1 A byli w Antyjochii we zborze, który tam był, niektórzy prorocy i nauczyciele, jako Barnabasz i Symeon, którego zwano Niger, i Lucyjus Cyrenejczyk, i Manahen, który był wychowany z Herodem Tetrarchą, i Saul. PB — DziejeApostolskie 13:1
2 A gdy oni służbę Pańską jawnie odprawiali i pościli, rzekł im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabasza i Saula do tej sprawy, do którejm ich powołał. PB — DziejeApostolskie 13:2
3 Tedy poszcząc i modląc się, i wkładając na nie ręce, odprawili je. PB — DziejeApostolskie 13:3
4 Oni tedy wysłani będąc od Ducha Świętego, przyszli do Seleucyi, a stamtąd płynęli do Cypru. PB — DziejeApostolskie 13:4
5 A gdy byli w Salaminie, opowiadali słowo Boże w bóżnicach żydowskich, a mieli z sobą i Jana do usługi. PB — DziejeApostolskie 13:5
6 A przeszedłszy onę wyspę aż do Pafu, znaleźli tam jakiegoś czarnoksiężnika, fałszywego proroka, Żyda, któremu imię było Barjezus. PB — DziejeApostolskie 13:6
7 Który był przy zacnym staroście, Sergijuszu Pawle, mężu roztropnym. Ten przyzwawszy Barnabasza i Saula, pragnął słuchać słowa Bożego. PB — DziejeApostolskie 13:7
8 Lecz się im sprzeciwił Elimas, on czarnoksiężnik, (albowiem się tak wykłada imię jego), starając się, jakoby starostę od wiary odwrócił: PB — DziejeApostolskie 13:8
9 Tedy Saul, (którego zowią i Pawłem) napełniony będąc Ducha Świętego, a pilnie na niego patrząc, PB — DziejeApostolskie 13:9
10 Rzekł: O pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu dyjabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! nie przestanieszże podwracać prostych dróg Pańskich? PB — DziejeApostolskie 13:10
11 A oto teraz ręka Pańska nad tobą: i będziesz ślepym, nie widząc słońca aż do czasu. A zarazem przypadła na niego chmura i ciemność, a błąkając się szukał, kto by go wiódł za rękę. PB — DziejeApostolskie 13:11
12 Tedy widząc starosta, co się stało, uwierzył, zdumiewając się nad nauką Pańską. PB — DziejeApostolskie 13:12
13 A puściwszy się z Pafu Paweł i ci, którzy z nim byli, przyszli do Pergi Pamfiliejskiej. A Jan odszedłszy od nich, wrócił się do Jeruzalemu. PB — DziejeApostolskie 13:13
14 A oni odszedłszy z Pergi, przyszli do Antyjochii Pisydejskiej, a wszedłszy do bóżnicy w dzień sobotni, usiedli. PB — DziejeApostolskie 13:14
15 A po przeczytaniu zakonu i proroków, posłali do nich przełożeni bóżnicy, mówiąc: Mężowie bracia! macieli wolę jakie napominanie uczynić do ludu, mówcie. PB — DziejeApostolskie 13:15
16 Tedy powstawszy Paweł, a ręką skinąwszy rzekł: Mężowie Izraelscy i którzy się boicie Boga! słuchajcie: PB — DziejeApostolskie 13:16
17 Bóg ludu tego Izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud, gdy byli przychodniami w ziemi egipskiej, i w ramieniu wyciągnionem wywiódł je z niej. PB — DziejeApostolskie 13:17
18 I przez czas czterdziestu lat znosił obyczaje ich na puszczy. PB — DziejeApostolskie 13:18
19 A wygładziwszy siedm narodów w ziemi Chananejskiej, losem rozdzielił między nie onę ziemię ich. PB — DziejeApostolskie 13:19
20 A potem około czterysta i pięćdziesiąt lat dawał im sędziów, aż do Samuela proroka. PB — DziejeApostolskie 13:20
21 A od onego czasu prosili o króla. I dał im Bóg Saula, syna Cysowego, męża z pokolenia Benjaminowego, przez lat czterdzieści. PB — DziejeApostolskie 13:21
22 A gdy go odrzucił, wzbudził im Dawida za króla, któremu też świadectwo wydawając powiedział: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który będzie czynił wszystkę wolę moję. PB — DziejeApostolskie 13:22
23 Z jegoż nasienia Bóg według obietnicy wzbudził Izraelowi zbawiciela Jezusa. PB — DziejeApostolskie 13:23
24 Przed którego przyjściem kazał Jan chrzest pokuty wszystkiemu ludowi Izraelskiemu. PB — DziejeApostolskie 13:24
25 A gdy Jan dokonał biegu swego, rzekł: Kim mię być mniemacie? Nie jestem ja, ale oto idzie za mną, u którego nóg obuwia nie jestem godzien rozwiązać. PB — DziejeApostolskie 13:25
26 Mężowie bracia, synowie narodu Abrahamowego i którzy się między wami Boga boją! wamci słowo zbawienia tego posłane jest. PB — DziejeApostolskie 13:26
27 Albowiem ci, co mieszkają w Jeruzalemie i przełożeni ich, nie znając tego Jezusa i głosów prorockich, które przez każdy sabat bywają czytane, wypełnili je, osądziwszy go. PB — DziejeApostolskie 13:27
28 A żadnej przyczyny śmierci w nim nie znalazłszy, prosili Piłata, aby był zabity. PB — DziejeApostolskie 13:28
29 A gdy wykonali wszystko, co o nim było napisane, zdjąwszy go z drzewa, włożyli go do grobu. PB — DziejeApostolskie 13:29
30 Ale go Bóg wzbudził od umarłych. PB — DziejeApostolskie 13:30
31 Który widziany jest przez wiele dni od tych, którzy z nim pospołu przyszli z Galilei do Jeruzalemu, którzy są świadkami jego przed ludem. PB — DziejeApostolskie 13:31
32 I my wam opowiadamy tę obietnicę, która się ojcom stała, iż ją Bóg wypełnił nam, dziatkom ich, wzbudziwszy Jezusa. PB — DziejeApostolskie 13:32
33 Jako też w Psalmie wtórym napisane jest: Syn mój jesteś ty, jam ciebie dziś spłodził. PB — DziejeApostolskie 13:33
34 A iż go wzbudził od umarłych, aby się więcej nie wrócił do skażenia, tak powiedział: Dam wam święte dobrodziejstwa Dawidowe wierne. PB — DziejeApostolskie 13:34
35 Przeto i indziej powiada: Nie dasz Świętemu twemu widzieć skażenia. PB — DziejeApostolskie 13:35
36 Albowiemci Dawid za wieku swego usłużywszy woli Bożej, zasnął i przyłączony jest do ojców swoich, a widział skażenie. PB — DziejeApostolskie 13:36
37 Lecz ten, którego Bóg wzbudził, nie widział skażenia. PB — DziejeApostolskie 13:37
38 Niechże wam tedy będzie wiadomo, mężowie bracia, iż się wam przez tego opowiada odpuszczenie grzechów: PB — DziejeApostolskie 13:38
39 I od wszystkiego od czegoście nie mogli być przez zakon Mojżeszowy usprawiedliwieni, przez tego każdy wierzący usprawiedliwiony bywa. PB — DziejeApostolskie 13:39
40 A przetoż patrzcie, aby na was nie przyszło to, co powiedziano w prorokach: PB — DziejeApostolskie 13:40
41 Obaczcie wy wzgardziciele i dziwujcie się, a wniwecz się obróćcie; bo ja sprawuję sprawę za dni waszych, sprawę, której nie wierzycie, choćby wam kto o niej powiadał. PB — DziejeApostolskie 13:41
42 A gdy oni wychodzili z bóżnicy żydowskiej, prosili ich poganie, aby i w drugi sabat mówili do nich też słowa. PB — DziejeApostolskie 13:42
43 A po rozpuszczeniu zgromadzenia, poszło wiele Żydów i nabożnych nowowierników za Pawłem i Barnabaszem, którzy mówiąc do nich, radzili im, aby trwali w łasce Bożej. PB — DziejeApostolskie 13:43
44 A w drugi sabat niemal wszystko miasto się zgromadziło na słuchanie słowa Bożego. PB — DziejeApostolskie 13:44
45 Tedy Żydowie widząc lud, napełnieni są zazdrością i sprzeciwiali się temu, co Paweł powiadał, mówiąc przeciwko temu i bluźniąc. PB — DziejeApostolskie 13:45
46 A Paweł i Barnabasz, bezpiecznie mówiąc, rzekli: Wamci najpierwej miało być opowiadane słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie, a sądzicie się być niegodnymi żywota wiecznego, oto się obracamy do pogan. PB — DziejeApostolskie 13:46
47 Albowiem nam tak rozkazał Pan, mówiąc: Położyłem cię światłością poganom, abyś był zbawieniem aż do krajów ziemi. PB — DziejeApostolskie 13:47
48 A słysząc to poganie, radowali się i wielbili słowo Pańskie, i uwierzyli, ilekolwiek ich było sporządzonych do żywota wiecznego. PB — DziejeApostolskie 13:48
49 I roznosiło się słowo Pańskie po wszystkiej onej krainie. PB — DziejeApostolskie 13:49
50 A Żydowie poduszczali niewiasty nabożne i uczciwe, i przedniejsze w mieście; a wzbudzili prześladowanie przeciwko Pawłowi i przeciwko Barnabaszowi, i wygnali je z granic swoich. PB — DziejeApostolskie 13:50
51 A oni otrząsnąwszy proch z nóg swoich na nie, przyszli do Ikonii. PB — DziejeApostolskie 13:51
52 A uczniowie byli napełnieni radości i Ducha Świętego. PB — DziejeApostolskie 13:52