Skierowanie do zboru

Odpowiedź na pytanie Saula brzmiała: “Powstań i idź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić”. Dzieje Apostolskie 9,6. Chrystus odesłał pytającego o wskazówki Żyda do swego Kościoła, by tam dowiedział się o czekającym go obowiązku. Chrystus objawił się i dokonał dzieła nawrócenia. Teraz pokutujący grzesznik miał przyjąć naukę od tych, których Bóg ustanowił, aby nauczali Jego prawd. Od nich miał usłyszeć o dalszych krokach. Odsyłając Saula do zboru, Chrystus potwierdził autorytet swego zorganizowanego Kościoła i połączył nawróconego ze swymi przedstawicielami na ziemi. Blask niebiańskiej światłości pozbawił Saula wzroku i Jezus, wielki Lekarz, nie przywrócił mu go natychmiast. Chrystus jest źródłem wszystkich błogosławieństw, lecz na ziemi ustanowił Kościół jako swego przedstawiciela, którego obowiązkiem jest kierować każdego pokutującego na drogę żywota. Ludzie, których Saul zamierzał zniszczyć, mieli stać się jego nauczycielami religii, którą znieważał i prześladował.HZ 167.1

Pan srodze doświadczył wiarę Saula podczas trzech dni postu i modlitwy w domu Judy w Damaszku. Saul był całkowicie ślepy; w ciemnościach pogrążony był rownież jego umysł, tak że nie wiedział, czego od niego wymagano. Chrystus skierował Saula do Damaszku. Tam inni mieli mu powiedzieć, co ma czynić. Niepewny i strapiony wołał usilnie do Boga. “A był w Damaszku pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananiaszu! On zaś rzekł: Otom ja, Panie. Pan zaś do niego: Wstań i idź na ulicę Prostą, i zapytaj w domu Judy o Saula z Tarsu; oto właśnie się modli. I ujrzał w widzeniu męża, imieniem Ananiasz, jak wszedł, i ręce na niego włożył, aby przejrzał”. Dzieje Apostolskie 9,10-12.HZ 167.2

Ananiasz z trudem uwierzył słowom anioła, gdyż wiadomość o srogim prześladowaniu świętych w Jerozolimie rozeszła się szeroko i daleko. Pozwolił więc sobie na uwagę, mówiąc: “Panie, słyszałem od wielu o tym mężu, ile złego wyrządził świętym twoim w Jerozolimie; ma także upoważnienie od arcykapłanów, aby tutaj uwięzić wszystkich, którzy wzywają imienia twego”. Dzieje Apostolskie 9,13-14. Lecz rozkaz dany Ananiaszowi brzmiał stanowczo: “Idź, albowiem mąż ten jest moim narzędziem wybranym, aby zaniósł imię moje przed pogan i królów, i synów Izraela”. Dzieje Apostolskie 9,15.HZ 167.3

Uczniowie, posłuszni wskazówkom anioła, odszukali człowieka, który jeszcze niedawno pałał chęcią zemsty na wszystkich wierzących w imię Chrystusa. Ananiasz odezwał się do niego: “Bracie Saulu, Pan Jezus, który ci się ukazał w drodze, jaką szedłeś, posłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym. I natychmiast opadły z oczu jego jakby łuski i przejrzał, wstał i został ochrzczony”. Dzieje Apostolskie 9,17-18.HZ 167.4

Chrystus dał przykład, w jaki sposób działa dla zbawienia ludzi. Mógł dla Saula uczynić wszystko sam, lecz nie byłoby to zgodne z Jego planem.HZ 167.5

Błogosławieństwo miało przyjść przez narzędzia do tego powołane. Saul miał coś do wyznania przed tymi, których niedawno zamierzał zniszczyć, zaś Bóg powierzył odpowiedzialne zadanie ludziom, których upoważnił do działania w swoim zastępstwie.HZ 168.1

Saul stał się uczniem uczniów. W świetle przykazań widział siebie jako grzesznika. Rozumiał, że Jezus, którego uważał za oszusta, jest założycielem i fundamentem religii ludu Bożego od czasów Adama, jest dokończycielem wiary, którą teraz tak jasno rozumiał, jest zwycięskim bojownikiem prawdy i wypełnieniem proroctw. Wcześniej uważał, że Jezus unieważnia prawo Boże. Teraz, gdy palec Boży dotknął jego duchowego wzroku, poznał, że Jezus był twórcą całego żydowskiego systemu ofiarniczego, że przyszedł na ten świat nie w celu obalenia prawa Ojca, ale by w Jego śmierci prawo znalazło swe wypełnienie. W świetle przykazań, gorliwie według swego mniemania przestrzeganych, Saul zobaczył, że jest najbardziej grzesznym z grzesznych.HZ 168.2