Niezmienne prawo Boże

Nieposłuszeństwo i upadek Adama i Ewy ściągnęło gniew Boży na cały rodzaj ludzki i niebo okryło żałobą. Ludzie zostali rozłączeni z Bogiem i pogrążyli się w beznadziejnym smutku. Prawa Bożego nie można było zmienić, zaspokajało ono bowiem wszystkie ludzkie potrzeby. Według zarządzenia Bożego, prawo w żadnym wypadku nie mogło stracić swej mocy ani zmienić się choćby w najmniejszym stopniu.HZ 28.5

Aniołowie otrzymali zlecenie, by odwiedzić grzeszną parę i poinformować ludzi, że choć nie mogą pozostać w swoim rajskim mieszkaniu z powodu przestąpienia prawa Bożego, ich sytuacja nie jest beznadziejna: Syn Boży, który towarzyszył im w raju, zdjęty litością na widok ich beznadziejnego położenia, dobrowolnie zgodził się ponieść za nich karę śmierci, aby mogli żyć przez wiarę w obiecane pojednanie, jakiego miał dokonać. Chrystus otworzył drzwi nadziei — pomimo swego grzechu człowiek może uwolnić się spod władzy szatana. Wiara w zasługi Syna Bożego da tyle sił człowiekowi, że będzie mógł oprzeć się wszelkim szatańskim pokusom. Poddawany będzie próbom, podczas których przez pokutę i wiarę w pojednanie Syna Bożego może zostać uwolniony od przestępstwa prawa i wywyższony do pierwotnego stanu, a jego starania, by wypełnić prawo, zostaną uznane.HZ 29.1

Aniołowie opowiedzieli Adamowi i Ewie o smutku, jaki zapanował w niebie, gdy dowiedziano się o przestępstwie prawa Bożego, co skłoniło Chrystusa do złożenia w ofierze swego drogocennego życia.HZ 29.2

Adam i Ewa zrozumieli, jak wzniosłe i święte jest prawo Boże, skoro jego naruszenie pociągnęło za sobą konieczność tak kosztownej ofiary dla zbawienia ich potomstwa. Prosili, żeby raczej sami umarli lub żeby ich potomstwo poniosło karę za przestępstwo rodziców. Nie chcieli, aby umiłowany Syn Boży składał tak wielką ofiarę.HZ 29.3

Strapienie Adama spotęgowało się, gdy uświadomił sobie wielkość swego grzechu i jego straszne następstwa. Czyż to nieuniknione, żeby ten wielki Pan niebios, który z nim obcował i rozmawiał, kiedy był jeszcze bez winy, którego czcili i uwielbiali aniołowie, musiał opuścić tron i umrzeć za jego przestępstwo? Adamowi powiedziano, że życie anioła nie może spłacić jego długu. Prawo Boże, fundament rządów Boga w niebie i na ziemi, było tak święte jak sam Bóg, dlatego życie anioła nie było dla Boga wystarczającą ofiarą za przestępstwo Jego prawa. W oczach Najwyższego prawo jest ważniejsze niż święci aniołowie otaczający Jego stolicę. Ojciec nie mógł unieważnić ani zmienić w swym prawie choćby jednego przykazania, aby w ten sposób pomóc upadłemu człowiekowi. Jedynie Syn, który wspólnie z Ojcem stworzył świat, mógł pojednać człowieka z Bogiem, ofiarując swoje życie i biorąc na siebie gniew Stwórcy. Aniołowie poinformowali Adama, że jak przez jego przestępstwo przyszły śmierć i nieszczęście, tak przez Jezusa Chrystusa przywrócone zostaną życie i nieśmiertelność.HZ 29.4