Pan powiedział przez Mojżesza: “Nie będziesz chował w sercu swoim nienawiści do brata swego. [...] Nie będziesz się mścił i nie będziesz chował urazy do synów twego ludu, lecz będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. 3 Mojżeszowa 19,17-18. Jezus przedstawiał te same prawdy, których od dawien dawna uczyli prorocy, lecz zostały zagłuszone przez zatwardziałość serc i umiłowanie grzechu. NNJ 53.2
Słowa Zbawiciela uzmysłowiły słuchaczom, że potępiając innych za przestępstwo zakonu, sarni stawali się winowajcami, bo pielęgnowali w sobie złość i nienawiść. NNJ 53.3
Po przeciwległej stronie jeziora, nad którym byli zgromadzeni, znajdowała się odludna kraina Basan. W jej dzikich wąwozach i lesistych wzgórzach czaili się przestępcy wszelkiej maści. Wieści o rabunkach i popełnionych tam zbrodniach świeżo tkwiły w pamięci słuchaczy, a wielu z nich zapalczywie potępiało złoczyńców. Tymczasem sami byli porywczy i kłótliwi, szczerze nienawidzili swoich rzymskich ciemiężców oraz uważali, że w pogardzie i nienawiści wolno im mieć nie tylko wszystkie inne narody, ale i własnych ziomków, którzy nie do końca postępowali według ich uznania. W tym wszystkim przestępowali przykazanie “Nie zabijaj”. NNJ 53.4
Duch nienawiści i zemsty pochodzi od szatana i to on doprowadził księcia zła do ukrzyżowania Syna Bożego. Kto żywi w sobie złość i nieżyczliwość, ten pielęgnuje tego samego ducha, którego owocem jest śmierć. Jak w ziarnku kryje się roślina, tak w mściwych myślach tkwi zalążek złego uczynku. “Każdy, kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie ma w sobie żywota wiecznego”. 1 Jana 3,15. NNJ 54.1
“[...] kto by rzekł bratu swemu: Racha [głupcze], stanie przed Radą Nąjwyższą [...]”. Mateusza 5,22. Posyłając swojego Syna, by nas odkupił. Bóg pokazał jak wysoką wartość ma istota ludzka i dlatego nie pozwala wyrażać się z pogardą o innym człowieku. My dostrzegamy u innych wady i słabości, ale Bóg każdą duszę uważa za swą własność — jest jej Stworzycielem, a co ważniejsze, odkupił ją drogocenną krwią Chrystusa. Wszyscy zostaliśmy stworzeni na Jego podobieństwo, dlatego nawet tych najbardziej zhańbionych i upodlonych należy traktować z szacunkiem, troską i życzliwością. Odpowiemy przed Bogiem za każde słowo zniewagi wobec duszy, za którą Chrystus oddał życie. NNJ 54.2
“Bo któż ciebie wyróżnia? Albo co masz, czego nie otrzymałbyś? A jeśli otrzymałeś, czemu się chlubisz, jakobyś nie otrzymał?”. “Kimże ty jesteś, że osądzasz cudzego sługę? Czy stoi, czy pada, do pana swego należy; ostoi się jednak, bo Pan ma moc podtrzymać go”. 1 Koryntian 4,7; Rzymian 14,4. NNJ 54.3
“[...] kto by rzeki [bratu swemu]: Głupcze, pójdzie w ogień piekielny”. Mateusza 5,22. W Starym Testamencie słowo “głupiec” określało odszczepieńca, człowieka, który wszedł na drogę niegodziwości. Jezus mówi, że ktokolwiek potępi bliźniego za odstępstwo od wiary lub Boga, sam pokazuje, że zasługuje na potępienie. NNJ 54.4
Sam Chrystus, spierając się z szatanem o ciało Mojżesza, “[...] nie ośmielil się wypowiedzieć bluźnierczego sądu [...]”. Judy 1,9. Gdyby to uczynił, posłużyłby się szatańską metodą, bo oskarżanie jest bronią złego. Szatan jest nazwany w Piśmie Świętym “[...] oskarżycielem braci naszych [...]”. Objawienie 12,10. Jezus nie uciekłby się do żadnego z szatańskich środków. Za to odpowiedział oskarżycielowi: “Niech cię Pan potępi”. Judy 1,9. NNJ 54.5
Przykład Chrystusa uczy nas, byśmy, poróżnieni z wrogami Chrystusa, nie wypowiadali słów mściwych ani nawet takich, które stwarzałyby pozory zemsty czy oskarżenia. Rzecznik Boga nie powinien używać słów, którymi w sporze z szatanem nie posłużyłby się nawet Król niebios. Osąd i potępienie należy zostawić Bogu. NNJ 55.1