Paweł nie wahał się podkreślać przy każdej nadarzającej się okazji ważności biblijnego uświęcenia: “Wszak wiecie jakie przykazania daliśmy wam w imieniu Jezusa Chrystusa. Taka jest bowiem wola Boża: uświęcenie wasze”. 1 Tesaloniczan 4,2.3. “Przeto umiłowani moi, jak zawsze, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej pod moją nieobecność byliście posłuszni; z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie. Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wy konanie. Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania, abyście się stali nienagannymi i szczerymi dziećmi Bożymi bez skazy pośród rodu złego i przewrotnego, w którym świecicie jak światła na świecie”. Filipian 2,12-15. UZ 67.1
Apostoł wzywa Tytusa, aby nauczał, że gdy kościół szukając zbawienia pokłada nadzieję w zasługach Chrystusa, Boża łaska mieszkająca w sercach poprowadzi do wiernego spełnienia wszystkich obowiązków życia. “Przypominaj im, aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom... Prawdziwa to mowa i chcę, abyś ty przy tym obstawał, żeby ci, którzy wierzą w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi”. Tytusa 3,1-8. UZ 67.2
Paweł pragnie, aby w naszych umysłach pozostała niezatarta nauka, że podstawą wszelkiej podobającej się Bogu służby, jak również koroną chrześcijańskich łask, jest miłość i że tylko w duszy, w której panuje miłość, pojawi się pokój Boży. “Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność, cierpliwość, znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił tak i wy. A ponad to wszystko przyobleczcie się w miłość, która jest spójnią doskonałości. A w sercach waszych niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też powołani jesteście w jednym ciele; a bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny i pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych; i wszystko cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu Ojcu”. Kolosan 3,12-17. UZ 67.3