Rozdział 6 — Jak znaleźć spokój ducha?

Gdy twoje sumienie zostaje pobudzone przez Ducha Świętego, dostrzegasz zło grzechu, jego moc, wynikające z niego poczucie winy i nieszczęście. Spoglądasz na niego z odrazą. Czujesz, że grzech oddzielił cię od Boga i że jesteś związany mocą grzechu. Im usilniej starasz się uwolnić, tym bardziej zdajesz sobie sprawę ze swojej bezradności. Motywy twojego działania i twoje serce są nieczyste. Rozumiesz, że twoje życie było pełne samolubstwa i grzechu. Pragniesz otrzymać przebaczenie, zostać oczyszczonym i uwolnionym. Co możesz zrobić, aby żyć w harmonii z Bogiem i być do Niego podobnym?PKT 48.1

Potrzebujesz pokoju — płynącego z nieba przebaczenia, pokoju i miłości w sercu. Nie można go kupić za pieniądze, nie można go zdobyć wysiłkiem intelektualnym, nie można go osiągnąć swoją mądrością. Nie możesz łudzić się, że zapewnisz go sobie własnym wysiłkiem. Jednak Bóg daje ci go w darze “bez pieniędzy i bez płacenia”. Izajasza 55,1. Jest twój, jeśli tylko wyciągniesz rękę i uchwycisz go. Pan mówi: “Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna”. Izajasza 1,18. “Dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza”. Ezechiela 36,26.PKT 48.2

Wyznałeś swoje grzechy i w swoim sercu je odrzuciłeś. Postanowiłeś oddać siebie Bogu. Teraz idź do Niego i poproś Go, aby zmył twoje grzechy i dał ci nowe serce. Następnie uwierz, że czyni to, ponieważ tak obiecał. Tego nauczał Jezus, będąc na ziemi. Jeśli z wiarą przyjmiemy dar obiecany przez Boga, staje się on naszą własnością. Jezus uzdrawiał ludzi, jeśli wierzyli w Jego moc. Pomagając im w tym, co mogli zobaczyć, wzbudzał w nich zaufanie do siebie w sprawach niewidzialnych — prowadził ich do przyjęcia wiarą Jego mocy odpuszczania grzechów. Owa prawda została jasno przedstawiona w uzdrowieniu sparaliżowanego: “Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczać grzechy — rzekł do sparaliżowanego: Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego!” Mateusza 9,6. Podobnie pisze ewangelista Jan, mówiąc o cudach Chrystusa: “Te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego”. Jana 20,31.PKT 49.1

Z prostych biblijnych sprawozdań, dotyczących uzdrawiania chorych przez Jezusa, możemy nauczyć się, jak zaufać Mu w sprawie odpuszczenia grzechów. Zwróćmy naszą uwagę na historię sparaliżowanego znad sadzawki Betezda. Ten biedny człowiek był bezradny.PKT 49.2

Od trzydziestu ośmiu lat nie używał swoich kończyn. Mimo to Jezus rzekł do niego: “Wstań, weź łoże swoje i chodź”. Jana 5,8. Ten cierpiący człowiek mógłby odpowiedzieć: ‘Panie, jeśli mnie uzdrowisz, usłucham Twojego słowa.’ On jednak uwierzył w słowo Chrystusa, uwierzył, że został uzdrowiony, i natychmiast poczynił wysiłek. Chciał chodzić i chodził. Postąpił zgodnie ze słowem Jezusa i Bóg dał mu moc. Został uzdrowiony.PKT 50.1

Podobnie ma się sprawa z nami jako grzesznikami. Nie możesz zadośćuczynić za grzechy przeszłości, nie możesz zmienić swojego serca i stać się świętym. Jednak Bóg obiecuje, że uczyni dla nas to wszystko przez Chrystusa. Wierzysz w tę obietnicę, wyznajesz swoje grzechy i oddajesz siebie Panu. Chcesz Jemu służyć. Jeśli to czynisz, Bóg spełnia swoje słowo wobec ciebie. Jeśli wierzysz obietnicy, to znaczy, jeśli wierzysz, że odpuszczono twoje grzechy i zostałeś oczyszczony — Pan czyni to w twoim życiu rzeczywistością. Zostajesz uzdrowiony, podobnie jak w przypadku sparaliżowanego, któremu Chrystus dał moc chodzenia, gdy człowiek ten uwierzył, że został uzdrowiony. Jeśli wierzysz w to, co mówi Jezus, tak się dzieje.PKT 50.2

Nie czekaj, aż będziesz czuł, że zostałeś uzdrowiony, lecz mów: ‘Wierzę w to. Jest tak nie dlatego, że czuję się uzdrowionym, ale dlatego, że Bóg obiecał.’PKT 50.3

Jezus mówi: “Wszystko, o cokolwiek byście się modlili i prosili, tylko wierzcie, że otrzymacie, a spełni się wam”. Marka 11,24. Ta obietnica ma pewien warunek, a jest to zanoszenie modlitw zgodnych z wolą Bożą. A tą wolą jest oczyścić nas z grzechu, uczynić nas Jego dziećmi i uzdolnić nas do prowadzenia świętego życia. A zatem możemy prosić o te błogosławieństwa, wierzyć Bogu, że je otrzymamy, i dziękować Mu, że je otrzymaliśmy. Jest naszym przywilejem, że możemy udać się do Jezusa, zostać oczyszczonymi i stanąć wobec prawa bez zawstydzenia i bez wyrzutów sumienia. “Teraz tedy żadne nie jest potępienie tym, którzy są w Jezusie (...), to jest, którzy nie wedle ciała chodzą, ale według ducha”. Rzymian 8,1 (BB).PKT 50.4

Od tego czasu już nie należysz do siebie samego, ale jesteś kupiony za wysoką cenę: “Nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni (...), lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego”. 1 Piotra 1,18-19. Przez ten prosty akt zawierzenia Bogu, Duch Święty zrodził w twoim sercu nowe życie. Jesteś dzieckiem narodzonym w Bożej rodzinie, a Bóg kocha cię tak, jak kocha swojego Syna.PKT 51.1

Gdy już oddałeś siebie Jezusowi, nie wycofuj się, nie odsuwaj się od Niego, ale każdego dnia powtarzaj: ‘Należę do Chrystusa. Oddałem siebie Chrystusowi.’ Poproś Go, aby udzielił ci swojego Ducha i zachował cię w swojej łasce. Tak jak poddając się Bogu i wierząc Mu, stajesz się Jego dzieckiem, tak też masz w Nim żyć. Apostoł napisał: “Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w nim chodźcie”. Kolosan 2,6.PKT 51.2

Niektórym wydaje się, że muszą przejść okres próbny i że zanim będą czerpali z Jego błogosławieństw, muszą udowodnić Jezusowi, że doznali odnowy. Jednak mogą oni korzystać z tych błogosławieństw nawet teraz. Człowiek potrzebuje łaski i Ducha Chrystusowego, który pomaga mu w jego słabościach. W przeciwnym wypadku nie jest w stanie oprzeć się złu. Jezus pragnie, abyśmy przychodzili do Niego takimi, jakimi jesteśmy: grzeszni, bezradni, uzależnieni. Możemy przyjść ze wszystkimi słabościami, kaprysami, z naszą grzesznością i upaść u Jego stóp w uniżeniu. Chwałę przynosi Mu to, że może nas otoczyć ramionami swojej miłości, uleczyć nasze rany i oczyścić nas ze wszelkiej nieczystości.PKT 51.3

W tym względzie ludzie błądzą, ponieważ nie wierzą, że Jezus może wybaczyć im osobiście, każdemu z osobna. Ludzie ci nie trzymają Boga za Jego Słowo. Przywilejem wszystkich, którzy spełniają wymienione warunki, jest to, iż sami przekonują się, że Bóg przebacza każdy grzech. Odrzuć podejrzenia mówiące ci, że Boże obietnice nie są dla ciebie. One są dla każdego skruszonego grzesznika. Moc i łaska zostały zapewnione przez Chrystusa, a za pośrednictwem usługujących aniołów mogą być udzielane każdemu wierzącemu. Nikt nie jest zbyt grzeszny, aby nie mógł otrzymać siły, czystości i sprawiedliwości od Jezusa, który za nas umarł. On czeka, aby zdjąć z ludzi szaty splamione i zanieczyszczone grzechem i aby ubrać ich w białe szaty sprawiedliwości. Zaprasza ich, aby żyli, a nie umierali.PKT 52.1

Bóg nie postępuje z nami tak, jak ograniczeni człowieczeństwem ludzie postępują ze sobą nawzajem. Jego myśli przepełnione są miłosierdziem, miłością i najczulszym współczuciem. On mówi: “Niech bezbożny porzuci swoją drogę, a przestępca swoje zamysły i niech się nawróci do Pana, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w odpuszczaniu!” Izajasza 55,7. “Starłem jak obłok twoje występki, a twoje grzechy jak mgłę”. Izajasza 44,22. “Gdyż nie mam upodobania w śmierci śmiertelnika, mówi Wszechmocny Pan. Nawróćcie się więc, a żyć będziecie!” Ezechiela 18,32.PKT 52.2

Szatan w każdej chwili gotowy jest wykraść nam błogosławione zapewnienia Boga. Pragnie odebrać duszy każdy promyk nadziei i każdy promień światła. Nie możesz jednak mu na to pozwolić, lecz powinieneś mu powiedzieć: ‘Jezus umarł, abym ja mógł żyć. Kocha mnie i nie chce, abym zginął. Mam współczującego Ojca w niebie i chociaż nadużyłem Jego miłości i zmarnowałem Jego błogosławieństwa, wstanę, pójdę do mojego Ojca i powiem: “Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie, już nie jestem godzien nazywać się synem twoim, uczyń ze mnie jednego z najemników swoich”.’ Łukasza 15,18-19. W przypowieści czytamy, jak zostanie przyjęty ten, który zbłądził: “A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go jego ojciec, użalił się i pobiegłszy rzucił mu się na szyję, i pocałował go”. Łukasza 15,20.PKT 53.1

Jednak nawet ta przypowieść, jakkolwiek wzruszająca i pełna czułości, nie oddaje nieskończonego współczucia naszego Ojca w niebie. Pan mówi przez swojego proroka: “Miłością wieczną umiłowałem cię, dlatego tak długo okazywałem ci łaskę”. Jeremiasza 31,3. Chociaż grzesznik wciąż przebywa z dala od domu Ojca, trwoniąc jego majątek w obcym kraju, serce Ojca tęskni za nim, a każde pragnienie powrotu do Boga jest wynikiem łagodnych próśb Jego Ducha, który namawia, błaga i przyciąga błądzącego do Ojcowskiego serca pełnego miłości.PKT 53.2

Mając przed oczami tak wspaniałe biblijne obietnice, czy możesz jeszcze wątpić? Czy możesz uważać, że biednemu grzesznikowi pragnącemu powrotu i przebaczenia grzechów Pan w surowy sposób odmawia możliwości przyjścia do Jego stóp w pokorze? Nigdy tak nie myśl! Nic nie może skrzywdzić cię bardziej niż postrzeganie naszego niebiańskiego Ojca w takim świetle. On nienawidzi grzechu, ale miłuje grzesznika. Bóg dał samego siebie w osobie Chrystusa, aby każdy, kto chce, mógł być zbawiony i w królestwie chwały mógł wiecznie żyć w szczęściu. Czy Pan mógł użyć bardziej przekonującego lub delikatnego języka, aby opisać swoją miłość do nas: “Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad dziecięciem swojego łona? A choćby nawet one zapomniały, jednak Ja ciebie nie zapomnę”. Izajasza 49,15.PKT 53.3

Jeśli wątpisz i lękasz się, podnieś oczy w górę, ponieważ Jezus żyje, aby wstawiać się za nami. Podziękuj Bogu za dar Jego drogiego Syna i módl się, aby Jego śmierć poniesiona za ciebie i dla ciebie nie poszła na marne. Dzisiaj zaprasza cię Duch. Gdy przyjdziesz do Jezusa z całym swoim sercem, możesz prosić o Jego błogosławieństwo.PKT 54.1

Czytając Boże obietnice, pamiętaj, że są one wyrazem niewysłowionej miłości i litości. Wielkie serce Nieskończonej Miłości wychodzi na spotkanie grzesznika z bezgranicznym współczuciem. “W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów”. Efezjan 1,7. Tak, wierz tylko, że Bóg jest tym, który ci pomaga. On pragnie odnowić w człowieku swój moralny obraz. Gdy ty w skrusze zbliżasz się do Niego, wyznając grzechy, On przybliża się do ciebie z miłosierdziem i przebaczeniem.PKT 54.2