ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ ៖ ចូរខំឲ្យបានប្រាជ្ញា ចូរខំឲ្យបានយោបល់ កុំឲ្យភ្លេចឡើយ ក៏កុំឲ្យបែរចេញពីពាក្យដែលមាត់អញពោលដែរ។ សុភាសិត ៤:៥ PPKh3 67.1
ព្រះមិនអាចប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយសម្តេចសង្ឃអេល និងកូនប្រុសៗ របស់គាត់បានទេ។ អំពើបាបរបស់ពួកគេបានបិទព្រះវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ កុមារសាំយូអែលនៅតែស្មោះត្រង់ជាមួយនឹងព្រះ ហើយការផ្តល់សារនៃការផ្តន្ទាទោសដល់គ្រួសាររបស់លោកអេលីគឺជា ភារកិច្ចដំបូងរបស់សាំយូអែល ជាហោរានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត។ PPKh3 67.2
“មានពេលមួយដែលអេលីដេកនៅដំណេករបស់លោក (សម័យនោះភ្នែកលោកចាប់តាំងងងឹតទៅ មើលអ្វីមិនឃើញឡើយ) ហើយសាំយូអែល ក៏ដេក . . . នោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ហៅមកសាំយូអែល” PPKh3 67.3
ដោយគិតថាសំឡេងនេះគឺជាសំឡងរបស់លោកអេលី កុមារក៏ប្រញាប់ ប្រញាល់រត់ទៅក្បែរគ្រែរបស់សង្ឃរូបនោះហើយនិយាយថា “ខ្ញុំមកហើយ លោកមានការអី” តែអេលីឆ្លើយទៅថា “អញគ្មានហៅឯងទេ ចូរទៅដេកវិញទៅ”។ PPKh3 67.4
ព្រះបានហៅសាំយូអែលបីដង ហើយគាត់បានឆ្លើយដដែលដូចគ្នាទាំងបីដង។ ពេលនោះលោកអេលីបានដឹងច្បាស់ថាការហៅដ៏អាថ៌កំបាំងនេះគឺពិតជាព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានយាងរំលងអ្នកបម្រើដែលទ្រង់បានជ្រើសតាំង ជាមនុស្សដែលមានសក់ស្កូវនេះ ហើយទៅមានបន្ទូលជាមួយនឹងកុមារវិញ។ ការនេះគឺជាការស្តីបន្ទោសយ៉ាងជូរចត់ ដែលលោកអេលីនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់សមនឹងទទួល។ PPKh3 67.5
គ្មានការច្រណែនឬការឈ្នានីសណាមួយបានកើតឡើង នៅក្នុងចិត្តរបស់លោកអេលីឡើយ។ គាត់បានប្រាប់សាំយូអែលឱ្យឆ្លើយថា “បពិត្រ ព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមទ្រង់មានព្រះបន្ទូលមកចុះ ដ្បិតទូលបង្គំជាអ្នកបម្រើទ្រង់ ប្រុងស្តាប់ហើយ”។ PPKh3 68.1
សំឡងនោះក៏បានលេចមកជាថ្មីម្តងទៀត ហើយកុមារនោះឆ្លើយតបថា “សូមទ្រង់មានព្រះបន្ទូលមកចុះ ដ្បិតទូលបង្គំ ជាអ្នកបម្រើទ្រង់ ប្រុងស្តាប់ហើយ”។ PPKh3 68.2
“ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា មើល អញរៀបនឹងធ្វើការមួយនៅក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដែលនឹងធ្វើឱ្យខ្ទរដល់ត្រចៀកទាំងសងខាង នៃអស់អ្នកណាដែលឮ នៅថ្ងៃនោះ អញនឹងសម្រេចទាស់នឹងអេលី តាមគ្រប់ទាំងការដែលអញបាននិយាយពីពួកគ្រួលោកហើយ ចាប់តាំងពីដើមដរាបដល់ចុងផង ដ្បិតអញបានប្រាប់លោកហើយថា អញនឹងជំនុំជម្រះពួកគ្រួលោកជាដរាបទៅ ដោយព្រោះអំពើដ៏លាមកដែលលោកបានដឹងពីពួកកូនលោក ជាការដែលនាំឱ្យគេត្រូវបណ្តាសា ហើយលោកមិនបានហាមឃាត់ដល់គេទេ . . . ទោះបើយកយញ្ញបូជា ឬតង្វាយណាមកថ្វាយក៏ដោយ គង់តែមិនបានធួននឹងអំពើដ៏លាមកដែលពួកគ្រួលោកបានប្រព្រឹត្តដែរ នៅជាដរាបតទៅ”។ PPKh3 68.3
សាំយូអែលមានពេញទៅដោយការភ័យខ្លាច និងការអស្ចារ្យនៅក្នុងគំនិតរបស់គាត់ដោយបានទទួលសារដែលគួរឱ្យខ្លាចនេះ។ លុះព្រឹកឡើង គាត់បានបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់គាត់ដូចធម្មតា ប៉ុន្តែមានបន្ទុកយ៉ាងធ្ងន់នៅក្នុងចិត្តដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់គាត់។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានបង្គាប់ឱ្យគាត់បង្ហាញពីការថ្កោលទោសដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនេះទេ ដូច្នេះគាត់ក៏នៅស្ងៀមទៅ។ គាត់បានញ័ររន្ធត់ដោយការភ័យខ្លាចក្រែងមនសំណួរមួយចំនួនបង្ខំឱ្យគាត់ប្រកាសពីការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះ ប្រឆាំងនឹងអ្នកដែលគាត់ស្រឡាញ់និងគោរពនេះ។ លោកអេលីដឹងច្បាស់ថាសារនេះនឹងប្រាប់ឱ្យដឹងជាមុនពីមហន្ដរាយដ៏ធំរបស់គាត់និងគ្រួសារគាត់ជាប្រាកដ។ លោកបានហៅកុមារសាំយូអែលមក ហើយបានប្រាប់ឱ្យរៀបរាប់ដោយស្មោះត្រង់អំពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញឱ្យខ្លួនដឹង។ កុមារនេះក៏ស្ដាប់តាម ហើយបុរសចំណាស់បានឱនចុះទទួលការជំនុំជម្រះដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនេះដោយសុភាព។ លោកថ្លែងថា “សូមឱ្យទ្រង់សម្រេចតាមតែទ្រង់គិតឃើញថាល្អចុះ”។ PPKh3 68.4