“Dlatego weselcie się, niebiosa, i wy, którzy w nich mieszkacie. Lecz biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele”. Objawienie 12,12. WM 348.1
Ci, którzy wszystko poświęcają Bogu, nie zostaną pozostawieni w spokoju przez wroga ludzkości. Szatan przyjdzie do nich ze swymi podstępnymi pokusami, aby odwieść ich od wierności Bogu. Będzie chciał ich przekupić, podobnie jak próbował przekupić Chrystusa kusząc Go na pustyni i mówiąc: “To wszystko dam ci, jeśli upadniesz i złożysz mi pokłon”. Mateusza 4,9. WM 348.2
Jednak jak powinien odpowiedzieć chrześcijanin na wszelkie pokusy szatana? Powinien powiedzieć: “Nie opowiem się moim wpływem za czymkolwiek poza sprawą Chrystusa. Nie należę do siebie, gdyż zostałem drogo kupiony. Nie żyję w tym celu, by zaspokajać własne kaprysy. Zostałem nabyty, odkupiony za cenę krwi Chrystusa. Nie potrafię oddać Chrystusowi więcej, niż to, co już do Niego należy. Jestem Jego własnością, sługą, którego powinnością jest czynić wolę Mistrza”. WM 348.3
Jest to jedyne bezpieczne stanowisko, jakie możemy zająć. Jeśli poszczególni wyznawcy przyjmowaliby taką postawę, jakaż moc towarzyszyłaby Kościołowi w dziele zdobywania ludzi dla Chrystusa. Połowiczna praca, usiłowanie służenia jednocześnie Bogu i diabłu, pozbawia Kościół obecności Ducha Bożego. WM 348.4
Gdyby wyznawcy Kościoła całkowicie poświęcili się Bogu, zjednoczyli się w Duchu Świętym, i związani ze sobą więziami pokoju zorganizowali się dla wspólnego działania w celu wywierania na bliźnich wpływu ku dobremu, wówczas Kościół byłby rzeczywiście światłością świata. Gdyby poszczególni wyznawcy starali się charakterem i życiem reprezentować Chrystusa przed światem, zostałoby pociągniętych do Zbawiciela tysiące ludzi, którzy obecnie mają powody, by krytycznie oceniać słowa i czyny tych, co wyznają, iż wierzą w Niego. WM 348.5
“Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym. Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas”. 2 Koryntian 4,6.7. — The Home Missionary, 1 październik 1892. WM 348.6