Marudzący duch

Nie mogłam dziś spać od drugiej nad ranem. W nocy byłam na radzie. Błagałam kilka rodzin, aby skorzystały z wyznaczonych przez Boga środków i wyjechały z miast, by ratować swoje dzieci. Niektórzy marudzili, nie podejmowali żadnych zdecydowanych wysiłków.ZW 13.5

Aniołowie miłosierdzia przynaglali Lota, jego żonę i córki, chwytając ich za ręce. Gdyby Lot pośpieszył się, tak jak Pan tego pragnął, jego żona nie stałaby się słupem soli. Lot miał zbyt dużo opieszałego ducha. Nie bądźmy do niego podobni. Ten sam głos, który ostrzegł Lota, aby opuścił Sodomę, nakazuje nam: “Wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, [...] i nieczystego się nie dotykajcie”. 2 Koryntian 6,17. Ci, którzy usłuchają tego ostrzeżenia, znajdą schronienie. Niech każdy człowiek będzie czujny wobec siebie samego i stara się ratować swoją rodzinę. Niech przygotuje się do pracy. Bóg objawi punkt po punkcie, co robić dalej.ZW 14.1

Posłuchajcie głosu Bożego skierowanego przez apostoła Pawła: “Z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie. Albowiem Bóg jest, który sprawuje w was chcenie i skuteczne wykonanie według upodobania swego”. Filipian 2,12-13 (BG). Lot szedł przez równinę niechętnym i powolnym krokiem. Tak długo zadawał się z tymi, którzy czynią zło, że nie potrafił dostrzec grożącego mu niebezpieczeństwa, dopóki jego żona na zawsze nie stanęła na równinie jako słup soli. — The Review and Herald, 11 grudzień 1900.ZW 14.2