Sa unang pag atubang ngadto sa hari sa Egipto alang sa pagpagawas sa Israel, gipahibalo ang pasidaan mahitungod sa labing makalilisang sa mga hampak. Si Moises gimandoan sa pagsulti ngadto kang Faraon sa pag ingon, “Si Jehova nag ingon niini: Ang Israel akong anak nga lalake, ang akong panganay. Ug ako nag ingon kanimo: Tugotan mo sa paglakaw ang akong anak, aron siya mag alagad kanako; ug kong ikaw nagdumili sa pagpalakaw kaniya: ania aron pagapatyon ko ang imong anak nga lalake, ang imong panganay.” Exodo 4:22, 23. Bisan tinamay sa mga Egiptohanon. ang mga Israelinhon gipasidunggan sa Dios, sa pagkaagi nga sila ang gipili nga mahimong tipiganan sa Iyang kasugoan. Diha sa pinasahi nga mga panalangin ug mga katungod nga gihatag kanila, sila mao ang labaw sa taliwala sa mga nasud, sama sa pagkalabaw sa panganay nga lalake taliwala sa mga igsoon.PM 336.1

Ang paghukom nga unang gipasidaan ngadto sa Egipto, mao ang katapusan nga gipahamtang. Ang Dios mahinay sa pagkasuko, ug abunda sa kalooy. May mabination siya nga kabalaka alang sa mga tawo nga giumol sa iyang dagway. Kong ang pagkapildli sa ilang mga alanihon ug sa ilang mga panon nakapahinulsol pa sa mga Egiptohanon, ang mga anak wala unta mahampak; apan ang nasud sa magahi nagsukol sa diosnon nga sugo, ug karon ang katapusan nga hampak hapit na ipakanaug.PM 336.2

Ubos sa silot sa kamatayon, si Moises gidid an sa pagpakita pag usab diha sa atubangan ni Faraon; apan may katapusan pa nga mensahe nga gikan sa Dios ang ipahatud ngadto sa masukulon nga hari, ug miduol pag usab si Moises diha sa iyang atubangan, uban sa makalilisang nga pahibalo: “Mao kini ang giingon ni Jehova: Sa may tungang gabii molakaw ako sa taliwala sa Egipto; ug ang tanan nga panganay sa yuta sa Egipto mangamatay, gikan sa panganay ni Faraon, nga nagalingkod sa iyang trono, hangtud sa panganay sa ulipon nga babaye nga anaa sa likod sa galingan; ug ang tanan nga panganay sa kahayupan. Ug moabut ang dakong pagtuaw sa tibook nga yuta sa Egipto, nga ang ingon niini wala pa gayud mahitabo. Apan batok sa kang bisan kinsa sa mga anak sa Israel walay bisan usa ka iro nga magalihok sa iyang dila bisan batok sa tawo, kun sa mananap; aron kamo masayud nga si Jehova nagabuhat ug kalainan sa taliwala sa mga Egiptohanon ug sa mga Israelinhon. Ug sa tanan kining imong mga alagad manglugsong nganhi kanako, ug magyukbo sila sa atubangan ko nga magaingon: Lumakaw ka, ug ang tanang katawohan nga nagasunod kanimo. Ug sa human niini ako molakaw.”PM 336.3

Sa wala pa ipatuman kining hukom, pinaagi kang Moises si Jehova naghatag ug pahimangno ngadto sa mga anak sa Israel mahatungod sa ilang pagpahawa gikan sa Egipto, ug ilabina ang mahitungod sa pagpatunhay kanila gikan sa umalabut nga paghukom. Ang matag pamilya, nga magbinugtong o makigkumbuya sa uban, magapatay ug usa ka nating carnero o usa ka nating kanding nga “walay ikasaway,” ug uban sa usa ka hugpong nga hisopo ibisibis ang dugo “sa duruha ka haligi ug sa balabag sa pultahan’’ sa mga balay, aron nga dili mosulod ang manulonda nga manlalaglag nga moabut sa tungang gabii, nianang balaya. Sila magakaon sa unod nga sinugba, uban sa tinapay nga walay levadura ug sa mapait nga mga utanon, sa gabii, sumala sa gisulti ni Moises, nga “binaksan ang inyong mga hawak, ang inyong mga sapin anaa sa inyong mga tiil, ug ang inyong mga sungkod diha sa inyong mga kamot; ug magakaon kamo niini sa madali gayud: mao kana ang Pasko ni Jehova.”PM 337.1

Si Jehova nagpahayag nga nag ingon: “Molakaw Ako nianang gabhiona latas sa yuta sa Egipto, ug pagapatyon Ko ang tanan nga panganay sa yuta sa Egipto, tawo ug mananap usab; ug magahukom Ako batok sa tanan nga mga dios sa Egipto... Ug ang dugo maoy timaan sa mga balay diin kamo magapuyo; ug kong makita Ko ang dugo molabay Ako sa ibabaw kaninyo, ug walay kamatay nga moabut kaninyo sa diha nga patyon Ko ang mga panganay sa yuta sa Egipto.” Sa handumanan niining dakong kaluwasan, ang usa ka fiesta pagahimuon sa matag tuig sa katawohan sa Israel diha sa umalabut nga mga kaliwatan. “Kining adlawa mahimong usa ka handumanan alang kaninyo, ug pagasaulogon ninyo ingon nga fiesta kang Jehova: ngadto sa inyong kaliwatan pagasaulogon ninyo kini nga usa ka fiesta pinaagi sa usa ka tulomanon nga walay katapusan.” Samtang ilang pagasaulogon ang fiesta sa umalabut nga mga katuigan, ilang pagasublion ngadto sa ilang mga anak ang sugilanon niining dakong kaluwasan, sumala sa gimando kanila ni Moises nga nag ingon: “Mao kini ang halad sa Pasko ni Jehova nga milabay sa ibabaw sa mga balay sa mga anak sa Israel didto sa Egipto, sa pagpamatay niya sa mga Egiptohanon, ug ang pagluwas niya sa among mga balay.”PM 337.2

Dugang pa, ang panganay sa tawo ug sa mananap mga iya ni Jehova, ug mabawi lamang kini pinaagi sa usa ka lukat, diha sa pag ila nga sa diha nga nangamatay ang mga panganay sa Egipto, ang iya sa Israel, bisan sa maloloy on napreserbar. apan napatara sa sama nga kalaglagan kondili pa sa mapasig ulion nga halad. “Ang tanang mga panganay Ako man,” nagpahayag si Jehova; “kay sa adlaw sa pagpamatay Ko sa tanang mga panganay didto sa yuta sa Egipto Akong gipakabalaan alang Kanako ang tanang mga panganay diha sa Israel, maingon sa mga tawo ug sa mga mananap; sila mamaako.” Numeros 3:13. Tapus sa pagkatukod sa tulomanon sa tabernakulo, si Jehova nagpili alang sa Iyang kaugalingon sa banay ni Levi alang sa buhat sa santuwaryo, sa baylo sa panganay sa katawohan. “Gihatag mo sila Kanako sa bug os gayud gikan sa taliwala sa mga anak sa Israel,” Siya nag ingon “Salili sa tanan niadtong nagabuka sa tagoangkan, bisan ang mga panganay sa tanang mga anak sa Israel, Akong gikoha sila alang Kanako.” Numeros 8:16. Bisan pa niini, ang tanang katawohan kinahanglan, diha sa pag ila sa kalooy sa Dios, magbayad ug usa ka lukat nga bili alang sa panganay nga anak lalake. Numeros 18:15, 16.PM 338.1

Ang Pasko mahimong sa paghandum ug masanglitanon, dili lamang magatudlo balik sa kaluwasan gikan sa Egipto, kondili ngadto usab sa unahan ngadto sa dako pa nga kaluwasan nga pagahimoon ni Cristo diha sa pagpahigawas sa Iyang katawohan gikan sa kaulipnan sa sala. Ang halad nga nating carnero nagapabarog “sa Cordero sa Dios,” nga diha kiniya anaa lamang ang atong paglaum sa kaluwasan. Nagaingon ang apostol, “Gikahalad na si C.risto, ang atong carnero sa pasko.” 1 Corinto 5:7. Dili pa igo nga ang nating carnero sa pasko pagapatyon; ang dugo niini kinahanglan isablig diha sa mga haligi sa pultahan; aron ang katakus sa dugo ni Cristo ikapadapat ngadto sa kalag. Kinahanglan kita magtoo, dili lamang nga siya namatay alang sa kalibutan. kondili nga Siya namatay alang kanato sa tinagsatagsa. Atong igahin sa atong kaugalingon ang kaayo sa matuboson nga halad.PM 338.2

Ang hisopo nga gigamit sa pagsablig sa dugo mao ang simbolo sa pagpanglinis, sama sa paggamit diha sa paghinlo sa sanlahon ug kanila nga nahugawan tungod sa paghikap sa patay. Diha sa pag ampo sa salmista usab makita ang iyang kahulogan: “Ulayon mo ako uban sa hisopo, ug mamahinlo ako; hugasi ako ug maputi ako labi pa kay sa niebe.” Salmo 51:7.PM 341.1

Ang nati nga carnero pagaandamon nga tinibuok, nga walay bukog niini nga madugmok; busa walay usa ka bukog ang pagabalion sa Cordero sa Dios, kinsa mao ang magpakamatay alang kanato. Juan 19:36. Niini usab girepresentar ang kahingpit sa halad ni Cristo.PM 341.2

Ang unod kinahanglan pagakaonon. Dili pa gani igo nga kita motuo kang Cristo alang sa kapasayloan sa sala; pinaagi sa pagtoo kinahanglan kita kanunay nga magadawat sa espirituhanon nga kusog ug til og nga pagkaon gikan Kaniya pinaagi sa Iyang Pulong. Si Cristo nag ingon. “Gawas kong mokaon kamo sa unod sa Anak sa Tawo ug moinom sa Iyang dugo, wala kamoy kinabuhi diha kaninyo. Siya nga mokaon sa Akong unod ug moinom sa Akong dugo may kinabuhi nga dayon.” Ug aron sa pagpatin aw sa Iyang kahulogan, Siya miingon, “Ang mga pulong nga Akong gisulti kaninyo, kini espiritu ug kinabuhi.” Juan 6:53, 54, 63. Gidawat ni Jesus ang kasugoan sa Iyang Amahan, nagpanday sa mga prinsipyo niini diha sa Iyang kinabuhi, nagpaila sa espiritu niini, ug nagpakita sa maloloy ong gahum niini diha sa kasingkasing. Si Juan nagaingon, “Ug ang Pulong nahimong tawo ug ipon kanamo mipuyo Siya nga puno sa grasya ug sa kamatuoran; ug among nakita ang Iyang himaya, ang himaya nga ingon sa pagadawaton sa bugtong Anak gikan sa Amahan.” Juan 1:14. Ang mga sumosunod ni Cristo kinahanglan mahimong mga umalambit sa Iyang eksperensya. Kinahanglan ilang dawaton ug hilison ang pulong sa Dios aron kini mahimong kapasikarang gahum sa kinabuhi ug buhat. Pinaagi sa gahum ni Cristo kinahanglan sila mausab ngadto sa Iyang pagkasama, ug magasidlak sa diosnong mga hiyas. Kinahanglan ilang kaonon ang unod ug imnon ang dugo sa Anak sa Dios, o wala silay kinabuhi diha kanila. Ang espiritu ug ang buhat ni Cristo kinahanglan mahimong espiritu ug buhat sa Iyang mga tinun an.PM 341.3

Ang nating carnero pagakaonon uban sa mapait nga mga utanon, ingon nga nagtudlo pagbalik ngadto sa kapaitan sa kaulipnan didto sa Egipto. Busa kong kita magkaon kang Cristo, buhaton kini uban sa paghinulsol sa kasingkasing, tungod sa atong mga sala. Ang paggamit sa tinapay nga walay levadura makahuloganon usab. Tataw kini nga gimando diha sa kasugoan sa Pasko, ug estrikto gibantayan sa mga Judio diha sa ilang pagbansay, nga walay igpapatubo ang hikaplagan diha sa ilang mga balay sa sulod sa fiesta. Diha sa sama nga paagi ang levadura sa sala kinahanglan isalikway gikan sa tanan nga gusto modawat sa kinabuhi ug sa til og nga pagkaon nga gikan ni Cristo. Busa si Pablo nagasulat ngadto sa iglesya sa Corinto nga nagaingon, “Kohaa gikan kaninyo ang daang igpatubo aron kamo mahimong bag ong minasa;.. Kay gikahalad na si Cristo, ang atong carnero sa pasko. Busa, saulogon ra ang pangilin, dili sa daan nga igpatubo, dili sa igpatubo nga mao ang pagkamadinauton ug pagkadautan, konlili sa wala patuboi nga tinapay nga mao ang pagkamaminatud an ug kamatuoran.” I Corinto 5:7, 8.PM 341.4

Sa dili pa makabaton sa kagawasan, ang ulipon kinahanglan magpakita sa ilang pagtoo diha sa dakong kaluwasan nga hapit na matuman Ang timaan sa dugo kinahanglan ibutang diha sa ilang mga balay, up ilang ipahimulag ang ilang kaugalingon ug ang ilang mga pamilya gikan sa mga Egiptohanon, ug magtigum diha sa sulod sa ilang kaugalingong mga balay. Kong ang Israelinhon wala pa magtagad sa pahimangno nga gihatag kanila, kong wala pa nila panumbalinga ang pagpahimulag sa ilang mga anak gikan sa mga Egiptohanon, kong napatay pa nila ang nati nga carnero, apan napakyas sa pagsablig sa dugo dina sa haligi sa pultahan, o kong may migula pa sa ilang mga balay, dili unta sila masiguro. Tingali matinud anon sila nga nagtuo nga nabuhat na nila ang tanan nga gikinahanglan, apan ang ilang pagkamatinud anon dili makaluwas kanila. Ang tanan nga napakyas sa pagtuman sa mga pahimangno ni Jehova, mawalaan sa ilang panganay pinaagi sa kamot sa maglalaglag.PM 342.1

Pinaagi sa pagkamasinugtanon ang katawohan maghatag ug ebidensya sa ilang pagtoo. Busa ang tanan nga naglaum nga maluwas pinaagi sa katakus sa dugo ni Cristo magaila nga sila sa ilang kaugalingon may usa ka butang nga ilang pagahimoon diha sa pagkoha sa ilang kaluwasan. Samrang si Cristo lamang ang makalukat kanato gikan sa silot sa paglapas, kita kinahanglan motalikod gikan sa sala ngadto sa pagkamasinugtanon. Ang tawo pagaluwason pinaagi sa pagtoo. dili pinaagi sa mga buhat; apan ang pagtoo kinahanglan ipakita pinaagi sa iyang mga binuhatan. Gihatag sa Dios ang Iyang Anak sa pagpakamatay ingon nga usa ka bayad tungod sa sala, napaila Niya ang kahayag sa kamatuoran, ang dalan sa kinabuhi, nahatag Niya ang mga kagamitan, ang mga kalagdaan, ug mga katungod; ug karon ang tawo kinahanglan mag alayon niining makaluwas nga mga ahensya; kinahanglan iyang mahalon ug gamiton ang mga tabang nga giandam sa Dios motoo ug magsugot sa tanang diosnong mga kinahanglanon.PM 342.2

Samtang gibatbat ni Moises ngadto sa Israel ang mga pangandam sa Dios alang sa ilang kaluwasan, “ang katawohan miduko ug misimba.” Ang masadya nga paglaum sa kaluwasan, ang makahahadlok nga kahibalo sa duol nga paghukom ibabaw sa mga nagdaugdaug kanila, ang mga pagatiman ug ang mga kabudlay kalabut sa ilang dinalian nga pagpahawa ang tanan niadtong higayona nalamon diha sa pagkamapasalamaton ngadto sa ilang maloloy ong Manluluwas. Daghan sa mga Egiptohanon ang nadala sa pag ila sa Dios sa mga Hebreohanon ingon nga mao lamang ang tinuod nga Dios, ug kini sila karon nagpakiluoy nga tugotan sa pagpasilong diha sa mga poloy anan sa Israel sa diha nga ang manulonda nga maglalaglag moagi na sa tibook nga yuta. Kini sila gihangop, ug sila nanaad sa ilang kaugalingon nga sukad niadto moalagad na sa Dios ni Jacob, ug mokuyog sa paggula gikan sa Egipto kauban sa Iyang katawohan.PM 343.1

Gituman sa mga Israelinhon ang gihatag sa Dios nga mga pahimangno. Sa matulin ug sa tinago ilang gihimo ang ilang mga pangandam alang sa pagpahawa. Natigum na ang ilang mga pamilya, ang nating carnero sa pasko naihaw na, ang unod niini gisugba sa kalayo, giandam na ang tinapay nga walay levadura ug ang mapait nga utanon. Gisablig na sa amahan ug sacerdote sa panimalay ang dugo diha sa haligi sa pultahan, ug miipon sa iyang pamilya diha sa sulod sa poloy anan. Sa dinalian ug sa hilum gikaon ang nating carnero sa pasko. Diha sa kataha ang katawohan miampo ug naniid, sa kasingkasing sa natawo nga kamagulangan, gikan sa kusgan ngadto sa labing diyutay nga bata, nga nagputokputok sa dili matukib nga kahadlok. Ang mga amahan ug mga inahan naggakos diha sa ilang mga bukton sa ilang hinigugma nga panganay, samtang naghunahuna sila sa makahahadlok nga hagtok nga mahanabo niadtong gabhiona. Apan walay poloy anan sa Israel ang giduaw sa manlalaglag nga manulonda. Ang timaan sa dugo ang timaan sa pagpanalipod sa Manluluwas mao ang diha sa ilang mga pultahan, ug ang manlalaglag wala mosulod.PM 343.2

Sa tungang gabii “dihay usa ka dakong pagminatay sa Egipto: kay walay balay nga didto nga walay usa nga namatay.” Ang tanan nga mga panganay diha sa yuta, “gikan sa panganay ni Faraon nga naglingkod sa iyang trono hangtud sa panganay sa bihag nga anaa sa bilanggoan, ug sa tanan nga panganay sa kahayupan,” gipamatay sa manlalaglag. Sa tibook ug halapad nga gingharian sa Egipto ang garbo sa matag panimalay napaubos. Ang mga singgit ug ang mga pagminatay sa mga nagbangutan mao ang diha sa balay sa hari, uban sa naluspad nga mga nawong ug nagkurog nga mga tul an, nagtindog nga nangalisang sa naghingapin nga kahadlok. Nahinumduman ni Faraon nga nakasinggit nga mapagarbohon kausa nga nag ingon, “Kinsa ba si Jehova, aron ako magpatalinghug sa Iyang tingog, ug magatugot ako sa pagpalabaw sa Israel? Ako wala makaila kang Jehova, dili usab ako motugot sa pagpalakaw sa Israel.” Karon, ang iyang pangandak batok sa langit nga garbo napaubos diha sa abug, ug iyang “gipatawag si Moises ug si Aaron sa gahii ug miingon siya kanila, Bumangon kamo, mamahawa kamo gikan sa taliwala sa akong katawohan, kamo ug ang mga anak sa Israel, ug panlakaw kamo ug pag alagad kamo kang Jehova, ingon sa inyong gisulti. Dad a usab ninyo ang inyong mga carnero, ug ang inyong mga panon, ingon sa inyong gisulti, ug panlakaw kamo; ug panalangini usab ako ninyo.” Ang mga mananambag usab sa hari ug ang katawohan nangaliyupo sa mga Israelinhon nga mohawa gawas sa kayutaan sa pagdili; tungud sila moingon, “mangamatay kita tanan nga katawohan.”PM 344.1

Ang mga Kamatay sa Egipto

Ang Exodo