Sa mga adlaw ni Noe ang doble nga tunglo nagpatong sa ibabaw sa yuta, agi’g sangputanan sa kalapasan ni Adan ug sa sala sa pagpatay nga nabuhat ni Cain. Apan kini wala makausab ug dako sa panagway sa kinaiyahan. Dihay mga timailhan nga makita sa pagkadunot, apan dato gihapon ang yuta ug matahum diha sa mga gasa sa tagana sa Dios. Ang mga kabungtoran gipurongpurongan sa halangdon nga mga kakahoyan nga nagasapnay sa nagbaguod nga bunga sa mga sanga sa parras. Ang halapad, ug sama sa tanaman nga mga kapatagan gibistihan sa malunhaw nga mga tanum, ug gipahumotan sa alimyun sa usa ka libo nga kabulakan. Ang mga bunga sa yuta nagkalainlain kaayo, ug halos walay katapusan. Makaplagan ang bisan hain sa mga kahoy nga naglabaw pag ayo sa kadak on, sa katahum, ug sa hingpit nga pagkabagay; ang ilang lubas pino ug grano ug ang pagkagahi maora sa bato, ug dili minos ang paglungtad. Makita ang daghan kaayo nga bulawan, salapi, ug mahal nga mga bato.PM 105.1

Ang tawohanon nga kaliwat naghuput sa gihapon sa kasagaran sa kanhi nga kabaskug. Apan nakalabay na ang pipila ka mga kaliwatan sukad si Adan makaduol ngadto sa kahoy nga maoy makapalungtad sa kinabuhi; ug ang kinabuhi sa tawo gisukod gihapon sa gatusan ka mga tuig. Kong kadtong tag as ug kinabuhi nga katawohan, uban sa ilang talagsaon nga mga gahum sa pagplano ug sa pagbuhat sumala sa piano, naghalad pa sa ilang kaugalingon ngadto sa pag alagad sa Dios, ila unta nga mahimong pasidungog ang ngalan sa ilang Magbubuhat dinhi sa yuta, ug mao unta ang makatubag sa katuyoan sa Dios sa paghatag kanila ug kinabuhi. Apan napakyas sila sa paghimo niini. Dihay daghang mga higante, mga tawo nga tag as kaayo ug kusgan kaayo, bantugan tungod sa kaalam, batid sa pagmugna sa labing salabutanon ug kahibulungang mga buhat; apan ang ilang sala diha sa pagpasagad sa kadautan katimbang sa ilang kahanas ug sa ilang katakus sa pangutok.PM 105.2

Gitugvanan sa Dios kining maong mga tawo sa wala pa ang lunop sa daghan ug dato nga mga gasa; apan ilang gigamit ang Iyang mga gasa sa paghimaya sa ilang kaugalingon, ug naghimo niini nga usa ka tunglo pinaagi sa pagtumong sa ilang mga pagbati diha sa mga gasa inay unta hinuon nga ngadto sa Maghahatag. Ilang gigamit ang bulawan ug ang salapi, ang mahal nga mga bato ug ang pinili nga mga kahoy, diha sa pagtukod ug sa mga puloy anan alang sa ilang kaugalingon, ug naningkamot sa pagpalabaw ang usa sa usa diha sa pagpatahum sa ilang puloy anan sa labing hanas nga pagkabuhat. Nangita sila sa pagtagbaw lamang sa mga handum sa mapagarbohon nilang mga kasingkasing, ug naghudyaka diha sa mga talan awon sa kalipayan ug sa pagkadautan. Ingon nga wala magtinguha sa pagdumdum sa Dios diha sa ilang kahibalo, wala madugay miabut sila sa panahon sa paglimud nga adunay Dios. Ilang gidayandayanan ang kinaiyahan ilis sa Dios sa kinaiyahan. Ilang gihimaya ang utokan nga tawohanon, gisimba ang mga buhat sa ilang kaugalingon nga mga kamot, ug gitudloan ang ilang mga anak sa pagyukbo ngadto sa linilok nga mga larawan.PM 105.3

Diha sa lunhaw nga mga kapatagan, ug ilalum sa landong sa ambungan nga mga kakahoyan, ilang gipatindog ang mga halaran sa ilang mga diosdios. Ang halapad nga mga kakahoyan nga dahonan sa tibook tuig, gihalad ngadto sa pagsimba sa mini nga mga dios. Taliwala niining maong mga kakahoyan mao ang matahum nga mga tanaman, ang ilang taas ug naglikoliko nga mga agianan gibitayan sa namunga nga mga kahoy sa tanang mga matang, nga gidayandayanan sa mga estatuwa, ug gipaigoan sa tanan mga makapahimuot sa mga balatian o maka alagad sa lawasnon nga mga pangandoy sa katawohan, ug sa ingon niini magdani kanila sa pagsalmot sa diniwata nga pagsimba.PM 106.1

Gipagawas sa katawohan ang Dios sa ilang kahibalo, ug nagsimba sa mga binhat sa ilang kaugalingon nga panghunahuna; ug ingon nga sangputanan, nagdugang ang pagkaus us nila. Gisaysay sa salmista ang sangputanan nga mahimo diha sa magsisimba pinaagi sa paghalad ngadto sa mga diosdios. Siya nag-ingon, “Ang mga nanagbuhat kanila nahisama kanila; Qo, sama kanila, ang tagsatagsa nga mosalig kanila.” Salmo 115:8 Maoy usa ka kasugoan sa tawohanon nga kaisipan nga pinaagi sa pagsud ong kita mausab. Ang tawo dili mosaka nga taas pa kay sa iyang mga hunahuna mahitungod sa kamatuoran, sa kaputli, ug sa kabalaan. Kong ang hunahuna wala gayud matuboy sa ibabaw sa tupong sa katawohan, kong wala kini mapatugbaw pinaagi sa pagtoo aron sa pagpamalandong sa dili matugkad nga kaalam ug gugma, ang tawo walay hunong nga magakaunlod ngadto sa ubos. Gibistihan sa mga magsisimba sa mini nga mga dios ang ilang mga dios, sa tawohanon nga mga hiyas ug mga pagbati, ug sa ingon niini ang ilang sumbanan sa kinaiya napaubos ngadto sa pagkasama sa makasasala nga katawohan. Ingon nga sangputanan, sila ang nahugawan. “Ug nakita ni Jehova nga ang pagkadautan sa tawo sa yuta dako, ug nga ang tanang pagpalandong sa mga hunahuna sa iyang kasingkasing lonlon mga kadautan lamang gihapon...Ug ang yuta dunot sa atubangan sa Dios, ug ang yuta napuno sa mga panglugos.” Gihatagan sa Dios ang mga tawo sa Iyang mga sugo ingon nga usa ka lagda sa kinabuhi, apan gilapas ang Iyang kasugoan, ug misangput sa tanang matang sa mga sala. Ang pagkadautan sa mga tawo dayag ug mapangahason, ang hustisya giyatakan ngadto sa yuta, ug ang mga tiyabaw sa mga gilupigan nakaabut ngadto sa langit.PM 106.2

Kasupak sa diosnon nga kapaigoan sa sinugdan, sayo nga gipasiugda ang poligamiya. Gihatag ni Jehova ngadto kang Adan ang usa ka asawa, nga nagpakita sa Iyang kahusay niadtong mao nga butang. Apan tapus sa pagkahulog, ang mga tawo mipili sa pagsunod sa ilang kaugalingong makasasala nga mga tinguha; ug ingon nga sangputanan, tulin nga midagsang ang krimen ug ang pagkatimawa. Walay usa, ni sa relasyon sa kaminyoon, ni sa mga katungod sa kabtangan ang gitahud. Bisan kinsa ang naibug sa mga asawa o sa mga kabtangan sa iyang silingan, gilunggob kini pinaagi sa kusog, ug ang katawohan nagsadya diha sa ilang mga binuhatan sa kapintas. Nahimuot sila diha sa paglaglag sa kinabuhi sa mga mananap; ug ang paggamit sa unod alang sa pagkaon naghimo kanila nga labaw pang gahi ug kasingkasing ug uhaw sa dugo, hangtud nga ilang gitagad ang kinabuhi sa tawo sa makatilingala nga pagkawalay pagpanumbaling.PM 107.1

Ang kalibutan diha pa sa iyang pagkapuya; apan bisan pa niini hilabihan ang pagkalalum ug pagkakaylap sa kadautan nga dili na makapailub ang Dios; ug siya miingon, “Pagalaglagon ko gikan sa nawong sa yuta ang tawo nga akong gibuhat.” Genesis 6:7. Iyang gipahavag nga ang Iyang Espiritu dili kanunay makiglalis uban sa sad an nga kaliwat. Kong dili sila mohunong sa paghugaw sa kalibutan ug sa Iyang dato nga mga bahandi pinaagi sa ilang mga sala, Iyang pagapanason sila gikan sa Iyang mga linalang, ug magalaglag sa mga butang nga may kahimuot Siya sa pagpanalangin kanila; iyang habason ang mga mananap sa kapatagan, ug ingon man ang mga tanum nga naghatag ug madagayaon nga pagkaon, ug Iyang balhinon ang dagway sa matahum nga yuta ngadto sa usa ka halapad nga talan awon sa kalaglagan ug kagun oban.PM 107.2

Taliwala sa naglabi nga pagkadautan, si Mathusalam, si Noe, ug daghan pang uban, naningkamot nga kanunay nga buhi ang kahibalo mahitungod sa tinuud nga Dios, ug sa pagpugong sa sulog sa dautan nga batasan. Sa usa ka gatus ug kaluhaan ka mga tuig sa wala pa ang lunop, si Jehova nagpahayag ngadto kang Noe pinaagi sa usa ka balaan nga manulonda, sa Iyang tuyo, ug nagmando kaniya sa pagtukod ug usa ka arca. Ug samtang magtukod sa arca siya magwali nga pagadad on sa Dios ang usa ka lunop sa tubig sa ibabaw sa yuta aron sa paglaglag sa mga dautan. Sila nga motoo sa mensahe, ug maga andam alang sa mao nga hitabo pinaagi sa paghinulsol ug sa pagreporma, makakaplag ug pasaylo ug maluwas. Gisubli ni Enoc ngadto sa iyang mga anak ang gipakita kaniya sa Dios mahitungod sa lunop, ug si Mathusalam ug ang iyang mga anak nga lalake, nga nagkinabuhi sa pagpatalinghug sa wall ni Noe, nanabang sa pagtukod sa arca.PM 108.1

Si Noe gihatagan sa Dios sa tukma nga mga sukod sa arca, ug sa tino nga mga mando mahitungod sa iyang katukuran diha sa matag bahin. Ang kaalam nga tawohanon dili makahimo sa paglaraw sa usa ka katukuran nga hilabihan ka kusgan ug ka malungtaron. Ang Dios mao ang magpaplano, ug si Noe mao ang pangulong magtutukod. Gitukod kini sama sa kasko sa usa ka barko, aron kini molutaw sa ibabaw sa tubig, apan diha sa ubang bahin kini naglabi nga sama sa usa ka balay. Tulo ka andana ang gihabugon niini, apan usa ray pultahan nga diha sa kilid. Ang hayag diha magagikan sa itaas, ug ang nagkalainlain nga mga lawak gilaraw nga ang tanan mahayagan. Ang mga galam on nga gigamit sa patutukod sa arca mao ang kahoy nga sipres, o gopher nga dili magabok sulod sa mga ginatus ka mga tuig. Ang pagtukod niining dako kaayo nga sakayan maoy usa ka mahinay ug trabahoso nga paagi. Tungod sa hilabihan ka dagko sa mga kahoy, ug sa kinaiya sa lubas, labi pang daghan ang gidugang nga trabaho ang gikinahanglan niadto kay sa karon sa pag andam sa troso, bisan sa pagkalabaw nga kusgan ang mga tawo kaniadto. Ang tanan nga mahimo sa tawo gihimo aron sa paghatag ug buhat nga hingpit, apan ang arca sa iyang kaugalingon dili makaagwanta sa bagyo nga moabut sa yuta. Ang Dios lamang ang makapreserbar sa Iyang mga sulogoon diha sa ibabaw sa mapintas nga mga tubig.PM 108.2

“Tungod sa pagtoo ni Noe, sa napasidan an siya sa Dios mahitungod sa mga hitabo nga wala pa makita, mitagad sa pagsidaan ug iyang gibuhat ang arca alang sa pagluwas sa iyang panimalay; tungod niini ang kalibutan iyang gihukman sa silot, ug siya nahimong manununod sa pagkamatarung nga pinaagi sa pagtoo.” Hebreohanon 11:7. Samtang si Noe naghatag sa iyang mensahe sa pagpasidaan ngadto sa kalibutan, ang mga buhat niya maoy nagpamatuud sa iyang pagkamatinuoron. Sa ingon niini nahingpit ug nakita ang iyang pagtoo. Iyang gihatagan ang kalibutan sa usa ka sumbanan sa pagtoo nga igo sa gisulti sa Dios. Ang tanan nga iyang gibatonan iyang gigasto diha sa arca. Sa pagsugod niya sa pagbuhat sa sakayan nga dako kaayo diha sa mala nga yuta, mga panon sa katawohan nangabut gikan sa nagkalainlain nga dapit aron sa pagtan aw sa talagsaon nga talan awon, ug sa pagpatalinghug sa mainiton, ug masibuton nga mga pulong sa usa ka magwawali. Ang matag hapak nga midapat sa arca maoy usa ka panghimatuud ngadto sa katawohan.PM 109.1

Sa sinugdan daghan nga mitungha sa pagdawat sa pasidaan; apan wala sila moliso ngadto sa Dios uban sa tinuud nga paghinulsol. Dili sila gusto nga mobiya sa ilang mga sala. Sulod sa panahon nga nanglabay sa wala pa moabut ang lunop, ang ilang pagtoo gisulayan, ug sila napakyas sa pag antos sa pagsulay. Nadaug sa nagpasulabi nga walay pagtoo, sa katapusan mitipon sila sa kanhi nilang mga kauban diha sa pagsalikway sa solemni nga mensahe. May uban nga halalum ang pagtoo, ug magpatoo unta sa mga pulong sa pasidaan; apan dihay hilabihan ka daghan nga mosurasura ug motamihid, hangtud nga wala sila makaagwanta, miapil sa sama nga espiritu gidumilian ang imbitasyon sa kaloov, ug sa wala madugay nahimong mga kauhan sa labing mapangahason ug labing mahagiton nga mga mayubiton; kay walay hilabihan ka barumbado ug molunang sa hilabihan sa sala kay kanila nga may kahayag kaniadto, apan nga misukol sa Espiritu sa Dios nagpasabut kanila sa sala.PM 109.2

Ang mga tawo nianang mao nga kaliwatan dili tanan diha sa hingpit nga termino nga mga diwatahan. Daghan ang magpaila nga mga magsisimba sa Dios. Sila nag angkon nga ang ilang mga larawan sa ilang mga diosdios mga representasyon sa Dios, ug nga pinaagi kanila ang katawohan makabaton ug mas tin-aw nga paghunahuna mahitungod sa Dios Kining matanga sa katawohan mao ang nag una sa pagsalikway sa wali ni Noe. Sa ilang pagpaningkamot sa pagrepresentar sa Dios pinaagi sa materyal nga mga butang, nabutaan ang ilang mga hunahuna sa Iyang pagkaharianon ug sa gahum; mahunong sila sa pag ila sa kabalaan sa Iyang kinaiya, o sa balaanon, ug walay pagkausab nga kinaiya sa Iyang mga kinahanglanon. Sa nahimong kasagaran ang sala, nakita kini nga nagkaanam ug kaminos ang pagkadautan, ug sa katapusan ilang gipahayag nga ang diosnon nga kasugoan dili na ipatuman; nga maoy kasupak sa kinaiya sa Dios ang pagsilot sa kalapasan; ug ilang gilimud nga pagahampakon ang yuta sa iyang mga paghukom. Kong ang mga tawo niadto nga kaliwatan nagtuman pa sa diosnon nga kasugoan. ila unta nga mailhan ang tingog sa Dios diha sa pasidaan sa iyang sulogoon; apan hilabihan ang pagkanabutaan sa ilang mga hunahuna pinaagi sa pagsalikway sa kahayag nga tungod niini sila sa tininuod nagtuo nga ang mensahe ni Noe maoy usa ka limbong.PM 109.3

Dili ang mga dagkong panon o mga mayoriya ang dapig sa matarung. Ang kalibutan gibistihan batok sa katarung sa Dios ug sa Iyang mga kasugoan, ug si Noe giila nga usa ka panatiko. Si Satanas, sa iyang pagpanulay ni Eva sa paglapas sa sugo sa Dios, miingon ngadto kaniya, “Dili gayud kamo mamatay.” Genesis 3:4. Ang dagkong mga tawo, ang mga kalibutanon, ang mga pinasidunggan, ug ang mga tawo nga maalam, nagsabat sa mao nga mga pulong. “Ang mga panghulga sa Dios,” sila nag ingon, “mao ang alang sa tuyo sa pagpalisang, ug dili gayud mapanghimatud an. Dili ka kinahanglan mahadlok. Ang mao nga hitabo sama sa pagguba sa Dios sa kalibutan nga Iyang binuhat, ug sa silot sa mga binuhat nga Iyang hinimo, dili gayud mahanabo. Magmalinawon kamo; ayaw kahadlok. Si Noe maoy usa ka ihalas nga panatiko.” Nahimong malipayon ang kalibutan sa kabuang sa nalimbongan nga tawong tigulang. I nay nga magpaubos ang kasingkasing sa atubangan sa Dios, nagpadayon sila sa ilang pagsupil ug sa pagkadautan, sama nga daw ang Dios wala makasulti kanila pinaagi sa Iyang mga sulogoon.PM 110.1

Apan si Noe mitindog sama sa usa ka batong bantilis taliwala sa bagyo. Linibutan sa kinaham nga pagbiaybiay ug pagtamay, gipaila niya ang iyang kaugalingon pinaagi sa iyang balaan nga katarung ug walay pagduhaduha nga pagkamatinumanon. Giubanan ug gahum ang iyang mga pulong; kay kadto mao ang tingog sa Dios ngadto sa tawo pinaagi sa Iyang sulogoon. Ang pagpakigdugtong sa Dios naghimo kaniya nga malig on diha sa kusog sa dili masukod nga gahum, samtang nga sulod sa usa ka gatus ug kaluhaan ka mga tuig ang iyang solemni nga tingog madungog sa mga igdulongog niadtong mao nga kaliwatan mahitungod sa mga hitabo, nga, kutob sa mahukom sa tawohanon nga kaalam, dili mahitabo.PM 110.2

Sa wala pa ang lunop ang kalibutan nangatarungan nga sulod sa daghang mga kasiglohan ang mga kasugoan sa kinaiyahan walay kausaban. Ang nagbalikbalik nga mga panahon nag abut sa ilang pasunod. Hangtud karon walay nahulog nga ulan; ang yuta ginatubigan pinaagi sa usa ka alisngaw o yamug. Ang mga suba wala pa mahitabo nga ning awas, apan nga nagdala sa ilang mga tubig nga walay kuyaw ngadto sa dagat. Ang naglungtad nga mga sugo maoy nagpugong sa katubigan sa pag awas sa ilang mga pangpang. Apan ang mga tingpangatarungan wala mag ila sa kamot Niya nga nagpugong sa mga katubigan, nga nagaingon, “Kutob ra dinhi ang imong kadangatan, apan dili na molabaw.”Job 38:11.PM 111.1

Samtang nagalabay ang panahon, nga walay makita nga kausaban sa kinaiyahan, ang mga tawo kinsang mga kasingkasing usahay mokurog sa kahadlok, managsugod sa pagkapinasaligan pag usab. Sila mangatarungan, sumala sa katarungan sa daghan karon, nga ang kinaiyahan labaw sa Dios sa kinaiyahan, ug nga ang Iyang mga kasugoan hilabihan ka lig on ang pagkatukod nga ang Dios sa Iyang kaugalingon dili makausab kanila. Sa pangatarungan nga kong ang mensahe ni Noe husto pa, nga ang kinaiyahan pagalisoon pagawas sa iyang rumbo, diha sa hunahuna sa kalibutan, ilang gihimo kadto nga mensahe, nga usa ka limbong usa ka dako kaayo nga limbong. Ilang gipaila ang ilang pagtamay sa pasidaan sa Dios pinaagi sa pagbuhat sama sa ilang ginabuhat sa wala pa ikahatag ang pasidaan. Nagpadayon sila sa ilang mga pangilin ug sa ilang makapabusdik nga mga kumbira; nangaon ug nanginom sila, nananum ug nanagtukod, nagpahigayon sa ilang mga piano sa kalabutan sa mga bintaha nga ilang gilauman nga nakoha sa umalabut; ug mitiurok sila ngadto sa dagko pa nga pagkadautan, ug diha sa mahagiton nga walay pagtagad sa mga kinahanglanon sa Dios, sa pagpamatuud nga sila walay kahadlok sa Usa nga Walay Kinutoban. Sila nangatarungan nga kong may kamatuoran pa ang gisulti ni Noe, ang hantugan nga mga tawo ang mga maalam, ang mga mabinantayon, ang dagkong mga tawo makasabut unta sa butang.PM 111.2

Kong ang mga tawo nga una sa lunop mitoo pa sa pasidaan, ug naghinulsol sa ilang dautan nga mga binuhatan, ang Ginoo dili unta magpadayon sa Iyang kaligugut, sama sa nahitabo sa Nineve. Apan ang ilang magahi nga pagsukol sa mga pagbadlong sa tanlag ug sa mga pasidaan sa manalagna sa Dios, kadtong mao nga kaliwatan nakapuno sa sukdanan sa ilang pagkadautan, ug nahinog alang sa kalaglagan.PM 112.1

Ang panahon sa ilang lugway nga panahon hapit na matapos. Sa matinumanon si Noe nagsunod sa mga pahimangno sa Dios. Nahuman na ang arca diha sa tanang bahin sumala sa gimando kaniya sa Dios, ug giluwanan kini sa pagkaon alang sa tawo ug alang sa mananap Ug karon ang alagad sa Dios naghimo sa iyang katapusan nga pangamuyo ngadto sa katawohan. Uban sa usa ka panghingutas nga tinguha nga dili mapahayag sa mga pulong, iyang gipakiloy an sila sa pagpangita sa usa ka dalangpanan samtang kini makaplagan pa. Sa makausa pa, ilang gisalikway ang iyang mga pulong, ug gipatugbaw ang ilang mga tingog diha sa pagtiawtiaw ug sa pagyubit. Sa kalit lamang dihay kahilum sa mabugalbugalon nga katilingban. Ang mga mananap sa tanang mga dagway, ang labing mabangis ingon man sa labing malumo, nakita nga nagagikan sa kabukiran ug sa kalasangan, ug sa mahilum nagpasunding paingon sa arca. Nadungog ang tingog sa usa ka naghaguros nga hangin, ug tan awa, ang mga langgam nagpanon gikan sa tanang hulongawan sa hangin, ang ilang gidaghanon nakapaitom sa kalangitan, ug sa hingpit nga kahusay misulod sa arca. Ang mga mananap nagtuman sa sugo sa Dios samtang ang mga tawo nagmasupilon. Inagak sa balaan nga mga manulonda, “sa tinagurha sila nanulod ngadto kang Noe sa area,” ug ang mahinlo nga mga mananap sa tinagpito. Ang kalibutan nagsud ong niini diha sa k.ihibulung, ang uban diha sa kahadlok. Ginapanawag ang mga pilosopo aron sa paghatag ug asoy alang sa ulosahon nga hitabo, apan walay nahimo. Usa kadto ka mistervo ng; wala sila makatugkad Apan ang katawohan hilabihan nga pagpagah pinaagi sa ilang malanaton nga pagsalikway sa kahayag nga bisan kining mao nga talan awon igo lamang nakahatag ug makadiyut ng. pagdumdum. Samtang ang hinukman nga kaliwat nagtan aw sa adlaw nga nagsidlak diha sa iyang himaya, ug ang yuta gibistihan sa halos katahum sa Eden, ilang gihinginlan ang nagatubo nilang kahadlok pinaagi sa masaba nga paglipaylipay, ug pinaagi sa ilang mga buhat sa kapintas daw ilang giimbitar nganha sa ilang kaugalingon ang pagduaw sa napukaw na nga kasuko sa Dios.PM 112.2

Gisugo sa Dios si Noe sa pag-ingon, “Sumulod ka ug ang tibook mong panimalay sa arca; kay ikaw nakita ko nga matarung sa Akong atubangan niining kaliwatan.” Ang mga pasidaan ni Noe gisalikway sa kalibutan, apan ang iyang impluwensya ug panig ingnan misangput diha sa mga panalangin nganha sa iyang pamilya. Ingon nga usa ka ganti sa iyang pagkamatinumanon ug kabuotan, giluwas sa Dios ang tanang sakop sa iyang pamilya uban kaniya. Daw unsa ka makapadasig kini alang sa pagkamatinumanon sa mga ginikanan!PM 115.1

Mihunong sa iyang mga pangamuyo ang kalooy alang sa sad an nga kaliwat. Ang mga mananap sa kapatagan ug ang mga langgam sa kahanginan misulod na sa dapit nga dalangpanan. Si Noe ug ang iyang tibook nga panimalay diha na sa sulod sa arca; “ug gilukban siya ni Jehova.” Nakita ang usa ka kidlap sa masulaw nga kahayag, ug ang usa ka panganod sa himaya, nga labaw pa ka tin aw kay sa kilat, nanaug gikan sa langit, ug nagpatungodtungod sa atubangan sa pultahan sa arca. Ang dako kaayong lukob sa pultahan, nga dili mahimo sa pagsira nila nga anaa sa sulod, sa hinayhinay gisira sa mga kamot nga dili makita. Nalukban sa sulod ni Noe, ug ang nagsalikway sa kalooy sa Dios nalukban sa gawas. Ang timri sa langit didto niadtong mao nga pultahan; ang Dios maoy nagsira niini, ug ang Dios lamang ang makaabli niini. Busa kong mahunong na si Cristo sa Iyang pagpanglaban alang sa sad an nga katawohan, sa dili pa ang Iyang pag abut diha sa mga panganud sa langit, pagatakpan na ang pultahan sa kalooy. Unya ang diosnon nga grasya dili na mopugong sa mga dautan, may hingpit na nga pagmando si Satanas niadtong nagsalikway sa kalooy. Ilang paningkamotan ang paglaglag sa mga katawohan sa Dios, apan maingon nga si Noe gisirhan ngadto sa arca, sa mao nga paagi ang mga matarung pagapanalipdan sa diosnon nga gahum.PM 115.2

Sulod sa pito ka mga adlaw sukad si Noe ug ang iyang pamilya misulod sa arca, walay ilhanan nga mipakita sa umalabut nga bagyo. Sulod ning panahona ang ilang pagtoo gisulayan. Panahon kadto sa kadaugan alang sa kalibutan nga diha sa gawas. Ang daw nalangan nagmatuud kanila diha sa pagtoo nga ang mensahe ni Noe maoy usa ka limbong, ug nga ang lunop dili gayud moabut. Bisan pa sa solemni nga mga talan awon nga ilang nasaksihan ang pagsulod sa arca sa mga mananap ug sa mga langgam, ug ang manulonda sa Dios nga nagsira sa lukob sa pultahan sila nagpadayon gihapon sa ilang kalingawan ug sa paghudyaka, naghimo pa gani sila ug pagbugalbugal sa ilhanang mga pasundayag sa gahum sa Dios. Nagtigum sila sa dinaghang pundok palibut sa arca, nga nanagyam id sa diha sa sulod niini uban sa usa ka mapangahason nga kapintas nga wala pa nila masulaye kaniadto.PM 115.3

Apan diha sa ikawalo ka adlaw, ang maitom nga mga dag um mitakyap sa kalangitan. Unya misunod ang hagawhaw sa dalugdug ug ang kilab sa kilat Sa wala madugay nanagsugod na pagkahulog ang dagkong lusok sa ulan. Ang kalibutan wala pa makasaksi sa bisan unsa nga butang sama niini, ug ang mga tawo gipanguyapan tungod sa kahadlok. Ang tanan sa tago nagpakisayud, “Dili ba kaha husto si Noe, ug nga gihukman ang kalibutan ngadto sa kalaglagan?” Nagkaanam ug ka itom ang kalangitan, ug nagkakusog ang pagpangatagak sa ulan. Ang mga mananap naglaroylaroy diha sa labing mabangis nga kahadlok. ug ang ilang mga singgit nga wala magkatono daw nagminatay sa ilang kaugalingon nga dadangatan ug sa kapalaran sa tawo. Unya “nangabuswang ang tanan nga mga tinubdan sa dagko nga kahiladman ug ang mga tamboanan sa mga langit nangaabli.” Ang tubig daw nagagikan sa mga panganod diha sa gamhanan nga mga busay. Ning awas ang mga suba, ug mibul og ngadto sa mga kawalogan. Ang mga sidlit sa tubig misulbong gikan sa yuta uban sa kakusog nga dili masaysay, nga nagpasupot sa dagkong mga bato ginatus ka mga tiil ngadto sa kahanginan, ug kini, sa ilang pagtugdang, naglubong sa ilang kaugalingon nga halalum diha sa yuta.PM 116.1

Unang nakita sa mga katawohan ang pagkalaglag sa mga buhat sa ilang kaugalingon nga mga kamot. Ang ilang maluho nga mga balay, ug ang matahum nga mga tanaman ug mga kakahoyan diin didto nila ibutang ang ilang mga diosdios, giguba sa kilat nga gikan sa langit, ug ang mga ginuba nagkawasigwasig. Ang mga halaran diin ang tawo nga ighahalad gihalad gipangbunggo, ug ang mga magsisimba niini nangurog sa kahadlok sa gahum sa buhi nga Dios, ug sa pagkasayud nga ang ilang pagkadautan ug ang ilang pagsmiba sa mga diosdios mao ang hinungdan sa ilang pagkalaglagPM 116.2

Samtang nagtubo ang kapintas sa bagyo, ang mga kahoy, ang mga balay, mga dagkong bato ug ang mga yuta nahisalibay ngadto sa nagkalainlain nga dapit. Ang kalisang sa tawo ug sa mga mananap dili mahulagway. Sa ibabaw sa ngulob sa bagyo nadungog ang minatay sa usa ka katawohan nga nakayubit sa pagbulot an sa Dios. Si Satanas sa iyang kaugalingon nga napugos sa pagpabilin diha sa taliwala sa nagubot nga mga elemento, nahadlok nga makalas usab siya. Siya nagakalipay sa pagmando sa usa ka kaliwat nga gamhanan kaayo, ug gipaninguha sila nga mibuhi sa pagbansay sa ilang mga dulumtanan, ug magpadayon sa ilang pagsukol batok sa Magmamando sa langit. Siya karon naglitok ug mga maldisyon batok sa Dios, nga nagpasangil Kaniya ug walay kaangayan ug pagkamadagmalon. Daghan sa katawohan, sama kang Satanas, nagpasipala sa Dios, ug kong makahimo pa sila, ilang palagputon Siya gikan sa trono sa gahum. Ang uban nangataranta sa kahadlok, ug ilang gituy od ang ilang mga kamot paingon sa arca, ug nagpakilooy nga pasudlon. Apan wala magpolos ang ilang mga pakiluoy. Sa katapusan napukaw ang tanlag sa pagila nga adunay usa ka Dios nga nagamando diha sa kalangitan. Mituaw sila ngadto Kaniya sa mainiton gayud, apan ang Iyang dalunggan wala mabukas ngadto sa ilang paghilak. Niadtong makalilisang nga takna nakita nila nga ang paglapas sa kasugoan sa Dios maoy hinungdan sa ilang kalaglagan. Apan samtang, tungod sa kahadlok sa silot, ilang giila ang ilang sala, wala silav tinuud nga paghinolsol, ug walay kasilag sa dautan. Kong gikoha pa ang kastigo, mobalik unta sila sa ilang paghagit sa Langit. Busa sa diha nga mahulog na ang mga paghukom sa Dios sa ibabaw sa yuta sa dili pa ang baha sa kalayo, ang mga dili mahinulsolon mahibalo kong diin ug unsa ang ilang sala ang pagbiaybiay sa Iyang balaan nga kasugoan. Ug dili molabaw ang ilang tinuud nga paghinulsol kay sa mga makasasala sa karaan nga kalibutan.PM 117.1

Ang uban nga nawad an sa paglaum naningkamot sa paglungkab ngadto sa arca; apan ang lig on nga pagkabuhat nga arca nakasugakod sa ilang mga panglimbasug. Ang uban mikapyut sa arca hangtud nga sila gianud sa nagsugwak nga mga tubig, o nahilos ang ilang pagkuput tungod kay nabangga sila sa mga dagkong bato ug mga kahoy. Ang dako kaayo nga arca mikurog ang tanan niyang bahin sa diha nga milapdos ang walay kalooy nga mga hangin, ug gihandos gikan sa usa ka dakong hiyak sa balud ngadto sa usa. Ang mga singgit sa mga mananap nga diha sa sulod nagpahayag sa ilang kahadlok ug sa kasakit. Apan sa taliwala sa nagkagubot nga mga elemento ang arca nagpadayon sa paglutawlutaw nga luwas. Ang mga manulonda nga naglabaw sa kusog maoy gisugo sa pag amping niini.PM 117.2

Ang mga mananap, nga napatara sa bagyo, mihasmag ngadto paingon sa tawo, nga daw nagpaabut ug panabang gikan kaniya. Ang ubang mga tawo naghigut sa ilang mga anak ug sa ilang kaugalingon ngadto sa kusgan nga mga mananap, ingon nga ilang nahibaloan nga kini sila mga malig on sa kinabuhi, ug mokatkat kini ngadto sa kinatumyan nga mga dapit aron sa paglikay sa nagtubo nga mga tubig. Ang uban naghigut sa ilang kaugalingon ngadto sa tag as nga mga kahoy didto sa kinatumyan sa mga bungtod o mga bukid; apan ang mga kahoy nangalarut, ug ang mga tawo nga nahigut kanila nangasalibay ngadto sa nagbulobulo nga dagkong mga balud. Nagsunodsunod nga gibiyaan ang matag dapit nga gihunahuna nga may kahilwasan. Samtang mitubo ang mga tubig sa hataas pa, ang katawohan nangalagiw alang nga kadangpan ngadto sa kinatas an nga mga bukid. Sagad ang tawo ug ang mananap mag ilogay sa pagpanag iya ug tumbanan nga kasikaran sa ilang mga tiil hangtud ang duruha ibanlas.PM 118.1

Gikan sa kinatas an nga mga tumoy sa bukid, ang mga tawo nagnanaw sa ibabaw sa lawod nga walay baybayon. Ang Solemni nga mga pasidaan sa alagad sa Dios daw dili na usa ka hilisgutan alang sa pagtamay ug sa pagbiaybiay. Daw. unsa ang pangandoy niadtong nangaalaut nga mga makasasala alang sa mga kahigayonan bisan lamang sa usa ka oras nga lugway, usa pa ka higayon sa kalooy, sa usa pa ka tawag gikan sa mga ngabil ni Noe! Apan ang mananoy nga tingog sa kalooy dili na madungog nila. Ang gugma, nga dili minos pa kay sa hustisya, nagkinahanglan nga ang mga paghukom sa Dios magsumpo sa sala. Ang nagapanimalus nga mga tubig nagbanlas sa katapusan nga dapit hiklinanan, ug ang mga mayubiton sa Dios nangamatay didto sa maitom nga mga kuhiladman.PM 118.2

‘Pinaagi sa pulong sa Dios...ang kalibutan nga naglungtad kaniadto gilunopan sa tubig ug nalaglag. Apan pinaagi sa mao ra usab nga pulong ang mga langit ug ang yuta nga karon nagalungtad gikatagana alang sa kalayo, ginatipigan alang sa adlaw sa panudya ug sa kalaglagan sa mga tawong dili diosnon.” 2 Pedro 3:5-7. Aduna pay lain nga bagyo nga taliabut. Ang yuta pagahinason pag usab sa malaglagon nga kapungot sa Dios, ug ang sala ug ang mga makasasala pagalaglagon.PM 118.3

Ang mga sala nga nagtawag ug pagpanimalus diha sa kalibutan nga una pa sa lunop, ania karon sa atong kaadlawan. Ang kahadlok sa Dios nawala gikan sa mga kasingkasing sa mga tawo ug ang Iyang kasugoan gitagad nga walay kaikag ug gisuklan.Ang hilabihan nga pagkakalibutanon sa mao nga kaliwat giparehaan sa kaliwatan karon nga buhi. Si Cnsto nag ingon, “Kay maingon nga niadtong mga adlawa sa wala pa ang lunop sila na nagpangaon ug nanag inom, nanagpangasawa ug nanagpamana hangtud sa adlaw sa pagsunod ni Noe sa arca, ug sila walay kasayuran niini hangtud sa pag abut sa lunop ug gianud silang tanan, maingon man usab niini ang pag abut unya sa Anak sa Tawo.” Mateo 24:38, 39. Ang Dios wala magsaway sa mga tawong una sa lunop, tungod sa pagpangaon ug sa pag inom; gihatagan Niya sila sa mga bunga sa yuta sa dakong kadagaya aron masangkapan ang ilang lawasnon nga mga kinahanglan. Ang ilang sala naggumikan sa ilang pagkoha niining maong mga gasa sa walay pagpasalamat sa Maghahatag. ug nagpakaulaw sa ilang kaugalingon pinaagi sa pagpatuyang sa kagustohan nga walay pugongpugong. Alang kanila maoy subay sa balaod ang pagminyo. Ang kaminyoon diha sa kamandoan sa Dios; usa kini sa unang mga tinokod nga Iyang gitukod. Naghatag Siya ug pinasahi nga mga pahimangno bahin niini nga tulomanon, gisul oban kini ug kabalaan ug katahum; apan kining tanan nakalimtan ug gituis ang kaminyoon ug gihimo kini nga mag alagad sa halawum nga pagbati sa tawo.PM 119.1

Ang usa ka pareha nga kahimtang sa mga butang ang ania karon. Ang gitugot sa balaod sa iyang kaugalingon gidala ngadto sa paghinobra. Ang gana gipatuyangan nga walay pagpugong. Ang nag angkon nga mga sumosunod ni Cristo nagakaon ug nagainom uban sa mga hubog, samtang ang ilang mga ngalan nagbarug diha sa gipasidunggan nga mga libro sa iglesya. Ang walay pagpugong sa kaugalingon makapakubol sa pamatasan ug sa espirituhanon nga mga gahum, ug magaandam sa agianan alang sa pagpatuyang sa ubos nga mga pagbati. Ang kadaghanan nagbati nga walay tarung nga katungdanan sa pagsumpo sa ilang makilawasnon nga mga tinguha, ug sila mahimong ulipon sa kailibgon. Ang mga tawo nagkinabuhi alang sa kalipay sa balatyagon; alang niining kalibutana ug niining kinabuhia lamang. Ang pag usik usik naglukop sa tanang pundok sa pundok sa katilingban. Ang kabuotan gisakripisyo alang sa kaluhoan ug sa pagpasundayag.Ang magdali sa pagpadato magtuis sa hustisya ug magdaugdaug sa mga kabus; ug ang “mga ulipon ug mga kalag sa mga tawo” ginapaljt ug ginabaligya gihapon. Ang panikas ug ang pangsuborno ug pangawat naglakaw nga mapagarbohon ug wala mabadlong diha sa hatag as nga mga dapit ug ingon man diha sa ubos. Ang mga gula sa mga pamantalaan napuno sa mga rekord sa pagpatay mga krimen nga hilabihan pagpakatinuyo ug walay gipasikaran sa pagkaagi nga daw ang matag kinaiyang sugyot sa katawohan nangawagtang na. Ug kining maong mga mabangis nga buhat nahimong sagad kaayo nga hitabo nga halos walay magtagad ug dili makahikurat sa katawohan. Ang espiritu sa anarkiya nakatuhop sa tanang mga nasud, ug ang mga pag ulbo nga sa matag higayon nakaaghat sa kalisang sa kalibutan. kini mga timailhan lamang sa mga pinugngan nga kalayo sa pagbati ug sa pagkamalapason nga kong makabuhi sa pagpugong, makapuno sa yuta ug kaalaut ug kalaglagan. Ang hulagway nga gipintal sa tinuktukan sa Espiritu mahitungod sa kalibutan sa wala pa ang lunop, naglarawan sa hilabihan ka tinuud nga kahimtang sa kalibutan dun ang moderno nga katilingban tulin nga nagdali sa pag abut Bisan karon. niining sigloha, ug diha sa giangkon nga Cristohanon nga kayutaan, adunay mga krimen nga ginahimo sa matag adlaw, nga ingon kaitom ug ka makalilisang niadtong mga krimen sa karaan nga maoy hinungdan nga gilaglag ang mga makasasala sa karaan nga kalibutan.PM 119.2

Sa wala pa ang Lunop, gipadala sa Dios si Noe aron sa pagpasidaan sa kalibutan, nga madala unta ang mga tawo ngadto sa paghinulsol ug makalikay sa gibahad nga kalaglagan Ug samtang nagakahaduol ang ikaduha nga pag anhi ni Cristo, gipadala sa Ginoo ang Iyang mga sulogoon uban sa pasidaan ngadto sa kalibutan aron sa pag andam alang nianang dako nga hitabo. Daghan kaayo ang nagkinabuhi diha sa paglapas sa kasugoan sa Dios, ug karon tungod sa kalooy Iyang gitawag sila sa pagtuman sa balaang mga sugo niini. Gitanyagan ug pasaylo ang tanan nga mosalikway sa ilang mga sala pinaagi sa paghinulsol ngadto sa Dios ug sa pagtoo diha kang Cristo. Apan daghan ang nagbati nga nagkinahanglan ug dako ra kaayo nga sakripisyo ang pagsalikway sa sala. Tungod kay ang ilang kinabuhi wala man mahiuyon sa putli nga mga pnnsipyo sa pamatasan nga gobveryo sa Dios, ilang gisalikway ang Iyang mga pasidaan, ug gilimud ang pagbulot an sa Iyang kasugoan.PM 120.1

Sa dako kaayo nga pumopuyo sa yuta sa wala pa ang Lunop, walo lamang ka kalag ang nagtoo ug nagtuman sa pulong sa Dios pinaagi kang Noe. Sulod sa usa ka gatus ug kaluhaan ka mga tuig ang magwawali sa pagkamatarung nagpasidaan sa kalibutan mahitungod sa umalabut nga kalaglagan; apan gisalikway ug gitamay ang iyang mensahe. Mao man usab kini karon. Sa dili pa moanhi ang Maghahatag sa kasugoan aron sa pagsilot sa masupilon, gipasidan an ang mga malapason sa paghinulsol, ug sa pagbalik ngadto sa ilang pagkamatinumanon; apan diha sa kadaghanan kining maong mga pasidaan dili magapolos. Si apostol Pedro nag ingon, “Sa ulahing mga adlaw may mga mayubiton nga managpanungha nga managyubit, nga magapahiuyon sa ilang kaugalingong pangibog ug magaingon Hain na man ang saad sa Iyang pag anhi? Kay sukad sa pagkamatay sa mga amahan, ang tanang mga butang nagpabilin man nga mao sa gihapon sukad pa sa pagkatukod sa kalibutan.” 2 Pedro 3-3, 4. Wala ba ninyo madungog kining maong mga pulong nga gisabat, dili lamang sa walay lipodlipod nga mga dili diosnon, kondili usab sa kadaghanan nga nag okupar sa mga pulpito sa atong yuta? “Walay kapasikaran sa pagkalisang,” maoy singgit nila. “Sa dili pa si Cristo moanhi, kinahanglan una nga makabig ang kalibutan, ug ang pagkamatarung mao ang magahari sulod sa usa ka libo ka tuig. Pakigdait, pakigdait! Ang tanang mga butang magpabilin nga mao ra gihapon sukad pa sa sinugdan. Ayaw itugot nga may masamok sa maukyabon nga mensahe niining mga tigpanghadlok.” Apan kining mao nga pagtulun an mahitungod sa milenyo wala mahiuyon sa pagtulun an ni Cristo ug sa Iyang mga apostoles. Gipangutana ni Jesus ang makahuloganon nga pangutana nga nag ingon, “Ngani, inig abut sa Anak sa Tawo, makakaplag ba kaha Siyag pagtoo dinhi sa yuta?” Lukas 18:8. Ug sumala sa atong nakita, Siya nagpahayag nga ang kahimtang sa kalibutan magapareho sa mga adlaw ni Noe. Nagpasidaan si Pablo nga magpaabut kita nga motubo ang pagkadautan samtang ang katapusan magakahaduol. “Ang Espiritu sa tin aw nagapahayag nga sa kaulahiang mga panahon adunay managpamiya gikan sa pagtoo tungod sa ilang pagtagad sa mga malimbongon nga espiritu ug sa mga tuloohan sa mga yawa.” 1 Timoteo 4:1. Ang apostol nagaingon nga “sa kaulahiang mga adlaw managpangabut ang mga panahon nga malisud.” 2 I imoteo 3:1. Ug iyang gihatag ang makapakurat nga kutay sa mga sala nga makaplagan diha kanila nga may dagway sa pagkadiosnon.PM 121.1

Samtang ang panahon sa pagpaniid kanila nagkaanam ug kaupos, ang katawohan sa wala pa ang lunop nagpahinunot sa ilang kaugalingon ngadto sa maukyabon nga mga kalingawan ug mga pangilin. Kadtong may impluwensya ug gahum buot gayud nga ang mga hunahuna sa katawohan malinga sa kasadya ug sa kalingawan, kay tingali unya may mapasantup sa katapusang solemni nga pasidaan. Dili ba nato makita kini nga paagi nga ginasubli sa atong kaadlawan? Samtang ang sulogoon sa Dios nagahatag sa mensahe nga ang katapusan sa tanang mga butang nagkahaduol na, ang kalibutan malingaw diha sa mga kalingawan ug sa pangita sa kalipayan. Adunay nagapadayon nga pasunod sa mga kalingawan nga maoy hinungdan sa pagkawalay kaikag sa Dios, ug nagapugong sa mga katawohan gikan sa pagkamapasantup sa mga kamatuoran nga mao lamang ang makaluwas kanila gikan sa magaabut nga kalaglaganPM 122.1

Diha sa kaadlawan ni Noe, ang mga pilosopo nagpahayag nga walay kalagmitan nga ang kalibutan magun ob pinaagi sa tubig; busa karon adunay mga tawo nga may kasinatian sa siyensya nga naninguha sa pagpakita nga ang kalibutan dili malaglag pinaagi sa kalayo nga kini wala mahiuyon sa mga balaod sa kinaiyahan. Apan ang Dios sa kinaiyahan, ang Magbuhuhat ug Magmamando sa mga kasugoan niini, makahimo sa paggamit sa mga buhat sa Iyang mga kamot aron sa pagsilbi sa Iyang kaugalingon nga katuyoanPM 122.2

Sa diha nga ang dagko ug manggialamon nga mga tawo nagmatuud sa ilang pagkatagbaw nga dili mahitabo nga ang kalibutan pagalaglagon pinaagi sa tubig, sa diha nga napahilum ang kalisang sa katawohan, sa diha nga ang tanan nag ila sa tagna ni Noe ingon nga usa ka limbong, ug nag-isip kaniya ingon nga usa ka panatiko nan niini nahiabut ang takna sa Dios. “Niadto gayud nga adlawa nangabuswang ang tanan nga mga tinubdan sa dagko nga kahiladman ug ang mga tamboanan sa mga langit nangaabli,” ug ang mga mayubiton gisanapan diha sa mga tubig sa Lunop. Uban sa tanan nilang gipagarbo nga pilosopiya, ulahi na nga naamgohan sa mga tawo nga ang ilang kaalam kabuangan diay, nga ang Maghahatag sa sugo dako pa diay sa mga kasugoan sa kinaiyahan, ug nga ang Makagagahum sa Ngatanan walay mawala alang sa mga paagi sa pagtuman sa Iyang mga katuyoan “Maingon sa nahitabo kaniadto sa mga adlaw ni Noe” (Lukas 17:26), “maingon man usab unya niini sa adlaw nga igapadayag na ang Anak sa Tawo.” Bersikulo 30. “Apan ang adlaw sa Ginoo moabut sama sa usa ka kawatan, ug unya ang mga langit mawagtang uban sa dakong dinaguok, ug ang mga kasugdanan sa kalibutan mangatunaw sa hilabihang kainit. ug pagasunogon ang yuta ug ang mga buhat nga ania niini.” 2 Pedro 3:10. Sa diha nga ang pangatarungan sa pilosopiya nakapawagtang sa kahadlok sa mga paghukom sa Dios; sa diha nga ang relihiyoso nga mga magtutudlo magatudlo ngadto sa taas nga mga katuigan sa kalinaw ug sa kauswagan, ug ang kalibutan malinga diha sa ilang mga bulohaton sa pamatigayon ug sa kalipayan, pagpananum ug pagpanukod, pangumbira ug panghudyaka, pagsalikway sa mga pasidaan sa Dios ug magabugalbugal sa mga magdadala sa Iyang mensahe unya sa kalit moabut kanila ang pagkalaglag, ug sila dili makaikyas 1 Tesalonica 5:3.PM 122.3

Si Seth ug si Enoc

Human sa Lunop