Religia w rodzinie

Definicja religii w rodzinie — Religia w rodzinie wyraża się w wychowaniu dzieci w nauce i napominaniu Pańskim. Każdy członek rodziny powinien wzrastać w naukach Chrystusa i w interesie każdej duszy jest, aby była dokładnie chroniona, by ją szatan nie oszukiwał i nie odprowadził od Chrystusa. Jest to poziom, który każda rodzina powinna starać się osiągnąć, nie należy uchybiać w tym, ani dać się zniechęcić. Jeśli rodzice są pilni i w swych pouczeniach czujni, i wychowując swe dzieci mają na celu jedynie chwałę Bożą, współpracują z Bogiem, a Bóg z nimi dla zbawienia dusz dzieci, za które Chrystus umarł.ChD 197.3

Religijne pouczenie oznacza coś więcej niż zwykłą naukę. Oznacza to, że macie modlić się ze swymi dziećmi ucząc je, jak mają zbliżyć się do Jezusa i mówić Mu o wszystkim, czego potrzebują. To oznacza, że macie swym życiem pokazać, że Jezus jest dla was wszystkim, że Jego miłość czyni was cierpliwymi, uprzejmymi i wyrozumiałymi, a jednak silnymi w rozkazywaniu dzieciom, wpierw jednak sobie, jak to czynił Abraham.ChD 197.4

Tak jak postępujecie w życiu domowym, takimi jesteście zapisani w księgach niebieskich. Kto chce zostać świętym w niebie, musi wpierw być świętym w swojej rodzinie. Jeśli ojcowie i matki są prawdziwymi chrześcijanami w rodzinie, będą też użytecznymi członkami zboru, którzy potrafią prowadzić sprawy w zborze i w społeczności tym sposobem, jakim prowadzą swoje sprawy rodzinne. Rodzice, niech religia wasza nie będzie pospolitym wyznaniem, lecz niech stanie się praktyczną rzeczywistością.ChD 198.1

Religia jest częścią wychowania — Religia w domu bywa wielce zaniedbana. Mężowie i żony okazują wielkie zainteresowanie sprawami misji zagranicznej. Szczodrze ofiarują na nią i tym chcą uciszyć sumienie myśląc, że ofiara na sprawę Bożą uczyni zadość niedbalstwu w dawaniu należytego przykładu w domu. A dom jest ich szczególnym polem pracy i Bóg nie przyjmie żadnej wymówki, jeśli zaniedbują go.ChD 198.2

W domu, gdzie religia jest sprawą praktyczną, dokonuje się wiele dobrego. Religia pomoże rodzicom wykonać to dzieło, jakie otrzymali do wykonania w rodzinie. Dzieci wyrosną w bojaźni i napominaniu Pańskim.ChD 198.3

Powodem, dlaczego dzisiejsza młodzież nie ma większego zainteresowania religią, jest niewłaściwe wychowanie. Prawdziwa miłość do dzieci nie objawia się w uleganiu zachciankom lub przymykaniu oczu na nieposłuszeństwo waszym zarządzeniom; w którę stronę nagnie się drzewko, w tę stronę drzewo będzie pochylone.ChD 198.4

Jeśli religia ma wpływać na społeczeństwo, musi wpierw wpłynąć na rodzinę. Jeśli dzieci wychowuje się w miłości i bojaźni Bożej, będą przygotowane do wychowania własnych rodzin dla Boga, i będą wywierać dobry wpływ na otoczenie. Nie należy oddzielać religii od domowego wychowania.ChD 198.5

Życie domowe poprzedza życie zborowe — W domu zakłada się podwaliny pomyślności Kościoła. Wpływy panujące w życiu domowym przenosi się do życia zborowego. Dlatego obowiązki zborowe powinny zaczynać się w domu.ChD 198.6

Jeśli dom rodzinny jest prawdziwie religijny, prawdziwa religia będzie cechować życie zborowe. Niech dom wasz będzie twierdzą warowną. Poświęćcie rodzinę Bogu, mówcie i działajcie w domu jak prawdziwi chrześcijanie. Bądźcie uprzejmi, wyrozumiali i cierpliwi wiedząc, że jesteście nauczycielami. Każda matka jest nauczycielką, dlatego też powinna sama uczyć się w szkole Chrystusowej, aby umiała nauczać i mogła należycie kształtować i formować charakter dzieci.ChD 198.7

Gdzie brak jest religijności, samo wyznanie wiary jest bezwartościowe... Wielu oszukuje siebie myśląc, że ich charakter zmieni się przy przyjściu Chrystusa, niestety w czasie Jego objawienia się nie będzie już żadnego nawrócenia serc. Wad charakteru musimy wyzbyć się tutaj, przez łaskę Chrystusa zwyciężyć je póki jeszcze trwa łaska. Na ziemi musimy zdobyć prawo przebywania w rodzinie niebieskiej.ChD 199.1

Bardzo ważna jest religijność w domu. Nasze słowa w domu powinny być takie, jak Pan chce, aby były, gdyż inaczej nasze świadectwa w zborze nie będą nic warte. Dopóki nie okażecie łagodności, uprzejmości i szlachetności w domu, wasza religijność będzie daremna. Gdyby więcej było prawdziwej religijności w domu, więcej byłoby mocy w zborze.ChD 199.2

Błąd odkładania nauczania religii — Najbardziej smutną rzeczą jest pozwalać dzieciom wzrastać bez znajomości Boga.ChD 199.3

Rodzice popełniają najstraszniejszy błąd, gdy nie dają dzieciom religijnego wychowania myśląc, że w przyszłości wszystko będzie jak najlepiej i że gdy dzieci dorosną, same zapragną religijnego doświadczenia. Czy wy, rodzice, naprawdę nie wiecie, że jeżeli nie wsiejecie w serce dzieci cennych ziarn prawdy, miłości, niebiańskich przymiotów, to szatan zasieje kąkol na roli serca?ChD 199.4

Bardzo często pozwala się dzieciom rosnąć bez religii, gdyż rodzice myślą, że one są za małe, aby nakładać na nie chrześcijańskie obowiązki...ChD 199.5

Kwestia obowiązku dzieci względem spraw religijnych ma być rozstrzygnięta całkowicie i bez wahania, gdy są jeszcze małymi członkami rodziny.ChD 199.6

Rodzice zajmują miejsce Boga wobec dzieci, muszą więc stanowczo i z opanowaniem wytłumaczyć, co one mają, a czego nie mają czynić. Każdy wysiłek w tym kierunku uczyniony dla nich z opanowaniem, życzliwie, będzie potęgował w ich charakterze stałość i decyzję... Ojcowie i matki mają obowiązek załatwić kwestię religii jak najwcześniej, aby dziecko nigdy nie myślało o przekroczeniu sabatu, zaniedbywaniu nabożeństw i modlitwy w rodzinie, tak jak nie myśli o kradzieży.ChD 199.7

Od najwcześniejszego wieku należy dziecko mądrze wychowywać według zasad Chrystusowych. Serca dzieci są wrażliwe, dlatego w dzieciństwie należy je pouczać o rzeczach wiecznej wagi. Rodzice powinni pamiętać, że żyją, mówią i działają w obecności Boga.ChD 200.1

Rodzice, w jakim kierunku dążycie? Czy postępujecie z myślą, że w sprawach religijnych waszym dzieciom należy się wolność od wszelkich ograniczeń? Czy pozostawiacie je bez rad i napomnień przez okres dzieciństwa i młodości? A może pozwalacie im czynić, co im się podoba? Jeśli tak, to nie wypełniacie zlecenia danego wam przez Boga.ChD 200.2

Dostosowanie pouczenia do wieku dziecka — Skoro tylko maleństwo jest na tyle rozwinięte, że może rozumować, należy mu opowiadać historię o Jezusie, aby chłonęło kosztowną prawdę o Dzieciątku betlejemskim. Uczcie dzieci prostej pobożności, stosownej do ich wieku i zdolności. Przyprowadźcie swe dzieci w modlitwie do Jezusa, gdyż On umożliwi im uczenie się religii tak, jak uczą się wymawiać poszczególne słowa.ChD 200.3

Nawet bardzo małe dzieci są już podatne na boski wpływ. Pan bierze dzieci pod swoją szczególną opiekę; a gdy się je wychowuje w Słowie i napominaniu Pańskim, stają się pomocą, a nie utrapieniem rodziców.ChD 200.4

Rodzice wspólnie kształtują religię w domu — Ojciec i matka są odpowiedzialni za utrzymanie religii w domu.ChD 200.5

Niech więc matka nie nakłada na siebie tyle obowiązków, aby nie mogła poświęcić trochę czasu duchowym potrzebom swej rodziny. Niech rodzice szukają Boga, aby prowadził ich w pracy. Na kolanach przed Nim zdobędą prawdziwe zrozumienie swej wielkiej odpowiedzialności i tu mogą polecić swoje dzieci Temu, który nigdy nie pomyli się w radzie i pouczeniu...ChD 200.6

Ojciec rodziny nie powinien pozostawiać matce całej troski o duchowe pouczenie dzieci. Ojcowie i matki mają do wykonania wielkie dzieło i wspólnie powinni przygotować dzieci na wielki dzień sądu.ChD 200.7

Rodzice, niech wasze dzieci biorą udział w praktykach religijnych. Otoczcie je ramionami waszej wiary i poświęćcie je Chrystusowi. Nie dozwólcie, aby coś zmusiło was do zrzucenia z siebie obowiązku ich dobrego wychowania. Niech żadna świecka sprawa nie nakłoni was do zaniedbania ich. Przyprowadźcie je z sobą przed Pana. Wychowujcie ich umysły, by zapoznały się z prawdą Bożą. Niech przyjaźnią się z tymi, którzy miłują Boga. Przyprowadzajcie do ludu Bożego wasze dzieci, którym chcecie pomóc zbudować charakter dla wieczności.ChD 201.1

Jak wielkich rzeczy potrafi religia dokonać w domu! Może dokonać dzieła, jakie Bóg przeznaczył każdej rodzinie. Dzieci będą wzrastać w nauce i napominaniu Pańskim. Nie staną się dewotami, ale będą członkami rodziny Pańskiej.ChD 201.2

Dzieci chcą widzieć zgodne życie rodziców — Wszystko wywiera wrażenie na młode umysły. Studiują one twarz, głos i ściśle naśladują zachowanie starszych. Gniewliwi, zrzędni ojcowie i matki udzielają swym dzieciom lekcji, za których oduczenie w późniejszym okresie życia daliby cały świat. Dzieci muszą widzieć w życiu rodziców tę zgodność, o jakiej mówi ich wiara.ChD 201.3

Wiodąc zgodne życie i panując nad sobą mogą rodzice formować charaktery swoich dzieci.ChD 201.4

Bóg uczci dobrze zorganizowaną rodzinę — Ojcowie i matki, którzy stawiają Boga na pierwszym planie w swym domu, którzy uczą dzieci, że bojaźń Boża jest początkiem mądrości, wielbią Boga przed aniołami i ludźmi swą dobrze ułożoną i zdyscyplinowaną rodziną, która miłuje i słucha Boga, zamiast buntować się przeciwko Niemu. Chrystus nie jest osobą obcą w takim domu; Jego imię łączy rodzinę, jest czczone i wielbione. Aniołowie rozkoszują się domem, gdzie Bóg panuje wszechwładnie, a dzieci uczy się szacunku dla religii, Biblii i Stworzyciela. Takie rodziny mogą polegać na obietnicy: “Tych, którzy mnie czczą, Ja uczczę”.ChD 201.5

Jak wprowadza się Chrystusa do domu — Gdy Chrystus mieszka w sercu, wprowadza się go do domu. Ojciec i matka odczuwają znaczenie posłuszeństwa Duchowi Świętemu, tak iż aniołowie niebiescy, którzy usługują tym, co mają odziedziczyć zbawienie, będą usługiwać rodzicom-nauczycielom ćwiczą c ich w nauczaniu dzieci. Jest możliwe mieć w domu mały zbór, który będzie czcił i wielbił Odkupiciela.ChD 201.6

Niech religia przyciąga — Starajcie się, aby życie chrześcijańskie było przyciągające. Rozmawiajcie o kraju, który ma się stać ojczyzną naśladowców Chrystusa. Gdy będziecie to wszystko czynić, Bóg będzie wprowadzał wasze dzieci we wszelką prawdę, rodząc w nich pragnienie stania się godnymi tych mieszkań, które Chrystus poszedł przygotować tym, co Go miłują.ChD 202.1

Rodzice nie powinni przymuszać dzieci, by były formalnie religijne, lecz powinni stawiać przed nimi wieczne zasady w przyciągającym świetle.ChD 202.2

Rodzice powinni czynić religię Chrystusową pożądaną przez swoją radość, chrześcijańską uprzejmość, delikatną i współczującą przychylność, a jednak stanowczo żądać szacunku i posłuszeństwa. W umyśle dziecka należy ugruntować prawe zasady.ChD 202.3

Powinniśmy spowodować u młodzieży chęć czynienia dobra. Srebro i złoto nie wystarczą na to. Objawmy im miłość, miłosierdzie i łaskę Chrystusową, kosztowność Jego słowa i radość zwycięzcy. W tego rodzaju wysiłkach dokonacie dzieła, które trwać będzie przez całą wieczność.ChD 202.4

Dlaczego niektórzy rodzice nie spełniają swego zadania — Niektórzy rodzice, chociaż uchodzą za religijnych, nie wskazują dzieciom tego, że Bogu należy służyć i słuchać Go, że wygoda, przyjemność, skłonności nie powinny być sprzeczne z Jego zamiarami. “Bojaźń Pańska jest początkiem mądrości”. Ten fakt powinien być brany pod uwagę przez całe życie. Należy stwarzać w umysłach dzieci właściwe pojęcie o Bogu przez poznanie Chrystusa, który umarł za nas, abyśmy mogli być zbawieni.ChD 202.5

Rodzice, może się wam wydawać, że nie macie czasu na to wszystko, lecz musicie go znaleźć, abyście wykonali swoje dzieło w rodzinie, gdyż inaczej szatan uzupełni braki. Odrzućcie ze swego życia wszystko, co przeszkadza w wykonaniu tego dzieła i wychowujcie dzieci według nakazu Boga. Odkładając na bok doczesne rzeczy zadowólcie się skromnym życiem, ograniczcie potrzeby, lecz dla sprawy Chrystusa nie zaniedbujcie religijnego wychowania siebie i waszych dzieci.ChD 202.6

Każdy członek rodziny poświęcony Bogu — Wskazówki, jakie dał Mojżesz co do święta Paschy, mają głębokie znaczenie dla rodziców i dzieci w obecnym wieku...ChD 203.1

Ojciec występował jako kapłan rodziny, a jeśli ojciec nie żył, najstarszy syn miał dokonać uroczystego aktu pokropienia drzwi krwią. Rodzice mają zebrać swe dzieci w domu i przedstawić im Chrystusa jako ich Paschę. Ojciec ma poświęcić każdego członka rodziny Bogu i wykonać dzieło symbolizowane przez Święto Paschy. Niebezpiecznie jest pozostawiać tę świętą powinność w rękach innych.ChD 203.2

Niech chrześcijańscy rodzice postanowią być wiernymi Bogu, niech zgromadzą dzieci w domu wokół siebie i niech pomażą drzwi krwią przez przedstawienie Jezusa jako Jedynego, który może zasłonić i zbawić, aby wytracający anioł minął grono rodzinne. Niech świat widzi, że w domu działa coś więcej ni ludzki wpływ. Niech rodzice utrzymują żywą łączność z Bogiem, niech staną po stronie Chrystusa i okażą, jak wiele dobrego mogą dokonać w domu za łaską Boga.ChD 203.3