Wzgląd na tych, którzy dźwigają życiowe ciężary

Wielu ludziom żyje się lekko, ich serca nie znają prawdziwych trosk, nie martwią się o innych, a więc nie potrafią zrozumieć dzieła tych, którzy dźwigają prawdziwe życiowe ciężary. Nie potrafią ocenić tych ciężarów, jak dziecko nie rozumie troski i trudu ojca. Dziecko może się dziwić lękom i zmartwieniom, jakie przeżywają jego rodzice. Mogą się mu one wydawać niepotrzebne. Ale kiedy lata doświadczenia zostaną dodane do jego wieku, kiedy samo zacznie nieść ciężary życia, wtedy spojrzy na życie swego ojca i zrozumie to, co kiedyś wydawało się mu niepojęte. Tę wiedzę zdobędzie poprzez trudne, nierzadko gorzkie doświadczenia.PCZ 24.2

Dzieło tych, którzy dźwigają na swoich barkach ciężary nie jest rozumiane, a ich praca nie jest doceniana, póki śmierć nie zabierze ich spośród żywych. Kiedy inni przejmą ciężary, jakie dźwigali ci, którzy odeszli, oraz stawią czoło trudnościom, z jakimi tamci musieli się zmagać, wówczas dopiero zrozumieją, jakim próbom poddawana była wiara i odwaga tamtych ludzi. Często wtedy szybko tracą z oczu błędy, które wcześniej wytykali. Doświadczenie nauczy ich współczucia. Bóg pozwala, by ludzie dostawali się na odpowiedzialne stanowiska. Kiedy błądzą, On ma moc poprawić ich albo usunąć. Powinniśmy powstrzymać się od brania w nasze ręce dzieła sądu, które należy wyłącznie do Boga.PCZ 24.3

Postępowanie Dawida wobec Saula zawiera naukę w tej kwestii. Na polecenie Boże Saul został wyznaczony na króla Izraela. Jednak z powodu nieposłuszeństwa Saula Pan oznajmił mu, że królowanie zostanie mu odebrane. Mimo to, jakże delikatnie, uprzejmie i cierpliwie Dawid odnosił się do niego! Dybiąc na życie Dawida, Saul wypuścił się na pustynię i sam jeden wszedł do jaskini, w głębi której Dawid ukrywał się ze swoimi ludźmi. “I rzekli wojownicy Dawida do niego: Oto dzień, o którym zapowiedział ci Pan: Wydam twoich wrogów w twoje ręce i będziesz mógł zrobić z nimi, co będziesz chciał. (...) I rzekł do swoich wojowników: Broń Boże, abym miał uczynić tę rzecz memu panu, pomazańcowi Pańskiemu, podnosząc swoją rękę na niego, gdyż jest pomazańcem Pańskim”. 1 Samuela 24,5.7. Zbawiciel nakazuje nam: “Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą”. Mateusza 7,1-2. Pamiętaj także, że powiedziano: “Nie ma przeto usprawiedliwienia dla ciebie, kimkolwiek jesteś, człowiecze, który sądzisz; albowiem, sądząc drugiego, siebie samego potępiasz, ponieważ ty, sędzia, czynisz to samo”. Rzymian 2,1.PCZ 25.1