Mamy nieść poselstwo Boże ostrzegając ludzi, dlatego nasze studium Słowa Bożego powinno być poważne i gorliwe aby szerzyć światło! Każda dusza, która otrzymała światło od Boga, ma usiłować szerzyć to światło dalej. Niechaj idą pracownicy od domu do domu i otwierają Biblię przed ludźmi kolportując druki. Niechaj mówią innym o świetle, które oświeciło ich własne serca. Czasopisma powinny być kolportowane w pociągach, na drogach i okrętach pasażerskich, które pływają na morzach, jak też i pocztą. S9 122.3
Wielkie dzieło ma być wykonane a ludzie, którzy znają prawdę, mieliby całym swym wysiłkiem przyjść na pomoc temu dziełu. Miłość Chrystusowa musi napełniać ich serca. Duch Chrystusowy musi być wylany na nich i musi uczynić ich gotowymi aby mogli stanąć przed sądem. Kiedy sami poświęcą się Bogu, to ta poświęcająca moc będzie prowadzić ich wysiłki przy głoszeniu prawdy innym. Nie wolno nam stać dłużej w uśpieniu na zaczarowanym gruncie szatana ale powinniśmy zmobilizować wszystkie swoje siły, uskutecznić każdą zdolność, którą Bóg nas obdarzył. Ostatnie poselstwo ostrzegawcze musi być ogłoszone “o wielu ludach i narodach i językach i królach” i dał nam obietnicę: “A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Objawienie 10,11; Mateusza 28,20. S9 123.1
Mam powinność powiedzieć i wskazać kaznodziejom na nieopracowane miasta, ponaglić ich przez wszystkie możliwe środki do otwarcia drogi w celu ogłoszenia obecnej prawdy. W niektórych miastach poselstwo o drugim przyjściu Pańskim było głoszone po raz pierwszy. Musimy podjąć wysiłki na nowo jakby na nowych polach misyjnych. Jak długo mają jeszcze pozostawać tak nieopracowane pola misyjne i nieopracowane miasta, które się pomija? Ziarno prawdy powinno być rozsiewane na wielu miejscach naszej ziemi. S9 123.2
Pan wymaga by Jego słudzy odznaczali się wyczuleniem ducha na wartości dusz i byli bystrymi w dostrzeganiu obowiązków, które mają być wykonane szybko reagując na zobowiązania jakie Pan na nich nakłada. Musi być takie poświęcenie, które nie będzie szukać ziemskich interesów a więcej zajmować się sprawami dzieła Bożego, które ma być wykonane w czasie pozyskiwania dusz do prawdy. S9 123.3
Kaznodzieje, wygłaszajcie prawdy w taki sposób by skłoniły członków do osobistej pracy nad tymi, którzy nie znają Chrystusa. Zachęcajcie do osobistych wysiłków w każdy możliwy sposób. Pamiętajcie że praca kaznodziei nie kończy się tylko na kazaniu. Ma on odwiedzać rodziny w ich domach, modlić się z nimi i otwierać im Pismo Święte. Ci, którzy wiernie wykonują swoją pracę poza kazalnicą, spełniają daleko większą pracę od tego, który ogranicza się tylko do ambony. Niechaj nasi kaznodzieje ponoszą odpowiedzialność z drżeniem i z bojaźnią za dusze oczekując mądrości od Pana i bezustannie żądając Jego łaski. Jezus musi być naszym wzorem. Niechaj pilnie studiują Jego życie wprowadzając je do swojego codziennego życia i Jego zasady, którymi On się kierował w ziemskiej służbie. S9 124.1
*****
“Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście spracowani i obciążeni, a Ja wam sprawię odpocznienie...” To jest przepis na zdrowie wszystkich duchowych i cielesnych chorób. Jest to dar Jezusa dla tych, którzy Go szukają w duchu i w prawdzie. On jest tym mocnym Lekarzem. Ale mam jeszcze inne wezwanie: “Weźmijcie jarzmo moje na się a uczcie się ode mnie żem Ja cichy i pokornego serca a znajdziecie odpocznienie duszom waszym. Albowiem jarzmo moje wdzięczne jest a brzemię moje lekkie jest”. Mateusza 11,28-30. Nośmy Chrystusowe jarzmo i uczmy się od Niego pokory i cichości, wtedy znajdziemy odpocznienie w wierze i w ufności i prawdzie, wówczas stwierdzimy że jarzmo Chrystusa jest wdzięczne i brzemię jest lekkie. S9 124.2