηρήσουν παρόμοια στάση με αυτή που τήρησαν οι ιερείς και οι άρχοντες κατά του Χριστού και των αποστόλων. Στη μεγάλη κρίση από την οποία πρόκειται σε λίγο να περάσουν, οι πιστοί υπηρέτες του Θεού θα συναντήσουν την ίδια σκληροκαρδία, την ίδια αδιαλλαξία, το ίδιο άκαμπτο μίσος. ΠΑ 380.3
Όλοι όσοι στους χαλεπούς αυτούς καιρούς θα θέλουν να υπηρετούν άφοβα το Θεό, σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της συνείδησής τους, θα έχουν ανάγκη από θάρρος, σταθερότητα και επίγνωση του Θεού και του λόγου Του. Επειδή αυτοί που θα παραμείνουν πιστοί στο Θεό θα διωχθούν, τα κίνητρά τους θα αμφισβητηθούν, οι ειλικρινέστερες προσπάθειές τους θα παρερμηνευτούν και τα ονόματά τους θα διασυρθούν.Ο Σατανάς θα εργαστεί με όλη του την δύναμη για να επηρεάσει την καρδιά και να συσκοτίσει την αντίληψη των ανθρώπων ώστε να κάνει το κακό να φαίνεται καλό, και το καλό κακό. Όσο βαθύτερη και αγνότερη είναι η πίστη του λαού του Θεού, όσο σταθερότερη η απόφασή τους να υπακούουν σ’ Αυτόν, τόσο πιο άγρια θα είναι η επίθεση του Σατανά, Με αυτό τον τρόπο θα προκαλέσει το μίσος εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι δίκαιοι, ενώ καταπατούν το νόμο του Θεού. Προκειμένου να διατηρηθεί η «πίστις η άπαξ παραδεδομένη εις τους αγίους, » θα απαιτηθεί η πιο ακλόνητη εμπιστοσύνη, η πιο ηρωική αποφασιστικότητα. ΠΑ 380.4
Ο Θεός επιθυμεί να ετοιμαστεί ο λαός Του για την επερχόμενη κρίση. Προετοιμασμένοι ή απροετοίμαστοι, όλοι θα την αντιμετωπίσουν. Μόνο όσοι θα έχουν προσαρμόσει τη ζωή τους σύμφωνα με τους θεϊκούς κανόνες θα μείνουν ακλόνητοι τον καιρό εκείνο της δοκιμασίας και του πειρασμού. Όταν οι πολιτικοί άρχοντες ενώνονται με τους θρησκευτικούς λειτουργούς προκειμένου να υπαγορεύσουν ζητήματα που υπόκεινται στη συνείδηση, τότε θα φανεί ποιοί πραγματικά φοβούνται και υπηρετούν το Θεό. Όταν το σκότος φθάσει στο ζοφερότερο σημείο, τότε το φώς ενός χριστόμορφου χαρακτήρα θα λάμψει λαμπρότερα. Όταν η εμπιστοσύνη σε οτιδήποτε άλλο καταρρεύσει, τότε θα φανεί ποιοί έχουν στηρίξει ακλόνητα την εμπιστοσύνη τους στο Θεό. Και ενώ οι εχθροί της αλήθειας παρακολουθούν από παντού το λαό του Κυρίου για να τους κάνουν κακό, ο Θεός άγρυπνά επάνω τους για το καλό τους. Θα είναι γι’ αυτούς όπως ο ίσκιος ενός μεγάλου βράχου σε μία έρημη Γή. ΠΑ 381.1