“Kardeşine öfkelenen herkes yargılanacaktır.” Matta 5:22.
Rab, Musa aracılığıyla şöyle demişti: “Kardeşine yüreğinde nefret beslemeyeceksin... Öç almayacaksın. Halkından birine kin beslemeyeceksin. Komşunu kendin gibi seveceksin” (Levililer 19:17, 18). Mesih’in sunduğu gerçekler peygamberlerin öğrettiklerinin aynılarıydı, fakat yüreğin sertliği ve günah sevgisi nedeniyle anlayışa kapanmışlardı.BDD 57.3
Kurtarıcı’nın sözleri, dinleyicilerine, başka insanları günahkârlar olarak suçlarlarken kendilerinin de aynı ölçüde suçlu olduklarını bildiriyordu; zira onlar da fesat ve nefret duygularını besliyorlardı.BDD 57.4
Toplandıkları yerden gölün diğer yakasında Başan diyarı görünüyordu; burası vahşi geçitleri ve ormanlık tepeleri uzun zamandır her türden suçlunun gözde saklanma mekanı olan ıssız bir bölgeydi. Orada işlenen soygun ve cinayet haberleri halkın zihninde tazeydi, ve pek çok kişi bu kötü kişileri kınamak için hevesliydi. Aynı zamanda kendileri de tutkulu ve kavgacıydılar; kendilerine zulmeden Romalılara karşı en sert nefreti besliyorlardı ve tüm diğer halklardan, hatta kendi fikirleriyle her konuda uyumlu olmayan kendi vatandaşlarından, nefret etmeye ve onları aşağılamaya hakları olduğunu düşünüyorlardı. Tüm bunlarda, “öldürmeyeceksin” diye buyuran yasayı çiğniyorlardı.BDD 58.1
Nefret ve intikam ruhu Şeytan’dan kaynaklandı ve onu Allah’ın Oğlu’nu idama mahkûm etmeye yönlendirdi. Fesat ya da şefkatsizlik duygularını besleyen kişi, aynı ruhu besle-mektedir ve bunun meyvesi ölüm olacaktır. Bitkinin sıkışmış bir halde tohumda yattığı gibi, intikam düşüncesinde de kötü eylem yatar. “Kardeşinden nefret eden katildir. Hiçbir katilin sonsuz yaşama sahip olmadığını bilirsiniz” (1. Yuhanna 3:15).BDD 58.2
“Kim kardeşine ahmak derse, cehennem ateşini hak edecektir.” Allah, Oğlu’nu kurtuluşumuz için armağan ederek her bir insan canına ne kadar büyük bir değer verdiğini göstermiştir, ve O hiçbir insana bir diğerini küçümseyici bi-çimde konuşma özgürlüğü vermez. Çevremizdeki kimselerde hatalar ve zayıflıklar göreceğiz, fakat Allah her bir canı kendi varlığı olarak sahiplenmiştir - yaratılış itibariyle O’nun, Mesih’in değerli kanıyla satın alınmış olmaları itibariyle iki kat O’nundurlar. Tümü O’nun suretinde yaratılmıştır, en aşağıla- nanlara bile saygıyla ve şefkatle davranılması gereklidir. Allah,BDD 58.3
Mesih’in kendisi için canını verdiği bir cana karşı söylenen tek bir aşağılama sözünden dolayı dahi bizi sorumlu tutacaktır.BDD 59.1
“Seni başkasından üstün kılan kim? Tanrı’dan almadığın neyin var ki? Madem aldın, niçin almamış gibi övünüyorsun?” “Sen kimsin ki, başkasının kulunu yargılıyorsun? Kulu haklı çıkaran da haksız çıkaran da efendisidir” (1. Korintliler 4:7; Romalılar 14:4).BDD 59.2
“Kim kardeşine ahmak derse, cehennem ateşini hak edecektir.” Eski Ahit’te “ahmak” sözcüğü sapkın birisini, ya da kendisini kötülüğe teslim eden bir insanı belirtmek için kullanılmaktadır. İsa, kardeşini sapkın ya da Allah’a saygısızlık eden biri olmakla suçlayan herkesin aynı suçlamaya müstahak olduğunu söylüyor.BDD 59.3
Mesih’in kendisi dahi, Musa’nın cesedi hakkında Şeytan’la tartışırken, “[ona] söverek onu yargılamaya kalkışmadı” (Yahuda 9). Böyle yapmış olsaydı, kendisini Şeytan’ın sahasında bulacaktı, zira suçlama şerir olanın silahıdır. Kutsal Yazı’da “kardeşlerimizin suçlayıcısı” olarak adlandırılır (Vahiy 12:10). İsa, Şeytan’ın hiçbir silahını kullanmayacaktı. Ona “seni Rab azarlasın” sözleriyle karşılık verdi (Yahuda 9).BDD 59.4
O’nun örnekliği bizim içindir. Mesih’in düşmanlarıyla çatışmaya düştüğümüzde, misilleme ruhu ile, hatta görünüşte dahi olsa söverek yargı getirir gibi hiçbir şey söylememe- liyiz. Allah’ın sözcülüğü görevini yürüten bir kimse, Göğün Yüceliği’nin dahi Şeytan’la tartışırken kullanmayacağı sözleri söylememelidir. Yargılama ve mahkûm etme işini Allah’a bı-rakmalıyız.BDD 59.5