1 A gdy przyszedł dzień pięćdziesiąty, byli wszyscy jednomyślnie pospołu. PB — DziejeApostolskie 2:1
2 Tedy się stał z prędka z nieba szum, jakoby przypadającego wiatru gwałtownego i napełnił wszystek dom, kędy siedzieli. PB — DziejeApostolskie 2:2
3 I ukazały się im rozdzielone języki na kształt ognia, który usiadł na każdym z nich. PB — DziejeApostolskie 2:3
4 I napełnieni są wszyscy Duchem Świętym, a poczęli mówić innemi językami, jako im Duch on dawał wymawiać. PB — DziejeApostolskie 2:4
5 A byli w Jeruzalemie mieszkający Żydowie, mężowie nabożni, z każdego narodu tych, którzy są pod niebem. PB — DziejeApostolskie 2:5
6 A gdy się stał ten głos, zeszło się mnóstwo ludzi i strwożyli się, że je słyszał każdy z nich mówiące własnym językiem swoim. PB — DziejeApostolskie 2:6
7 I zdumiewali się wszyscy, i dziwowali się, mówiąc jedni do drugich: Izali oto ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczycy? PB — DziejeApostolskie 2:7
8 A jakoż my od nich słyszymy każdy z nas swój własny język, w którymeśmy się urodzili? PB — DziejeApostolskie 2:8
9 Partowie i Medowie, i Elamitowie, i którzy mieszkamy w Mezopotamii, w Judzkiej ziemi, i w Kapadocyi, w Poncie, i w Azyi; PB — DziejeApostolskie 2:9
10 W Frygii, i w Pamfilii, w Egipcie, i w stronach Libii, która jest podle Cyreny, i przychodniowie Rzymscy; Żydowie, i nowonawróceni; PB — DziejeApostolskie 2:10
11 Kreteńczycy, i Arabczycy; słyszymy ich, mówiących językami naszemi wielkie sprawy Boże. PB — DziejeApostolskie 2:11
12 I zdumiewali się wszyscy, i dziwowali się, mówiąc jeden do drugiego: Cóż to wżdy ma być? PB — DziejeApostolskie 2:12
13 Lecz drudzy naśmiewając się, mówili: Ci się młodem winem popili. PB — DziejeApostolskie 2:13
14 A stanąwszy Piotr z jedenastoma, podniósł głos swój i przemówił do nich: Mężowie Judzcy i wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruzalemie! niech wam to jawno będzie, a przyjmijcie w uszy słowa moje. PB — DziejeApostolskie 2:14
15 Albowiem nie są ci, jako wy mniemacie, pijani, gdyż dopiero jest trzecia na dzień godzina. PB — DziejeApostolskie 2:15
16 Aleć to jest ono, co przepowiedziano przez proroka Joela: PB — DziejeApostolskie 2:16
17 I będzie w ostateczne dni, (mówi Bóg): Wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie wasi i córki wasze, a młodzieńcy wasi widzenia widzieć będą, a starcom waszym sny się śnić będą. PB — DziejeApostolskie 2:17
18 Nawet w oneż dni na sługi moje i na służebnice moje wyleję z Ducha mego, i będą prorokować; PB — DziejeApostolskie 2:18
19 I ukażę cuda na niebie w górze i znamiona na ziemi nisko, krew, i ogień, i parę dymu. PB — DziejeApostolskie 2:19
20 Słońce się obróci w ciemność, a księżyc w krew, przedtem niż przyjdzie on dzień Pański wielki i znaczny. PB — DziejeApostolskie 2:20
21 I stanie się, że ktobykolwiek wzywał imienia Pańskiego, zbawion będzie. PB — DziejeApostolskie 2:21
22 Mężowie Izraelscy! słuchajcie słów tych Jezusa, onego Nazareńskiego, męża od Boga wsławionego u was mocami i cudami, i znamionami, które czynił Bóg przez niego w pośrodku was, jako i wy sami wiecie; PB — DziejeApostolskie 2:22
23 Tego za ułożoną radą i przejrzeniem Bożem wydanego wziąwszy, a przez ręce niezbożników ukrzyżowawszy, zabiliście. PB — DziejeApostolskie 2:23
24 Którego Bóg wzbudził, rozwiązawszy boleści śmierci, jakoż było to niepodobne, aby od niej miał być zatrzymany. PB — DziejeApostolskie 2:24
25 Albowiem o nim mówi Dawid: Upatrywałem zawsze Pana przed obliczem mojem; bo mi jest po prawicy, abym nie był wzruszony. PB — DziejeApostolskie 2:25
26 Przetoż rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój, nadto i ciało moje odpocznie w nadziei; PB — DziejeApostolskie 2:26
27 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w piekle, a nie dasz świętemu twojemu oglądać skażenia. PB — DziejeApostolskie 2:27
28 Oznajmiłeś mi drogi żywota, a napełnisz mię radością przed obliczem twojem. PB — DziejeApostolskie 2:28
29 Mężowie bracia! mogę bezpiecznie mówić do was o patryjarsze Dawidzie, żeć umarł i pogrzebiony jest, a grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego. PB — DziejeApostolskie 2:29
30 Będąc tedy prorokiem i wiedząc, że mu się Bóg obowiązał przysięgą, iż z owocu biódr jego według ciała miał wzbudzić Chrystusa, a posadzić na stolicy jego. PB — DziejeApostolskie 2:30
31 To przeglądając, powiedział o zmartwychwstaniu Chrystusowem, iż nie została dusza jego w piekle, ani ciało jego widziało skażenia. PB — DziejeApostolskie 2:31
32 Tegoć Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami. PB — DziejeApostolskie 2:32
33 Prawicą tedy Bożą będąc wywyższony, a obietnicę Ducha Świętego wziąwszy od Ojca, wylał to, co wy teraz widzicie i słyszycie. PB — DziejeApostolskie 2:33
34 Albowiemci Dawid nie wstąpił do nieba, lecz sam powiada: Rzekł Pan Panu memu, siądź po prawicy mojej, PB — DziejeApostolskie 2:34
35 Aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich. PB — DziejeApostolskie 2:35
36 Niechajże tedy wie zapewne wszystek dom Izraelski, że go Bóg i Panem, i Chrystusem uczynił, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali. PB — DziejeApostolskie 2:36
37 A to słysząc, przerażeni są na sercu i rzekli do Piotra i do innych Apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia? PB — DziejeApostolskie 2:37
38 Tedy Piotr rzekł do nich: Pokutujcie, a ochrzcij się każdy z was w imieniu Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów, a weźmiecie dar Ducha Świętego. PB — DziejeApostolskie 2:38
39 Albowiemci wam ta obietnica należy i dziatkom waszym, i wszystkim, którzy daleko są, którekolwiek by powołał Pan, Bóg nasz. PB — DziejeApostolskie 2:39
40 I wielą inszych słów oświadczał się i napominał je, mówiąc: Wyzwólcie się od tego rodzaju przewrotnego. PB — DziejeApostolskie 2:40
41 Którzy tedy wdzięcznie przyjęli słowa jego, ochrzczeni są i przystało dnia onego dusz około trzech tysięcy. PB — DziejeApostolskie 2:41
42 I trwali w nauce apostolskiej i w społeczności, i w łamaniu chleba, i w modlitwach. PB — DziejeApostolskie 2:42
43 I przyszedł strach na każdą duszę, a wiele się znamion i cudów przez Apostołów działo. PB — DziejeApostolskie 2:43
44 A wszyscy, którzy uwierzyli byli pospołu, i wszystkie rzeczy mieli spólne. PB — DziejeApostolskie 2:44
45 A osiadłości i majętności sprzedawali, i udzielali ich wszystkim, jako komu było potrzeba. PB — DziejeApostolskie 2:45
46 A na każdy dzień trwając zgodnie w kościele i chleb łamiąc po domach, przyjmowali pokarm z radością i w prostocie serdecznej. PB — DziejeApostolskie 2:46
47 Chwaląc Boga i mając łaskę u wszystkiego ludu. A Pan przydawał zborowi na każdy dzień tych, którzy mieli być zbawieni. PB — DziejeApostolskie 2:47