Życie domowe kaznodziei wykładnikiem poselstwa — Bóg chce, aby życie domowe nauczyciela Biblii było przykładem prawd, których naucza. To, kim jest człowiek, ma większy wpływ niż to, co on mówi. Pobożność w życiu codziennym da siłę publicznemu świadczeniu. Cierpliwość, zgoda i miłość wywrą wrażenie na sercach tych, do których nie docierają kazania. ChD 223.1
Należyte wychowanie własnych dzieci jest jakby ilustracją kazań kaznodziei. Gdy kaznodzieja źle wychowuje swoje dzieci, wykazuje tym niezdolność do kierowania i rządzenia, tymczasem musi zrozumieć, że Bóg wymaga od niego, aby należycie wychował dzieci wcześniej, zanim będzie pełnić obowiązek pasterza Bożej trzody. ChD 223.2
Pierwsza powinność — własne dzieci — Powinności kaznodziei czekają na niego wszędzie — blisko i dalego, lecz pierwszą powinnością są jego dzieci. Nie powinien przyjmować tyle obowiązków, żeby nie mieć czasu na nauczanie, jakiego potrzebują jego dzieci. Nie może uważać swych rodzinnych obowiązków za mało ważne, gdyż tworzą one podstawę dobrobytu jednostek i społeczeństwa. Szczęście mężów i niewiast oraz pomyślność Kościoła zależą w dużej mierze od wpływu domowego... ChD 223.3
Nie ma usprawiedliwienia dla kaznodziei, gdy zaniedbuje rodzinę. Duchowa pomyślność jego rodziny powinna być na pierwszym miejscu. Co czyni, aby przywieść do Chrystusa tych, za których wziął na siebie odpowiedzialność, wydając je na świat? Dobro, które czyni dla innych, nie skreśla długu, jaki jest winien Bogu w postaci troski o własne dzieci. ChD 223.4
Wielkość wpływu kaznodziei — Dzieci kaznodziei w niektórych wypadkach są najbardziej zaniedbanymi dziećmi w świecie, a to z tego powodu, że ojciec za mało z nimi przebywa i są pozostawione sobie w wyborze zajęcia i zabaw. ChD 223.5
Wielkim złem jest niewierność rodziców w rozmaitych okolicznościach, lecz jest ona dziesięciokrotnie większa, jeśli istnieje w rodzinach tych, którzy są nauczycielami ludu. Jeśli nie potrafią oni prowadzić własnych rodzin, to przez swój zły przykład stają się zwodzicielami wielu. Ich wina jest o tyle większa od winy innych, o ile bardziej odpowiedzialne jest ich stanowisko. ChD 223.6
Żona i dzieci — najlepszy sprawdzian poświęcenia kaznodziei — Nasz prawdziwy charakter objawia nie tyle religia za kazalnicą, ile religia w domu. Żona kaznodziei, jego dzieci i ci, którzy są pomocnikami w rodzinie, wydają najbardziej miarodajny sąd o jego pobożności. Dobry mąż będzie błogosławieństwem dla swojej rodziny. Żona, dzieci i pomocnicy będą naśladować jego religię. ChD 224.1
Bracia, wprowadzajcie Chrystusa do rodziny, wprowadzajcie Go za kazalnicę, pozwólcie Mu wszędzie iść z sobą, gdziekolwiek się udajecie. Wtedy nie będziecie potrzebowali nalegać, by szanowano służbę kaznodziejską, gdyż będziecie mieli niebiańską licencję, która świadczyć będzie wszystkim, że jesteście sługami Chrystusa. ChD 224.2
Czy żona kaznodziei jest pomocą czy przeszkodą? — Jeśli ktoś przyjmuje odpowiedzialność kaznodziei, staje się rzecznikiem Bożym, który bierze słowa z ust Pana i przekazuje je ludowi. Powinien przeto stać u boku Wielkiego Pasterza, powinien pokornie chodzić przed Bogiem usuwając siebie w cień, a wywyższając Chrystusa! Jakże więc ważne jest, aby charakter jego żony był według wzoru biblijnego, a jego dzieci, aby były poddane Bogu ze wszelką powagą! ChD 224.3
Żona kaznodziei Ewangelii może być dobrą pomocnicą i wielkim błogosławieństwem dla swego męża, lub przeszkodą w jego pracy. Od żony w dużej mierze zależy, czy kaznodzieja będzie wzrastał z każdym dniem w sferze swych powinności, czy będzie spadał coraz niżej do pospolitego poziomu. ChD 224.4
Pokazano mi, że żony kaznodziejów powinny pomagać mężom w ich pracy i dbać o wpływ, jaki wywierają, gdyż są obserwowane, i wymaga się od nich więcej niż od innych kobiet. Ich ubiór powinien być przykładny, rozmowy powinny tchnąć życiem, a nie śmiercią. Pokazano mi, że powinny być skromne i łagodne, a jednak pełne godności, nie prowadzące rozmów o rzeczach, które nie kierują umysłu ku niebu. ChD 224.5
Ich głównych problemem powinno być: jak zbawić własną duszę i służyć dla zbawienia drugich? Pokazano mi, że Bóg nie przyjmie żadnego połowicznego działania w tej sprawie. On żąda całego serca z zainteresowaniem, albo nic. Wpływ żon kaznodziejów przemawia zdecydowanie i nieomylnie za prawdą lub przeciw niej. Albo zbierają z Jezusem, albo bez Niego rozpraszają. Żona nieuświęcona jest największym przekleństwem, jakie może spotkać kaznodzieję. ChD 225.1
Szatan ustawicznie pracuje, aby zniechęcić i sprowadzić na manowce tych, których Bóg wybrał do głoszenia prawdy. Najskuteczniejszym sposobem, w jaki szatan może działać, jest wpływ domu, objawiony przez nieuświęconą żonę. Jeśli uda mu się opanować jej umysł, o ile łatwiej może przez nią zdobyć dostęp do męża, który słowem i naukę pracuje dla zbawienia dusz... Szatan w dużej mierze i wielokrotnie kontrolował pracę kaznodziejów przy pomocy samolubnych i lubiących wygodę żon. ChD 225.2
Rada dla kaznodziei — Masz w domu obowiązek, od którego nie możesz się uchylić, jeżeli chcesz być wierny Bogu i otrzymanemu od Niego zleceniu... Niwą Ewangelii jest świat. Chcesz obsiać rolę prawdą Ewangelii i czekasz, żeby Bóg zesłał deszcz na zasiane ziarno, czekasz na plon. Nabyłeś mały kawałek gruntu, ale zaniedbane grządki na twojej posiadłości zarastają chwastem i cierniem, a ty plewisz cudze ogrody. Dzieło, jakie masz do wykonania w domu może ci się wydawać małe, ale jest bardzo ważne. Głosisz Ewangelię drugim, stosuj ją najpierw w swoim domu! ChD 225.3
Dopóki wspólnymi siłami nie wychowacie należycie waszego dziecka, niech żona pozostaje z dzieckiem poza terenem prac męża, gdyż nie należy dawać Kościołowi Bożemu żadnego przykładu rozluźnienia i braku posłuchu. ChD 225.4
Znałam wielu kaznodziejów, którzy byli na tyle nierozsądni, że podróżując po terenie brali z sobą swoje niesforne dzieci. Wysiłki kaznodziei za kazalnicą były niweczone brakiem wychowania manifestowanym przez dzieci. ChD 225.5
Interesujcie się innymi dziećmi — Wasze zainteresowanie nie powinno ograniczać się wyłącznie do waszej rodziny. Jeśli korzystacie z gościnności braci, oni słusznie mogą w zamian za to oczekiwać czegoś od was. Interesujcie się sprawami rodziców i dzieci i starajcie się pouczać i błogosławić. Poświęciliście się dziełu Bożemu, bądźcie błogosławieństwem dla tych, którzy was goszczą. Rozmawiając z rodzicami w żadnym wypadku nie pomijajcie dzieci. Nie myślcie, że wasze dziecko jest kosztowniejsze w oczach Bożych od innych dzieci. ChD 225.6
Apel do krnąbrego syna kaznodziei — Twój ojciec jest kaznodzieją Ewangelii, a szatan gorliwie pracuje, by dzieci kaznodziejów zniesławiały swoich rodziców. Stara się narzucić im swoją wolę i obdarzyć je złymi skłonnościami. Czy chcesz, aby szatan działał przez ciebie i zniszczył nadzieję i pociechę twych rodziców? Czy mają ustawicznie ze smutkiem spoglądać na ciebie, ponieważ poddajesz się szatanowi? Czy pozwolisz, aby ich ogarnęło zniechęcenie, bo wydali na świat dziecko, które nie chce przyjmować pouczeń, ale chodzi własnymi drogami nie zważając co z tego wyniknie? ChD 226.1
Masz dobre skłonności, możesz być nadzieją rodziców; lecz jak dotychczas nie masz siły przeciwstawić się pokusie i szatan cieszy się, że czynisz to, co on chce. Czasami wypowiadasz stwierdzenia, które ożywiają w twoich rodzicach nadzieję, lecz tak samo często upadasz, ponieważ nie chcesz sprzeciwić się wrogowi. Nie wiesz, jak to boli rodziców, gdy znajdujesz się po stronie im przeciwnej. Często mówisz: nie mogę zrobić tego lub nie mogę uczynić tamtego, chociaż dobrze wiesz, że to, co nazywasz niemożliwym dla ciebie, już dawno powinieneś uczynić. Nie możesz walczyć z wrogiem własnymi siłami, ale da ci je Bóg. Ufaj Jego słowu, a nigdy nie powiesz: nie mogę... ChD 226.2
Zwracam się do ciebie w imieniu Pana, abyś zawrócił, nim będzie za późno. Ponieważ jesteś synem rodziców, którzy są współpracownikami Boga, uważam, że powinieneś być chłopcem o dobrym charakterze, a ty często przez swoją samowolę zniesławiasz ojca i matkę i przeciwdziałasz temu, co oni wykonują. Czy twoja matka nie dość ma kłopotów bez twojej krnąbrności? Czy sprawia ci radość, gdy całe niebo spogląda na ciebie z dezaprobatą? Czy sprawia ci zadowolenie to, że znajdujesz się w szeregach nieprzyjaciela, a on tobą rządzi i rozkazuje ci? ChD 226.3
O, gdybyś zaraz, dziś, nawrócił się do Pana! Każdy twój postępek czyni cię lepszym albo gorszym. Jeśli twoje czyny są złe, to wywierają wpływ, który działa dalej i przynosi złe następstwa. Tylko czysty i święty może wejść do miasta Bożego. “Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych”, ale nawróćcie się do Pana, aby ścieżka, po której kroczycie, nie zostawiała śladów spustoszenia. ChD 227.1
Kaznodzieja ma obchodzić się z dziećmi uprzejmie — Niech w postępowaniu kaznodziei z dziećmi przejawia się uprzejmość. Niech zawsze pamięta o tym, że są one małymi mężczyznymi i niewiastami, młodszymi członkami rodziny Pańskiej. One są bliskie i drogie Mistrzowi i jeśli je należycie pouczyć i pokierować nimi, wykonają dla Niego służbę już w swojej młodości. Chrystusa boli każde szorstkie, ostre i nierozważne słowo wypowiedziane do dzieci. Nie zawsze szanuje się prawa dzieci i często postępuje się z nimi, jak gdyby nie posiadały indywidualnego charakteru, który musi się prawidłowo rozwijać, aby nie wypaczył się, i żeby Bóg osiągnął Swój zamiar w ich życiu. ChD 227.2
Niech Kościół szczególnie troszczy się o jagnięta trzody, używając wszelkiego wpływu, jakim rozporządza, aby pozyskać miłość dzieci i przywiązać je do prawdy. Kaznodzieja i członkowie zboru powinni popierać wysiłki rodziców w prowadzeniu dzieci bezpiecznymi ścieżkami. Pan powołuje młodzież, gdyż chce zrobić z niej pomocników, którzy wykonaliby dobrą służbę pod Jego sztandarem. ChD 227.3
Skuteczne kazanie o pobożności — Kaznodzieja powinien pouczać lud, kierować dziećmi, a jego własne dzieci powinny być przykładem należytego posłuszeństwa. ChD 227.4
W rodzinie kaznodzei powinna istnieć jedność, która byłaby wymownym kazaniem o praktycznej pobożności. Jeżeli kaznodzieja i jego żona wiernie spełniają swoje obowiązki w domu, gdy powstrzymują, prostują, doradzają i prowadzą, stają się przez to zdolniejsi do pracy w Kościele i pomnażają wpływ dzieła Bożego poza domem. Członkowie rodziny ziemskiej stają się członkami rodziny niebieskiej i stanowią potęgę o dalekosiężnym wpływie. ChD 227.5