فرشتگان، هنگامی که آسمان را ترک کردند، با حزن و اندوه تاج های درخشان خود را بیرون آوردند. آنان نمی توانستند تاج های خود را بر سر داشته باشند در حالی که فرمانده آنان عذاب می کشد و تاج خار بر سر دارد. شیطان و فرشتگان او در دیوان محکمه مشغول بودند تا احساسات و دلسوزی بشری را نابود سازند. فضا بسیار سنگین بود و با تاثیر آنان آلوده شده بود. کاهن اعظم و مشایخ توسط آنان تحت تاثیر قرار گرفته بودند تا به عیسی اهانت و دشنام دهند بطریقی که برای ماهیت بشری تحمل آن بسیار دشوار می باشد. شیطان امید داشت که چنین خشونت و استهزائی باعث شود تا پسر خدا شکایت نموده و ایراد بگیرد؛ یا این که قدرت الهی خود را عیان ساخته و خود را از چنگ جماعت رها سازد و بدین جهت برنامه رستگاری سر انجام شکست بخورد. DR 189.1