Ten, kto szuka wiecznego bogactwa, powinien pragnąć niebiańskiego skarbu o wiele bardziej i wytrwałej niż rzeczy, które ceni, i o które zabiega na ziemi. Człowiek tego świata pracuje dla rzeczy ziemskich, doczesnych. Gromadzi swój skarb na ziemi, czyniąc to, czego Jezus nie zaleca. RS 102.4
Szczery chrześcijanin ceni sobie ostrzeżenie Jezusa i spełnia Jego słowo. Gromadzi więc skarb w niebie, tak jak zlecił Odkupiciel świata. Rozumie, że wieczność warta jest tego, by dla niej wieść życie pełne wyrzeczeń i nieustannej pracy. Kieruje swoje uczucia ku rzeczom w górze, gdzie Chrystus zasiada po prawicy Bożej. Jego życie, przemienione przez łaskę, jest ukryte z Chrystusem w Bogu. RS 102.5
Człowiek taki w żadnym przypadku nie traci jednak zdolności gromadzenia dóbr; korzysta jednak ze swojej energii, by realizować duchowe cele; wszystkie swoje talenty ceni jako dary Boże i wykorzystuje dla Bożej chwały. Chcąc pracować tak, jak Chrystus pracował, gdy był na ziemi, ceni to, co posiada, nie gromadzi bezużytecznie środki, a raczej wykorzystuje je dla głoszenia prawdy i przynoszenia błogosławieństwa ludzkości. W tym też celu używa swych sił, nie dla własnego zadowolenia i chwały, ale by rozwijać otrzymane zdolności i pełnić jak najlepiej służbę dla Boga. Można o nim powiedzieć: “W pracy nie leniwy; pałający duchem; Panu służący”. RS 103.1
Bóg nie potępia mądrości i przewidywania w korzystaniu z doczesnych rzeczy, ale gorączkowe zatroskanie i nadmierne zainteresowanie ziemskimi sprawami nie są zgodne z Jego wolą. — The Review and Herald, 1 marzec 1887. RS 103.2