W ostatnim widzeniu danym mi w Battle Creek podczas naszego ogólnego zgromadzenia obozowego ujrzałam nasze niebezpieczeństwo jako ludzi, bardziej podobnych do upadłego świata aniżeli do Chrystusa. Znajdujemy się na granicy wieczności lecz celem przeciwnika dusz jest usilne prowadzenie nas z dala od zakończenia czasu łaski. Szatan w każdy dostępny sposób będzie zwodził tych co głoszą że są czekającymi na ponowne przyjście Jezusa i przestrzegającymi przykazania Boże. Szatan będzie prowadził tak wielu jak to tylko możliwe by odwlec ten dzień wielki gniewu Jego i abyśmy ulegli duchowi tego świata naśladującego jego zwyczaje. Bardzo się zaniepokoiłam gdy ujrzałam że duch świata panuje nad sercami i umysłami wielu, którzy głoszą wielką wiarę w prawdę. Pielęgnują oni samolubstwo i pobłażliwość sobie a nie prawdziwą pobożność o niewzruszonych zasadach. S4 306.1
Anioł Boży wskazał na takich, którzy głoszą prawdę, i uroczystym głosem powtórzył słowa: “A strzeżcie się aby snać nie były obciążone serca wasze obżarstwem i opilstwem i pieczołowaniem o ten żywot, a nagleby na was przyszedł ten dzień. Albowiem jako sidło przypadnie na wszystkie, którzy mieszkają na ziemi. Przetoż czujcie modląc się na każdy czas abyście byli godni ujść wszystkiego Tego co się dziać ma i stanąć przed Synem Człowieczym”. Łukasza 21,34-36. S4 306.2
Biorąc pod uwagę bliskość czasu, my jako ludzie powinniśmy pilnować się i modlić i w żadnym przypadku na to nie możemy pozwalać sobie aby odwrócić się od uroczystej pracy w przygotowaniu się na to wspaniałe wydarzenie jakie jest przed nami. Ponieważ czas ten jest przedłużany, wielu stało się beztroskimi i lekkomyślnymi wobec swoich słów i uczynków. Nie uświadamiając sobie swego niebezpieczeństwa nie widzą ani nie rozumieją miłosierdzia naszego Boga w wydłużaniu ich czasu próby po to aby mieli czas ukształtować swe charaktery do przyszłego nieśmiertelnego życia. Każdy moment ma najlepszą wartość. Czas jest im dany nie po to aby zastanawiać się tylko nad swoimi własnymi wygodami i aby się zadomowić tu na ziemi lecz aby zostać użytymi w przezwyciężeniu każdej ułomności własnych charakterów i pomaganiu innym przez przykład i osobiste wysiłki dojrzeć piękno świętości. Bóg posiada lud na ziemi, który w wierze i świętej nadziei wprowadza i realizuje szybko wypełniające się proroctwa i pragnie oczyścić swe dusze przez posłuszeństwo prawdzie po to aby nie pozostać bez ślubnej szaty gdy pojawi się Jezus. S4 306.3
Wielu adwentystów próbowało ustalić czas przyjścia Pana. Raz po raz przygotowują się na Jego przyjście lecz tylko powtarzające się błędy są tego rezultatem. Dzień przyjścia naszego Pana znajduje się poza możliwościami poznania nas śmiertelników. Nawet aniołowie, którzy pomagają tym, którzy mają być dziedzicami zbawienia, nie znają ani dnia ani godziny przyjścia. “A o onym dniu i godzinie nikt nie wie, ani aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec mój”. Mateusza 24,36 (BG). Ponieważ co jakiś czas ustanawiany dzień mija, świat znajduje się w coraz większym stanie niewiary niż kiedykolwiek odnośnie spodziewanego przyjścia Jezusa. Spogląda się z niechęcią na pomyłki tych, którzy starają się określić ten czas a ponieważ ludzie byli tak często zwodzeni, odwracają się od prawdy wyrażonej przez Słowo Boże iż koniec wszystkich rzeczy jest bardzo blisko. S4 307.1
Ci, którzy w tak zarozumiały sposób głoszą koniec historii, sprzyjają przeciwnikom dusz ponieważ kształtują raczej ciemność aniżeli chrześcijaństwo. Tworzą Pismo Święte i przez fałszywie zestawione argumenty i fałszywe tłumaczenie wydaje się potwierdzać ich stanowisko. Lecz ich pomyłki ukazują że są fałszywymi prorokami, że niewłaściwie przedstawiają język ducha Biblii. Słowo Boże jest prawdziwe i rzeczywiste lecz ludzie zmieniają Jego znaczenie. Te błędy doprowadziły prawdę Bożą w tych ostatnich dniach do upadku. Adwentyści są wyśmiewani przez duchownych różnych wyznań lecz słudzy Boga muszą zachować opanowanie. Znaki przepowiedziane w proroctwach szybko wypełniają się wszędzie wokół nas. To powinno pobudzać każdego prawdziwego wyznawcę Jezusa do żarliwej działalności. S4 307.2
Ci, którzy uważają że muszą głosić koniec świata po to aby wywrzeć wrażenie na ludziach, nie działają właściwie. Uczucia ludzi mogą być pobudzane a ich obawy rozniecane lecz nie oznacza to że będą postępować zgodnie z zasadami. Wzrasta tylko podniecenie lecz gdy mija wyznaczony czas, jak to się już zdarzało, ci, którzy uwierzyli, wpadają w wątpliwość, ciemność, grzech i prawie staje się niemożliwe obudzenie ich sumienia bez ponownego wielkiego podniecenia ich uczuć. S4 308.1
W dniach Noego mieszkańcy dawnej ziemi wyśmiewali z pogardą to co określali jako niepewność — ostrzeżenia kaznodziei sprawiedliwości. Noe został określony jako fanatyk i alarmista, jako marzycielski charakter. “A jako było za dni Noego tak będzie i za dni Syna Człowieczego”. Łukasza 17,26 (BG). Ludzie odrzucają przyjęcie poselstwa ostrzegawczego w naszych dniach, tak samo czynili w dniach Noego. Zwracają się do tych fałszywych proroków i nauczycieli, którzy przewidują przyjście, datę i czas nastania wielkich wydarzeń i mówią że nie pokładają większej wiary w nasze ostrzeżenia aniżeli w ich ostrzeżenia. Takie są skłonności dzisiejszego świata. Niewiara szeroko się rozprzestrzenia a głoszenie rychłego przyjścia Jezusa jest wyśmiewane. To wszystko jeszcze bardziej wyraźnym czyni fakt iż ci, którzy wierzą w obecność prawdy, powinni pokazać swą wiarę przez swe uczynki. Powinni być uświęceni przez prawdę, którą głoszą i w którą wierzą, ponieważ mogą stać się wonnością życia dla życia lub śmierci dla śmierci. S4 308.2
Noe głosił kazanie dla ludzi w swoim czasie że Bóg dał im sto dwadzieścia lat, w którym to czasie mają wyrazić skruchę i odpokutować swój grzech i znaleźć ratunek w arce lecz odmawiali wspaniałego zaproszenia a dano im wystarczający czas aby nawrócili się, przezwyciężyli swoje złe nawyki i rozwinęli sprawiedliwy charakter. Lecz skłonności do grzechu chociaż słabe na początku u wielu wzmocniły się na skutek powtarzającej się pobłażliwości i doprowadziły ich do pewnej zguby. Pełne miłosierdzia ostrzeżenia zostały odrzucone z szyderstwem i drwinami i zostali pozostawieni pośród ciemności by kontynuować swoje postępowanie jakie ich grzeszne serca wybrały. Lecz ich niewiara nie spowodowała odłożenia przepowiedzianego wydarzenia. Ono nadeszło i wielki był gniew Boży, który wypełnił się w zagładzie ludzkości. S4 308.3
Słowa Jezusa powinny głęboko zapaść w serca tych co wierzą w Jego prawdę: “A strzeżcie się by snać nie były obciążone serca wasze obżarstwem i opilstwem i pieczołowaniem o ten żywot a nagleby na was przyszedł ten dzień”. Łukasza 21,34. Nasze niebezpieczeństwo pokazane nam jest przez samego Jezusa. On zna niebezpieczeństwa na jakie napotykamy w tych ostatnich dniach i chce nas przygotować na nie. “A jako było za dni Noego tak będzie i za dni Syna Człowieczego. Jedli, pili, żenili się i za mąż wydawali aż do onego dnia, którego wszedł Noe do korabia i przyszedł potop a wytracił wszystkie”. Łukasza 17,26-27 (BG). Dzień Boży zastanie ludzkość tak samo zajętą swymi interesami i mamidłami tego świata, ucztowaniem, nasycaniem się i pobłażaniem apetytowi, używaniem alkoholu i tytoniu. Taki jest prawdziwy stan świata i te niewłaściwe cechy można znaleźć nawet wśród tych, którzy wyznają wiarę w Boga. Pośród nich znajdują się bowiem tacy, którzy współuczestniczą w zwyczajach i grzechach tego świata. Prawnicy, mechanicy, farmerzy a nawet duchowni, którzy zza kazalnicy krzyczą: “Pokój i bezpieczeństwo” (1 Tesaloniczan 5,3), kiedy zniszczenie idzie bardzo szybkimi krokami. S4 309.1
Wiara w bliskie przyjście Syna Człowieczego na obłokach nie wywołuje w prawdziwym chrześcijaninie zaniedbywania się czy też beztroski w codziennych sprawach życia. Ci, którzy spodziewają się rychłego nadejścia Jezusa, nie powinni być leniwymi lecz właśnie z zapałem działać w swej codziennej pracy. Zajęcia nie powinny być wykonywane niedbale czy też nieuczciwie lecz szczerze z dokładnością i rzetelnością. Ci, którzy uważają że beztroskość z jaką traktują swe codzienne sprawy jest dowodem duchowości i odłączenia się od świata, znajdują się w wielkim błędzie. Ich wierność, wiara jest próbowana i doświadczana w doczesnych sprawach. Jeśli w tym są wierni w najmniejszych rzeczach tak samo będą wierni w największych. S4 309.2
Ujrzałam że tak właśnie jest tam gdzie wielu zaniedbuje pokonywanie doświadczeń. Tacy pielęgnują prawdziwy charakter “doczesności” a on nimi kieruje. Ukazują niewierność, schematyczność, nieuczciwość w postępowaniu ze swymi bliźnimi. Nie zważają na to że wypracowują swą przyszłość. Nieśmiertelne życie zależy zaś od tego jak będą postępować w tym życiu i do tego niezbędna jest prawdziwa czystość potrzebna do kształcenia właściwego charakteru. Nieszczerość jest praktykowana w naszych szeregach i ona jest powodem oziębłości u niektórych, którzy głoszą że wierzą w prawdę. Tacy nie są złączeni z Chrystusem i zwodzą własne dusze. Cierpią ból i uświadamiam sobie że istnieje alarmujący brak uczciwości nawet pośród przestrzegających sabat. S4 309.3
Odwołuję się do kazania Jezusa na górze. Tu znajdujemy wskazania wspaniałego Nauczyciela: “Wszystko tedy cobyście chcieli by wam ludzie czynili tak i wy czyńcie im, ten ci bowiem jest zakon i prorocy”. Mateusza 7,12. Ten rozkaz Chrystusa posiada najwyższą wagę i powinien być ściśle przestrzegany. Jest jak złote jabłko na srebrnym obrazie. Jak wielu przestrzega w swym życiu zasad Jezusa, które tu zostały przedstawione, i postępuje z innymi tak jak życzyłby sobie aby oni z nim postępowali w podobnych okolicznościach? Niech ten, kto to czyta, odpowie. S4 310.1
Uczciwy człowiek zgodnie z miarą Chrystusa jest jedynym, który objawia prawdziwą czystość. Zwodnicze złudzenia i fałszywe zrównoważenie, przy pomocy których na ziemi pragnie osiągnąć sukces, są godne potępienia w oczach Boga. Jednakże jest w dalszym ciągu wielu, którzy w ten sposób postępują. Kiedy człowiek jest naprawdę z Bogiem związany i przestrzega Jego prawa w prawdzie, jego życie objawiać będzie ten fakt, albowiem wszystkie uczynki jego będą znajdowały się w harmonii z naukami Jezusa. Taki człowiek nie sprzeda honoru dla zysku. Jego zasady są oparte na mocnych podstawach a jego przywiązanie do doczesnych spraw jest zapisem dla jego zasad. Stanowcza czystość świeci jak złoto pośród śmieci tego świata. Zwodzenie, fałszywe oskarżenia i niewierność mogą być ukryte przed oczami innych ludzi lecz nie przed wzrokiem Boga. Aniołowie Boga, którzy pilnują, przyglądają się rozwojowi charakteru i wadze moralnej wartości, zapisują w księgach niebieskich te smutne sprawy, które objawiają prawdziwy charakter. Jeżeli pracownik w życiu codziennym, w spokojnych czasach jest niewierny i lekceważy swoją pracę, świat nie osądzi go niewłaściwie jeżeli oceni jego standard w religii według jego standardu w interesach. “Kto wierny jest w małem i w wielu wiernym jest, a kto w małym niesprawiedliwy, i w wielu niesprawiedliwym jest”. Łukasza 16,10 (BG). To nie wielkość sprawy czyni ją uczciwą lub nieuczciwą. Tak jak człowiek postępuje ze swymi bliźnimi tak postępuje z Bogiem. Ten, który jest niewierny mamonie niesprawiedliwości, nigdy nie będzie wzbogacony bogactwami prawdziwymi. Dzieci Boże nie powinny zapominać że we wszystkich swych interesach są próbowane, ważone wagą świątynną. S4 310.2
Jezus powiedział: “Nie może dobre drzewo owoców niedobrych przynosić ani drzewo złe owoców dobrych przynosić. A tak z owoców ich poznacie je”. Mateusza 7,18-20. Uczynki człowieka to są owoce, które rodzi. Kto jest niewierny i nieuczciwy w doczesnych sprawach, przynosi tylko ciernie i osty, będzie również niewierny w religijnym życiu i będzie okradał Boga z dziesięcin i ofiar. S4 311.1
Biblia potępia ostrymi słowami wszelką niesprawiedliwość, fałsz i nieuczciwość. Słuszne i niesłuszne jasno jest objaśnione. Lecz widziałam że lud Boży umieścił się po stronie wroga, poddał się jego pokusom i idzie za jego pokuszeniami a jego uczucia i myśli uległy strasznemu stępieniu. Lekkie odstępstwo od prawdy a małe odstępstwo od wymagań Bożych wydaje się nie być bardzo grzeszne kiedy dotyczy pieniężnych zdobyczy lub strat. Jednak grzech jest grzechem niezależnie od tego czy jest popełniony przez milionera czy żebraka z ulicy. Ci, którzy starają się ochronić swą pomyślność przez fałszywe świadectwa i kłamstwa, narażają swe dusze na potępienie. I wszystko co jest osiągane przez oszustwa, stanowić będzie tylko przekleństwo dla tego, który tak postępuje. S4 311.2
Adam i Ewa cierpieli srogie konsekwencje nieposłuszeństwa wobec wyraźnego nakazu Bożego. Mogli myśleć: To mały grzech i nigdy nie zostanie zapisany do ksiąg. Lecz Bóg potraktował tę sprawę jako straszne zło. Nieprawość ich postępowania będzie odczuwalna przez wszystkie czasy. W czasach, w których żyjemy, grzech dużo większej wielkości jest popełniany przez tych, którzy głoszą że są dziećmi Bożymi. W transakcjach związanych z interesami fałszywe świadectwo jest wygłaszane i czynione przez ludzi wyznających Boga a to przynosi Jego gniew i napomnienie. Najmniejsze odstępstwo od prawdomówności i uczciwości jest naruszeniem prawa Bożego. Stałe pobłażanie grzechowi doprowadza osobę tak czyniącą do tego że staje się jej zwyczajem czynienie zła lecz to wcale nie pomniejsza nieprawości samego grzechu. Bóg ustanowił nienaruszalne zasady, których nie może zmienić bez rewizji całej Jego natury. Gdyby Słowo Boże było wiernie studiowane przez wszystkich, którzy głoszą że wierzą w prawdę, nie byłoby tyle karłowatości w duchowych sprawach. Ci, którzy nie szanują wymagań Bożych w tym życiu, nie będą przestrzegać Jego autorytetu gdyby znaleźli się w niebie. S4 311.3
Każdy rodzaj zakorzenionych przyzwyczajeń jest jasno zarysowany w Słowie Bożym a jego rezultaty są szeroko opisane przed nami. Folgowanie niskim namiętnościom jest przedstawione nam w jego najbardziej buntowniczym charakterze. Nikt, jakkolwiek ciemne byłoby jego rozumienie, nie musi błądzić. Lecz ujrzałam że ten grzech jest pielęgnowany przez wielu, którzy głoszą że idą za rozkazami Bożymi. Bóg osądzi każdego człowieka swym słowem. S4 312.1
Jezus powiedział: “Badajcież się Pism boć się wam zda że w nich żywot wieczny macie a one są, które świadectwo wydawają o mnie”. Jana 5,39 (BG). Biblia jest bezbłędnym przewodnikiem. Żąda doskonałej czystości w słowie, w myśli i uczynkach. Tylko cnotliwy i nieskalany charakter będzie dopuszczony do tego aby wejść do obecności i czystości świętego Boga. Słowo Boże, gdyby było studiowane i praktykowane, prowadziłoby synów ludzkich tak jak Izraelitów, którzy byli prowadzeni przez słup ognia nocą i przez obłok w ciągu dnia. Biblia jest wolą Bożą opisaną wobec człowieka. Jest jednym doskonałym wzorcem charakteru i wyznania. Wyznacza obowiązki człowieka we wszystkich życiowych okolicznościach. Jest wiele odpowiedzialności spoczywającej na nas w tym życiu, których zaniedbanie przyniesie cierpienie i przyczyni się również do zguby innych. S4 312.2
Ludzie mówią że szanują Biblię i postępują zgodnie z jej naukami, w rzeczywistości zaniedbują w wielu wypadkach realizowanie jej wymagań. W wychowaniu dzieci kierują się swoimi przewrotnymi naturami bardziej aniżeli objawioną wolą Bożą. To zaniedbanie swoich obowiązków przyczyniło się już do zguby tysięcy dusz. Biblia określa reguły prawidłowego wychowania dzieci. Gdyby te wymagania były przestrzegane przez rodziców, widzielibyśmy dzisiaj zupełnie inną młodzież, która wchodzi do dojrzałego życia — przygotowaną do wykonania pożytecznej działalności. Lecz rodzice, którzy głoszą że czytają Biblię i postępują zgodnie z nią, działają dokładnie przeciwnie w stosunku do jej rad. Słyszymy zewsząd smutny płacz i narzekanie matek i ojców, którzy opłakują prowadzenie się ich dzieci. W małym stopniu uświadamiają sobie że to oni sami sprowadzili na siebie ten smutek i żal oraz zgubę swych dzieci przez błędne uczucia wobec nich. Nie uświadamiają sobie odpowiedzialności danej im przez Boga wobec wychowania dzieci we właściwych zwyczajach od okresu niemowlęcia. S4 313.1
Rodzice, jesteście odpowiedzialni za dusze swoich dzieci. Wielu zaniedbuje swe obowiązki podczas pierwszych lat życia ich dzieci sądząc że kiedy będą starsze, wówczas bardziej będą troszczyć się o ich właściwe wychowanie i dawanie nagany za złe postępowanie. Lecz właściwym czasem dla tej pracy jest czas gdy znajdują się one jeszcze jako niemowlęta w ich ramionach. Nie jest także właściwym aby rodzice pieścili zanadto swe pociechy i nie jest również właściwym obrażanie ich. Stanowcze, zdecydowane działanie i postępowanie z dziećmi będzie przynosiło najlepsze rezultaty. S4 313.2
*****