WAAR IS DE SCHAT VERBORGEN?

Van de schatten der Waarheid wordt gezegd, dat zij verborgen zijn. Door hen, die wijs zijn in eigen oogen en opgeblazen door menschelijke philosophie wordt de schoonheid, de kracht en de verborgenheid van het plan der verlossing niet doorzien. Velen hebben oogen, maar zien niet; zij hebben ooren, maar hooren niet; zij hebben verstand, maar zij merken de verborgen schatten niet op.KPEVS 12.3

Een mensch kon over de plaats gaan, waar een schat verborgen was. Hij kon, in groote behoefte verkeerende, zich nederzetten bij den boom om wat te rusten, zonder te weten, welke rijkdommen bij zijn wortelen verborgen waren. Zoo was het in werkelijkheid met de Joden gesteld. De waarheid was als een gouden schat den Hebreën toevertrouwd. De Joodsche godsdienst, die het stempel des hemels droeg, was door Jezus Zelf ingesteld. De groote waarheden der verlossing waren in voorbeelden en symbolen gehuld. En toch, toen Jezus kwam, erkenden de Joden Hem niet als degene, op Wien al de symbolen wezen. Zij hadden het Woord Gods in hun handen; maar de overleveringen, die van geslacht tot geslacht waren overgedragen, en de menschelijke uitleggingen der Heilige Schrift, verborgen voor hen de waarheden, zooals zij in Jezus zijn. De geestelijke strekking van de heilige Schriften hadden zij uit het oog verloren. Het schathuis van alle kennis stond voor hen open, maar zij wisten het niet.KPEVS 12.4

God verbergt Zijn waarheid niet voor de menschen, maar door hun eigen handelwijze wordt zij voor hen verduisterd. Jezus gaf aan het Joodsche volk overvloedig bewijs, dat Hij de Messias was; maar Zijn leer eischte een algeheele verandering in hun leven. Zij zagen zeer goed in, dat, indien zij Jezus aannamen, zij hun hooggeroemde stelregels en overleveringen, hun zelfzuchtige en goddelooze handelingen moesten laten varen. Het aannemen van de onveranderlijke, eeuwige waarheid vroeg een offer. Dit was aanleiding, dat zij het meest afdoende bewijs, dat God hun geven kon, om toch in Jezus te gelooven, verwierpen. Zij gaven v——r het Oude Testament te gelooven en toch weigerden zij het getuigenis, daarin vervat, aangaande het leven en het karakter van Christus, aan te nemen. Zij waren bevreesd overtuigd om tot bekeering geleid te worden, en dan gedwongen te zijn om hun vooringenomen beschouwingen los te laten. De schat des Evangelies, de Weg, de Waarheid en het Leven, was onder hen, maar zij verwierpen de grootste gave, die God hun schenken kon.KPEVS 13.1

Wij lezen: “Nochtans geloofden ook zelfs velen uit de Oversten in Hem; maar om der Farizeën wil beleden zij het niet, opdat zij uit de synagoge niet zouden geworpen worden.” Joh. 12 : 42. Zij waren overtuigd; zij geloofden, dat Jezus de Zoon van God was, maar Hem als zoodanig te belijden, kwam niet overeen met hun eerzuchtig streven. Hun ontbrak het geloof, waardoor zij den hemelschen schat konden verkrijgen. Zij zochten naar een wereldschen schat.KPEVS 13.2

Ook heden jagen de menschen ijverig naar aardsche schatten. Hun hoofd is vervuld met zelfzuchtige en eerzuchtige gedachten. Ter wille van wereldschen rijkdom, eer of macht plaatsen zij de stelregels, overleveringen en menschelijke verordeningen boven de Goddelijke eischen. De schatten van Zijn Woord zijn voor hen verborgen.KPEVS 13.3

“Maar de natuurlijke mensch begrijpt niet de dingen, die des Geestes zijn; want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden worden.” 1 Kor. 2 : 14.KPEVS 13.4

“Doch indien ook ons Evangelie bedekt is, zoo is het bedekt in degenen, die verloren gaan; in welke de god dezer eeuw de zinnen verblind heeft, namelijk der ongeloovigen, opdat hen niet bestrale de verlichting van het Evangelie der heerlijkheid van Christus, die het beeld Gods is.” 2 Kor. 4 : 3, 4.KPEVS 14.1