این قسمت بر مبنای اعمال رسولان فصل ۱۳ آیه های ۴ تا ۵۴ می باشد. ARPer 140.1
پولس و برنابا «که از جانب روح القدس فرستاده شده بودند،» پس از انتصابشان توسط برادران در اَنطاکیه «به سِلوکیه رفتند و از آنجا از راه دریا به قبرس رسیدند.” بدین گونه رسولان نخستین سفر بشارتی شان را آغاز کردند. ARPer 140.2
قبرس یکی از نقاطی بود که ایمانداران بخاطر شکنجه و آزاری که مرگ استیفان را در پی داشت از اورشلیم به آنجا گریخته بودند. تنی چند از اهالی قبرس که به اَنطاکیه سفر کرده بودند، «عیسای خداوند را بشارت دادند.» (اعمال فصل ۱۱ آیه ۲۰). برنابا خود «اهل قبرس بود” (اعمال فصل ۴ آیه ۳۶)؛ و اکنون او و پولس به همراه یوحنا معروف به مَرقُس خویشاوند برنابا از این جزیره دیدن می کردند. ARPer 140.3
مادر مَرقُس یکی از کسانی بود که به مسیحیت گرویده بود و خانه اش در اورشلیم پناهگاهی برای شاگردان شده بود. از آنها همیشه در آنجا استقبال می شد و می توانستند مدتی را در آنجا استراحت کنند. در طول یکی از همین دیدارهای رسولان از خانه مادر مَرقُس بود که او به پولس و برنابا پیشنهاد داد که باید ایشان را در خدمت بشارتی شان همراهی کند. او لطف خدا را در دلش احساس می کرد و آرزو داشت خود را بطور کامل برای کار خدمت مژده انجیل وقف نماید. ARPer 140.4
چون به سَلامیس رسیدند، رسولان «در کنیسه های یهود به کلام خدا موعظه کردند…آنان سرتاسر جزیره را درنَوَردیدند تا به پافوس رسیدند. در آنجا به فردی یهودی به نام بارْیِشوعَ برخوردند که جادوگر و نبی دروغین بود. او از دوستان سِرگیوس پولسِ والی بود. والی که مردی خردمند بود، برنابا و سولُس را به حضور فرا خواند، زیرا می خواست کلام خدا را بشنود. اما عِلیمای جادوگر (که ترجمۀ نامش چنین است) به مخالفت با ایشان برخاست و کوشید والی را از ایمان آوردن، بازدارد.» ARPer 141.1
شیطان اجازه نمی دهد تا ملکوت خدا بدون ستیز و کشاکش بر روی زمین بنا گردد. نیروهای شریر درگیر جنگی مداوم بر علیه نمایندگان تعیین شدهٔ بشارت مژده انجیل هستند و این نیروهای تاریکی و ظلمت بویژه زمانی فعال می شوند که حقیقت پیش روی انسان های مشهور و درستکار اعلام می گردد. این همان موقعی بود که سِرگیوس پولسِ والی قبرس داشت پیام مژده انجیل را می شنید. والی به دنبال رسولان فرستاده بود تا بوسیله پیام ایشان تعلیم یابد و اکنون نیروهای شریر با پیشنهادات شرم آور بواسطه عِلیمای جادوگر می کوشیدند تا او را از ایمان آوردن بازدارند و به این شکل با هدف خدا مخالفت کنند. ARPer 141.2
بدینسان دشمنِ ساقط همیشه کار می کند تا انسان های تأثیرگذار را در صفوف خود نگاه دارد چون اگر ایشان ایمان بیاورند می توانند در جهت هدف خدا خدمتی مفید ارائه دهند. ولی خادمِ باایمان مژده انجیل نباید از ناکامی و شکست به دست دشمن بهراسد؛ چون آراسته شدن از اعلی با قدرت افتخاری برای او محسوب می شود تا در برابر هر نیروی شیطانی مقاومت نماید. [168] ARPer 141.3
گرچه پولس به شدت توسط شیطان مورد حمله واقع شده بود ولی شهامت یافت تا کسی را که بواسطه او دشمن داشت کار می کرد توبیخ کند. رسول «پر از روح القدس شده، بدو چشم دوخت و گفت، ای فرزند ابلیس، ای دشمن هر پارسایی، که پر از مکر و فریب! چرا از کج کردن راه های راست خداوند بازنمی ایستی؟ بدان که دست خداوند بر ضد توست. اکنون کور خواهی شد و تا مدتی قادر به دیدن آفتاب نخواهی بود. در دَم، مه و تاریکی او را فرو گرفت، و دور زده کسی را می جُست که دستش را بگیرد و راه را به او بنماید. چون والی این واقعه را دید، ایمان آورد، زیرا از تعلیمی که دربارۀ خداوند می دادند در شگفت شده بود.» ARPer 141.4
جادوگر چشم هایش را نسبت به شواهد حقیقی مژده انجیل بسته بود و خداوند با خشمی عادلانه چشم های او را بست و مانع دیدن روشنایی روز شد. این نابینایی ابدی نبود بلکه برای مدتی تا اینکه او برای توبه کردن خاطر نشان شود و بخشایش خدایی را که چنین سخت رنجانده بجوید. این گم گشتگی که بدین ترتیب بر او آورده شد هنر زیرکانه اش بر علیه تعالیم مسیح را بی نتیجه ساخت. این واقعیت که او مجبور بود بخاطر نابینایی اطرافش را بجوید به همگان ثابت نمود معجزاتی که رسولان انجام داده بودند و عِلیما آنها را تردستی خوانده بود توسط قدرت خدا به ظهور رسیده اند. والی از حقیقت تعالیم رسولان متقاعد شد و بشارت مسیح را پذیرفت. ARPer 142.1
عِلیما انسان تعلیم دیده ای نبود ولی برای انجام کار شیطان بطور بخصوصی تجهیز شده بود. آنهایی که حقیقتِ خدا را بشارت می دهند دشمن حیله گر را به اشکال متفاوت ملاقات خواهند کرد. گاهی در شمایل شخص فاضل خواهد بود ولی بیشتر اوقات بشکل شخص نادان، افرادی که شیطان آنها را آموزش داده تا ابزاری موفق برای فریفتن جان ها باشند. این وظیفهٔ خادم مسیح است که به پشتوانه قدرت مقتدر او بر پست و مقامش وفادارانه ایستادگی کند. اینگونه او لشکریان شیطان را گیج کرده و به نام خداوند پیروز می گردد. ARPer 142.2
پولس و همراهانش به سفرشان ادامه دادند و به پِرجۀ پامفیلیه رفتند. راه شان پرزحمت بود؛ آنها با مشقت ها و سختی هایی روبرو شدند و از هر طرف خطر ایشان را در بر گرفته بود. در شهرها و ولایت هایی که از آنها عبور می کردند و در امتداد شاهراهای متروک در محاصره خطرات دیدنی و نادیدنی بودند. ولی پولس و برنابا آموخته بودند تا برای رهایی از این امور به قدرت خدا اتکا کنند. قلب هایشان مملو از محبت پر شور برای جان های در حال نابودی بود. مانند شبانان وفادار که در جستجوی گوسفند گمشده هستند به آسایش و راحتی خودشان فکر نمی کردند. آنها غافل از خود در حین گرسنگی، خستگی و سرما متزلزل نشدند و فقط یک هدف در سر داشتند ـ نجات کسانی که از آغل دور شده بودند. ARPer 142.3
در اینجا بود که ترس و دلسردی بر مَرقُس چیره گشت و برای مدتی در هدفش یعنی وقف خویش با تمام وجود به کار خداوند مردد شد. او خو نگرفته به مشقت ها از خطرات و سختی های مسیر ناامید شد. او تحت شرایط ARPer 142.4
مطلوب همراه با موفقیت زحمت کشیده بود؛ اما اکنون وسط مخالفت و خطراتی که اغلب خادم پیشگام مورد حمله قرار می گرفتند همچون سرباز صلیب در تحمل رنج ها شکست خورد. ولی او می بایست مواجهه با خطر، شکنجه و مصیبت را با دلی شجاع یاد می گرفت. هنگامی که رسولان پیشرفت کردند و در انتظار مشکلات بزرگ تری بودند مَرقُس ترسیده بود و همه شجاعتش را از دست داده از جلوتر رفتن سرباز زد و به اورشلیم برگشت. ARPer 143.1
این ترک خدمت و بی وفایی سبب شد پولس مَرقُس را از روی نارضایتی و حتی برای مدتی به شدت قضاوت کند. ولی برنابا تمایل داشت تا او را بخاطر بی تجربگی اش تبرئه نماید. او نمی خواست مَرقُس خدمت را ترک نماید زیرا در او شایستگی هایی می دید که او را لایق خادمی مفید برای مسیح بودن می کرد. سال ها بعد اشتیاقش نسبت به مَرقُس اجری بسیار در پی داشت چونکه مرد جوان بدون قید و شرط خود را وقف خداوند و کار موعظه مژده انجیل در عرصه های پرزحمت نمود. تحت برکت خدا و تعالیم حکیمانه برنابا او به یک خادم با ارزش تبدیل شد. ARPer 143.2
پس از این پولس با مَرقُس آشتی کرد و او را همچون همکار پذیرفت. پولس همچنین او را بعنوان همکار «در کار ملکوت خدا” و «مایۀ تسلی خود” (رساله به کولُسیان فصل ۴ آیه ۱۱) به اهالی کولُسی توصیه نمود. بعلاوه مدت کوتاهی قبل از مرگ خود او مَرقُس را بعنوان فردی «سودمند، در خدمت» خود معرفی کرد. رساله دوم به تیموتائوس فصل ۴ آیه ۱۱. ARPer 143.3
پولس و برنابا بعد از عزیمت مَرقُس از اَنطاکیۀ پیسیدیه دیدار کردند و در روز شنبه، به کنیسه یهودیان در آمدند و نشستند. «پس از تلاوت تورات و کتب پیامبران، رهبرانِ کنیسه نزد ایشان فرستادند و گفتند، برادران، اگر پند و اندرزی برای مردم دارید، بگویید.” پس از دعوت به صحبت کردن، «پولس ایستاد و با دست اشاره کرده، گفت، ای مردان اسرائیلی و ای غیریهودیانِ خداترس، گوش فرا دهید.” آنگاه یک سخنرانی شگفت آور ایراد کرد. او در ادامه به یک ترتیب تاریخی اشاره کرد که خداوند با یهودیان در زمان رهایی شان از بردگی مصر معامله کرده بود و چگونه از نسل داود یک نجات دهنده وعده داده شد و با شهامت اعلام کرد که، «از نسل همین مرد، خدا طبق وعدۀ خود، نجات دهنده یعنی عیسی را برای اسرائیل فرستاد. پیش از آمدن عیسی، یحیی تعمیدِ توبه را به همۀ مردم اسرائیل موعظه می کرد. چون یحیی ARPer 143.4
دورِ خود را به پایان می رسانید، گفت، مرا که می پندارید؟ من او نیستم؛ بلکه او پس از من می آید و من حتی شایسته نیستم بند کفشش را بگشایم.” بدینسان او با قدرت عیسی را بعنوان نجات دهندهٔ بشر، مسیح موعودِ پیشگویی شده بشارت داد. ARPer 144.1
پس از ایراد این سخنان پولس گفت، «ای برادران، ای فرزندان ابراهیم، و ای غیریهودیانِ خداترس که در اینجا حضور دارید! این پیامِ نجات برای ما فرستاده شده است. مردم اورشلیم و بزرگان ایشان عیسی را نشناختند و با این حال با محکوم کردنش، گفته های پیامبران را که هر شنبه تلاوت می شود، تحقق بخشیدند.» ARPer 144.2
پولس از گفتن حقیقت روشن درباره عدم پذیرش نجات دهنده توسط رهبران یهودی تردید نداشت. رسول اعلام کرد، «آنها با اینکه هیچ علتی برای مجازات مرگ نیافتند، از پیلاتُس خواستند او را بکشد؛ و چون تمام آنچه را که درباره اش نوشته شده بود، به انجام رساندند، او را از صلیب پایین آورده، به قبر سپردند. اما خدا وی را از مردگان برخیزانید؛ و آنان که با او از جلیل به اورشلیم آمده بودند، روزهای بسیار او را دیدند و اکنون نیز نزد قوم ما شاهدان اویند.» ARPer 144.3
رسول در ادامه گفت، «اکنون ما به شما بشارت می دهیم که خدا آنچه را که به پدران ما وعده داده بود، با برخیزانیدن عیسی، برای ما که فرزندان ایشانیم وفا کرد. همان گونه که در مزمور دوم نوشته شده، تو پسر من هستی؛ امروز، من تو را مولود ساخته ام؛ و خدا او را از مردگان برخیزانید تا هرگز فساد نبیند، چنانکه آمده است، برکات مقدس و مطمئنی را که به داود وعده داده شده، به شما خواهم بخشید؛ و بر همین مبنا در مزمور دیگر گفته شده که، نخواهی گذاشت مقدس تو فساد ببیند. اما داود پس از آنکه به ارادۀ خدا مردمان عصر خویش را خدمت کرد، بخفت و به پدران خود پیوسته، فساد را دید. ولی آن کس که خدا برخیزانید، فساد را ندید.” ARPer 144.4
و حال که پولس به روشنی از به انجام رسیدن نبوت های آشنا در خصوص مسیح موعود سخن گفت، توبه و آمرزش گناه بواسطه شایستگی عیسی نجات دهنده شان را به ایشان اعلام نمود. او گفت، «پس، ای برادران، بدانید آمرزش گناهانی که به واسطۀ همین شخص فراهم آمده است، به شما اعلام می شود. اکنون هر که ایمان بیاورد، به واسطۀ او پارسا شمرده می شود در هر آنچه نتوانستید به واسطۀ شریعت موسی پارسا شمرده شوید.” ARPer 144.5
روح مقدس خدا این گفته ها را همراهی می کرد و قلب ها تحت تأثیر قرار گرفتند. دادخواهی رسول به نبوت های عهد قدیم و سخنانش مبنی بر اینکه این ها در خدمت عیسی ناصری به انجام رسیده بودند، بسیاری را به داشتنِ جانی مشتاقِ ظهور مسیح وعده داده شده وادار ساخت؛ و کلام اطمینان بخش گوینده مبنی بر یکسان بودن «بشارتِ” نجات برای یهودی و غیریهودی، آنان که بر حسب جسم در میان فرزندان ابراهیم ثبت نشده بودند موجب امید و شادی شد. ARPer 145.1
«پس چون پولس و برنابا از کنیسه بیرون می رفتند، غیریهودیان از آنها استدعا کردند که شنبه آینده نیز در این باره با ایشان سخن بگویند.” حضار در کنیسه سرانجام متفرق شدند، «بسیاری از یهودیان و اشخاص خداپرست” که بشارتِ آورده شده بر ایشان در آن روز را پذیرفته بودند، «از پی پولس و برنابا به راه افتادند. آن دو با این گروه سخن گفتند و آنها را به پایداری در فیض خدا ترغیب کردند.” ARPer 145.2
دلبستگی و علاقه برخاسته به واسطه سخنرانی پولس در اَنطاکیۀ پیسیدیه، شنبه بعد «به تقریب، تمامی مردم شهر را برای شنیدن کلام خدا جمع کرد. اما یهودیان چون ازدحام مردم را دیدند، از حسد پر شدند و با بی حرمتی به مخالفت با سخنان پولس برخاستند.» ARPer 145.3
«آنگاه پولس و برنابا دلیرانه گفتند، لازم بود کلام خدا پیش از همه برای شما بیان شود. اما چون آن را رد کردید و خود را شایستۀ حیات جاوید ندانستید، پس اکنون رو به سوی غیریهودیان می نماییم. زیرا خداوند به ما چنین امر فرموده که، تو را نوری برای امت ها ساختم، تا نجات را به کران های زمین برسانی.» ARPer 145.4
«چون غیریهودیان این را شنیدند، شادمان شدند و کلام خداوند را حرمت داشتند؛ و آنان که برای حیات جاوید تعیین شده بودند، ایمان آوردند.” آنها از اینکه مسیح ایشان را بعنوان فرزندان خدا شناخته بسیار شاد بودند و با قلب هایی شکرگزار به کلام اعلام شده گوش فرادادند. آنان که ایمان آوردند برای اعلام مژده انجیل به دیگران غیور بودند و بدینسان «کلام خداوند در سرتاسر آن ناحیه منتشر شد.” ARPer 145.5
قرن ها پیش قلم مکاشفه این گردهمایی غیریهودیان را ترسیم کرده بود؛ ولی آن سخنان نبوت به طرزی مبهم درک شده بودند. هوشع گفته بود: «با ARPer 145.6
این همه، شمار بنی اسرائیل همچون ریگ دریا خواهد بود که نتوان اندازه گرفت یا شمرد؛ و در جایی که به ایشان گفته شد: شما قوم من نیستید، بدیشان گفته خواهد شد که پسران خدای زنده هستید.» و نیز «من او را برای خود در زمین خواهم کاشت. بر آن که رحمت نیافته، رحم خواهم کرد؛ و به آن که قوم من نیست، خواهم گفت، تو قوم منی؛ و او نیز خواهد گفت، تو خدای منی.» هوشع فصل ۱ آیه ۱۰؛ فصل ۲ آیه ۲۳. ARPer 146.1
نجات دهنده خود در هنگام خدمت زمینی اش گسترش مژده انجیل در میان غیریهودیان را پیشگویی کرده بود. او در مثل تاکستان به یهودیان توبه ناپذیر اعلام کرد، «ملکوت خدا از شما گرفته و به قومی داده خواهد شد که میوۀ آن را بیاورند.» انجیل متی فصل ۲۱ آیه ۴۳؛ و او پس از رستاخیزش از مردگان به شاگردان خود فرمود، بروید «همۀ قوم ها را شاگرد سازید.» آنها نباید هیچ کس را بدون اعلام خطر رها می کردند بلکه می بایست «مژده انجیل را به همۀ خلایق موعظه کنند.” انجیل متی فصل ۲۸ آیه ۱۹؛ انجیل مرقس فصل ۱۶ آیه ۱۵. ARPer 146.2
پولس و برنابا در رو نهادن به غیریهودیان در اَنطاکیۀ پیسیدیه هر کجا که فرصتی مساعد برای شنیدن وجود داشت از خدمت به یهودیان در نقاط دیگر دست نمی کشیدند. پولس و همکارانش بعدها در تَسالونیکی، قُرِنتُس و اَفِسُس و مراکز مهم دیگر با زحمت خبر خوش را هم به یهودیان و هم غیریهودیان اعلام کردند. اما انرژی های اصلی شان را بعد از این در راه ساختن ملکوت خدا در قلمرو بی ایمانان در میان مردمی که نسبت به خدای حقیقی و پسرش یا شناخت کمی داشتند و یا اصلاً نمی شناختند هدایت کردند. ARPer 146.3
دل پولس و همکاران او مجذوب به طرف کسانی که «بدون مسیح، از تابعیت اسرائیل محروم و نسبت به عهدهای وعده، بیگانه بودند و بی امید و بی خدا در این جهان به سر می بردند” شده بودند. به واسطه خدمات خستگیناپذیر رسولان به غیریهودیان، «بیگانگان و اجنبیان” که «زمانی دور بودند،» آموختند که «به واسطۀ خون مسیح نزدیک آورده” شده اند و بخاطر ایمان به قربانی کفارهٔ او می توانند «هموطن مقدسین و عضو خانوادۀ خدا” گردند. رساله به افسسیان فصل ۲ آیه های ۱۲ و۱۳ و ۱۹. ARPer 146.4
پولس با پیشروی در ایمان همواره برای بنای ملکوت خدا در میان کسانی که توسط معلمان اسرائیل نادیده گرفته شده بودند زحمت میکشید. او پیوسته ARPer 146.5
مسیح عیسی را بعنوان «شاه شاهان و ربُ الارباب” تمجید میکرد (رساله اول به تیموتائوس فصل ۶ آیه ۱۵) و ایمانداران را تشویق میکرد تا «در او ریشه گیرند و بنا شوند و در ایمان استوار گردند.» رساله به کولسیان فصل ۲ آیه ۷. ARPer 147.1
مسیح برای کسانی که ایمان دارند شالودهای مطمئن است. یهودیان و غیریهودیان میتوانند به تساوی بر روی این سنگ زنده بنا شوند؛ و به اندازه کافی برای همگان پهناور است و به اندازه کافی محکم که وزن و بار همه جهان را تحمل نماید. این واقعیت به روشنی توسط خود پولس پذیرفته شد. در روزهای پایانی خدمتش زمانی که رسول گروهی از ایمانداران غیریهودی را که ثابتقدم در محبتشان نسبت به حقیقت مژده انجیل باقی مانده بودند خطاب قرار داد و نوشت، «دیگر بر شالودۀ رسولان و انبیا بنا شدهاید، که عیسی مسیح خودْ سنگ اصلی آن بناست.» رساله به افسسیان فصل ۲ آیههای ۱۹، ۲۰. ARPer 147.2
هنگامی که مژده انجیل در پیسیدیه رواج یافت یهودیان بیایمانِ اَنطاکیه با تعصب کورکوانهشان «زنان خداپرست و متشخص و نیز مردان سرشناسِ شهر را شوراندند و آنها را به آزار پولس و برنابا برانگیختند؛ و آنها را از آن ناحیه راندند.” ARPer 147.3
رسولان به واسطه این رفتارها دلسرد و ناامید نشدند؛ آنها سخنان استادشان را بخاطر آوردند: «خوشا به حال شما، آنگاه که مردم بهخاطر من، شما را دشنام دهند و آزار رسانند و هر سخن بدی بهدروغ علیهتان بگویند. خوش باشید و شادی کنید زیرا پاداشتان در آسمان عظیم است. چراکه همینگونه پیامبرانی را که پیش از شما بودند، آزار رسانیدند.” انجیل متی فصل ۵ آیه ۱۱، ۱۲. ARPer 147.4
مژده انجیل داشت پیشرفت میکرد و رسولان برای تشویق شدن همه دلیل و برهانی را داشتند. زحمات ایشان به غایت در میان اهالی پیسیدیهٔ اَنطاکیه برکت یافته بود و ایمانداران رها شده بخاطر پیشبرد کار برای مدتی معین «پر از شادی و روحالقدس بودند.» ARPer 147.5