Gdy pracownicy w koloniach australijskich i wyspach Pacyfiku wyruszą na nasze obszary, dojdą do najgłębszego przekonania by uczynić każdy możliwy wysiłek dla wyszkolenia pracowników do żniw. ZD 370.2
“Co do nas”, oświadczyła E. White pewnego razu w 1898 roku uczestnicząc w wielce inspirującym zgromadzeniu namiotowym w nowo utworzonej Konferencji Queensland, “te pola są dojrzałe do żniw, czujemy wszyscy intensywne pragnienie aby wejść na to pole aby zasady prawdy dotarły do każdego miasta i wsi”. ZD 370.3
“Gdy studiujemy rozmiar dzieła oraz fakt iż wejście na te pola nie może być odwlekane, widzimy że setki pracowników są potrzebne tam gdzie teraz jest dwóch albo trzech oraz że nie możemy tracić czasu w budowaniu instytucji gdzie pracownicy mają być szkoleni i zdobywać praktykę”.*The Review and Herald, 28 marzec 1899. ZD 370.4
Gdy Komitet Konferencji Związku Australioazjatyckiego na nowo stwierdził w świetle opatrzności Bożej swoje obowiązki dotyczące zajęcia się nowym obszarem, uznano że szkoła, sanatorium, fabryka żywności są trzema instytucjami, które harmonijnie pracują na rzecz wykształcenia misjonarzy w kraju i zagranicą, powinny przygotowywać kaznodziejów pod względem psychicznym, fizycznym i moralnym. W raporcie do czytelników Review o postępie braci w Australii E. White napisała: “Czujemy wszyscy że dzieło Boże wymaga pilności. Nic nie może czekać. Wszystko musi rozwijać się bez zwłoki”. ZD 371.1
W okresie lat spędzonych na ciężkiej pracy, stworzenia okręgu Australioazjatyckiego i ośrodków szkolących młodzież na Bożych pracowników, E. White i jej współpracownicy zastanawiali się nad przyszłością związaną z rozwojem tej części dużego pola żniw. Pionierzy — kaz. Haskell, Corliss, Israel, Daniells i inni — wcześnie rozpoznali możliwości powołania pracowników, którzy powinni wkroczyć na okoliczne wyspy — Polinezję, Malezję, Mikronezję. Ale potem w latach 90-tych, gdy różne gałęzie obecnej prawdy jak wydawnictwo, edukacja, służba medyczna, zostały ustanowione i wielu młodych ludzi zostało pracownikami, bracia odpowiedzialni w konferencji widzieli więcej i jaśniej możliwości do służby jakie ich otaczały. ZD 371.2
Te możliwości w przyszłości były zarysowane na koniec przez E. White w informacjach zaadresowanych wcześniej do przywódców dzieła Bożego zgromadzonych na Generalnej Konferencji w 1899 roku. “Nasi bracia nie dostrzegli że pomagając nam pomogliby sobie”. Napisała im o wartości podtrzymywania silnych ośrodków szkoleniowych dla pracowników w Australioazji. To, co jest dane by rozpocząć tam dzieło, w efekcie wzmocni dzieło Boże gdzie indziej. Gdy wasze dary uwolnią nas od stałych problemów, nasza praca rozszerzy się. Zgromadzone zostaną dusze, założone zbory, wzrosną możliwości finansowe. Będziemy w stanie nie tylko pracować tu ale wspomóc inne obszary. Nic się nie zyska odbierając nam potrzebne środki, które byłyby z korzyścią dla dzieła Bożego rozsiewając znajomość Boga i powodując triumf prawdy w innych rejonach”.*General Conference Daily Bulletin 131 (1899). ZD 372.1