“Tak to mówili między sobą ci, którzy boją się Pana, a Pan uważał i słyszał to. I tak została spisana przed nim księga pamiątkowa dla tych, którzy boją się Pana i czczą jego imię”. Malachiasza 3,16. TC 187.1
W słowach proroka Malachiasza przedstawione są dwa rodzaje świadków. O pierwszym jest napisane: “Zuchwałe są wasze słowa przeciwko mnie (...). Mówiliście tak: Próżna to rzecz służyć Bogu! I jaki pożytek z tego, że przestrzegamy jego przykazań i że chodzimy w pokutnej szacie przed Panem Zastępów?” Te słowa opisują tych, którzy powinni lepiej reprezentować cenną prawdę i być przykładem dla osób, które przychodzą do wiary. Dla wszystkich, którzy idą za Nim, Pan przygotował obfitą ucztę niebiańską. Postanowił, że właśnie oni nie będą chodzić w ciemności, ale będą mieli światłość żywota. (...) Pan nie wzywa swoich wiernych, posłusznych naśladowców do tego, by zalewali Jego ołtarz łzami, ale by szli radośni i szczęśliwi. (...) TC 187.2
Malachiasz odwraca się od ciemnego obrazu przedstawionego przez szatana pozornym naśladowcom Jezusa Chrystusa, gdyż obraz ten jest zniekształceniem ojcowskiego charakteru Boga. Szatan ukształtował ten obraz na potrzeby biednych, niewierzących, biadających ludzi, którzy zawieszają ten obraz w swojej pamięci i wpatrują się weń. Jednak Pan przedstawił inny obraz, na który mają patrzyć wierzący. “Tak to mówili między sobą ci, którzy boją się Pan, a Pan uważał i słyszał to”. (...) TC 187.3
Czy wierzący, którzy spotykają się w małych grupach w skromnych zborach czy w prywatnych mieszkaniach, patrzą na obraz namalowany dla nich przez Pana Zastępów? (...) Jaką nadzieję daje człowiekowi obraz przedstawiający Pana jako Tego, który pochyla się, by słuchać świadectw składanych przez Jego dzieci! Jaką inspirację daje nam rozważanie, że cały niebiański wszechświat z uwagą i radością słucha słów wywyższających imię Boże na ziemi. (...) TC 187.4
Słowa, których Bóg i Jego aniołowie słuchają z przyjemnością, to słowa uznania dla wielkiego Daru, jaki został ofiarowany światu w Synu Bożym. Każde słowo chwały za błogosławieństwo światłości prawdy dane w poselstwach ostrzeżenia rozpraszających mroki błędu, jest zapisywane w niebiańskich księgach. — Manuscript 32, 1894. TC 187.5