W Egipcie rozeszła się wieść, że Izraelici (...) zmierzają ku Morzu Czerwonemu. (...). Faraon zwołał swoje siły (...) [i] w towarzystwie wielkich ludzi ze swojego królestwa, stanął na czele armii. (...). Hebrajczycy rozbili obóz nad morzem (...). Nagle ujrzeli w oddali połyskującą broń i zbliżające się wozy przedniej straży wielkiej armii. (...). Przerażenie chwyciło za serca Izraelitów. Niektórzy wołali do Pana, ale większość pospieszyła do Mojżesza z narzekaniem (...). Jego spokojna i pewna odpowiedź brzmiała następująco: PA 70.1
— “Nie bójcie się, wytrwajcie, a zobaczycie pomoc Pana”. 2 Mojżeszowa 14,13. (...). PA 70.2
Na swej drodze podążali za cudownym słupem obłoku jako Bożym znakiem kroczenia do przodu, teraz jednak pytali się między sobą, czy nie zwiastował jakiegoś wielkiego nieszczęścia, czy nie zaprowadził ich na niewłaściwą stronę góry, na drogę nie do przejścia? Anioł Boży wydawał się ich błądzącym umysłom zwiastunem nieszczęścia. Teraz jednak, gdy egipskie zastępy zbliżały się do nich, sądząc, iż mają przed sobą łatwą zdobycz, słup obłoku wzniósł się majestatycznie w niebo, przesunął się nad Izraelitami i opuścił się między nimi a wojskami egipskimi. Ściana ciemności stanęła między ściganymi a ścigającymi. Egipcjanie stracili z oczu obóz Hebrajczyków i byli zmuszeni się zatrzymać. Gdy zaczęła zapadać noc, ściana z obłoku stała się wielkim światłem dla Hebrajczyków, zalewając cały obóz jasnym dziennym światłem. PA 70.3
Nadzieja wróciła do serc Izraelitów. Mojżesz wołał głośno do Pana. “Potem rzekł Pan do Mojżesza: PA 70.4
— (...) Powiedz synom izraelskim, aby ruszyli. Ty zaś podnieś laskę swoją i wyciągnij rękę swoją nad morze, i rozdziel je, a synowie izraelscy przejdą środkiem morza po suchym gruncie”. 2 Mojżeszowa 14,15-16. (...). PA 70.5
“Egipcjanie ścigali ich i weszli za nimi w środek morza — wszystkie konie faraona, jego rydwany i jego jeźdźcy. A nad ranem spojrzał Pan na wojsko Egipcjan ze słupa ognia i obłoku, wzniecił popłoch w wojsku egipskim”. 2 Mojżeszowa 14,23-24. — Patriarchowie i prorocy 197-198. PA 70.6
Aniołowie Boży przeszli przez ich zastępy i usunęli koła rydwanów. — The Spirit of Prophecy I, 209. PA 70.7
Egipcjan ogarnęły zamęt i chaos. (...) usiłowali się wycofać i uciec na brzeg, który opuścili. Mojżesz jednak wyciągnął swą laskę i spiętrzone wody, żądne swego łupu, z hukiem i wyciem zstąpiły razem i w swych czarnych głębinach pochłonęły egipską armię. — Patriarchowie i prorocy 198. PA 71.1
Izraelitów prowadził potężny Wódz Zastępów. Jego aniołowie, spełniający Jego rozkazy, szli po obu stronach ogromnej rzeszy Izraelitów, tak iż nie mogła się im stać żadna krzywda. Izraelici byli bezpieczni. (...). Potem zaśpiewali świętą pieśń zwycięstwa, w której prym wiodła Miriam. — The Review and Herald, 1 czerwiec 1897. PA 71.2
Jezus był aniołem otoczonym słupem obłoku za dnia i słupem ognia nocą. — The Review and Herald, 17 czerwiec 1890. PA 71.3