Świadectwo jedności Kościoła

Jeżeli świat zobaczy doskonałą harmonię w Kościele Bożym, będzie to potężny znak świadczący na korzyść religii chrześcijańskiej. Swary, nieszczęsne spory, małostkowe krytyki w Kościele obrażają i znieważają naszego Odkupiciela. Wszelkich różnic zdań można by uniknąć, gdybyśmy podporządkowali własne “ja” Panu i jako naśladowcy Jezusa słuchali głosu Kościoła. Niewiara wmawia nam, że osobista niezależność przysparza większego znaczenia w zborze, i że słabością jest podporządkować własne poglądy i sądy sprawiedliwym i słusznym decyzjom Kościoła. Niebezpieczna to rzecz postępować w ten sposób, doprowadza to do anarchii i rozproszenia. Chrystus wiedział, że jedność i chrześcijańska zgoda są dla sprawy Bożej niezbędne, dlatego też nakazywał je swoim uczniom. Historia chrześcijaństwa po dzień dzisiejszy wykazuje niezbicie, że siła Kościoła tkwi tylko w jedności. Podporządkujcie wasze osobiste poglądy autorytetowi Kościoła!SS1 315.1

Apostołowie rozumieli konieczność zachowania ścisłej jedności i gorliwie nad tym pracowali. Paweł błagał braci w Koryncie: “A proszę was, bracia, w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście wszyscy byli jednomyślni i aby nie było między wami rozłamów, lecz abyście byli zespoleni jednością myśli i jednością zdania”. 1 Koryntian 1,10.SS1 315.2

Pisał także do braci w Filippi: “Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością, i nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze. Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie”. Amosa 2,1-5.SS1 315.3

A w Liście do Rzymian napisał: “A Bóg, który jest źródłem cierpliwości i pociechy, niech sprawi, abyście byli jednomyślni między sobą na wzór Jezusa Chrystusa, abyście jednomyślnie, jednymi usty wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Przeto przyjmujcie jedni drugich, jak i Chrystus przyjął nas, ku chwale Boga”. Rzymian 15,5-7. “Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych”. Rzymian 12,16.SS1 315.4

Piotr pisał do rozproszonych zborów: “A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni; nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo”. 1 Piotra 3,8.9.SS1 315.5

Paweł kończąc List do Koryntian, napisał: “W końcu, bracia, bądźcie zdrowi; doskonalcie się, weźcie sobie napomnienie do serca, bądźcie jednomyślni, zachowujcie pokój, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami”. 2 Koryntian 13,11.SS1 316.1

Tak dalece, jak to jest możliwe, powinniście żyć w zgodzie z braćmi i siostrami! Czas, żebyście się podporządkowali Bogu, wyzbyli surowości, zaciętości i skłonności do wynajdywania win, wad, omyłek, zaniechajcie krytykowania. Wyzbądźcie się swojego sposobu myślenia, a przyjmijcie ducha umiłowanego Zbawiciela. Spoglądajcie w górę i chwytajcie się Jego dłoni, aby jej dotyk was rozpalił, a On napełnił zaletami swojej niezrównanej istoty.SS1 316.2

Otwórzcie serca, przyjmijcie Jego miłość, pozwólcie, żeby Jego moc przeobraziła was, a Jego łaska stała się waszą siłą! Wtedy będziecie mogli potężnie wywierać wpływ ku dobremu. Wasza siła moralna będzie w stanie sprostać najcięższej próbie charakteru. Wasza prawość będzie przepławiona, będziecie uświęceni. Wasze światło będzie przebijać mrok niby jutrzenka. — Testimonies for the Church IV, 63 (1876).SS1 316.3

Religia Chrystusa nie wymaga wyzbycia się swoich charakterystycznych cech, ale dostosowania się w jakiejś mierze do uczuć i sposobów myślenia bliźnich. Wielu ludzi może stworzyć wspólnotę religijną, ale różnić się pojęciami, przyzwyczajeniami i gustami co do spraw doczesnych. Jeżeli miłość Chrystusa płynie w ich sercach i spoglądają na to samo niebo, jako na swoją wieczną ojczyznę, mogą żyć w pełni się rozumiejąc, w harmonii, a także w zadziwiającej zgodzie. Nie ma takich dwóch osób, których doświadczenia byłyby jednakowe w każdym szczególe. Pokusy jednego nie są pokusami drugiego człowieka, ale serca zawsze powinny być gotowe do udzielania życzliwej pomocy. Wszyscy ludzie powinni mieć tę miłość, jaką żywił Jezus dla wszystkich swych braci. — Testimonies for the Church IV, 65.66 (1876).SS1 316.4