Rozdział 83 — Wolność religijna

Podstawa, na której uczniowie opierali się tak mocno, iż nie można ich było przestraszyć, a gdy rozkazano im, by nie uczyli więcej w imieniu Jezusa, oświadczyli: “Czy słuszna to rzecz w obliczu Boga raczej was słuchać aniżeli Boga, sami osądźcie; my bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy” (Dzieje Apostolskie 4,19), była tą samą, którą starali się zachować zwolennicy ewangelii w dniach reformacji. Kiedy w 1529 roku niemieccy książęta zebrali się na posiedzeniu sejmu w Spirze, przedłożone im zostało rozporządzenie cesarza, ograniczające wolność religijną i zabraniające wszelkiego dalszego krzewienia zasad reformatorskich. Zdawało się, że nadzieja świata zostanie zniweczona. Czy książęta mogą zaakceptować ten dekret? Czy wielkie rzesze przebywające jeszcze w ciemnościach pozostaną z dala od światła ewangelii? Chodziło tu o następstwa o olbrzymim znaczeniu dla świata. Wyznawcy zreformowanej wiary powzięli jednomyślną decyzję: “Odrzucamy tę uchwałę. W sprawach sumienia większość nie ma przewagi”. — Merle d'Aubigne, Historia Reformacji XIII, r.5.SE 258.2

W naszych czasach musimy również bronić niewzruszenie tej podstawy. Sztandar prawdy i wolności religijnej, który wysoko dzierżyli założyciele Kościoła ewangelicznego i świadkowie Boga w ciągu minionych stuleci, oddany został w tej ostatniej walce w nasze ręce. Odpowiedzialność za ten wielki dar spoczywa na tych, którym Bóg dał błogosławieństwo zrozumienia Jego Słowa. Słowo to musimy przyjąć jako najwyższy autorytet. Rządy ludzi musimy uznać za Boże rozporządzenia i uczyć, że posłuszeństwo w sferze prawa wobec nich jest naszym świętym obowiązkiem. Ale gdy żądania władz sprzeciwiają się żądaniom Boga, musimy Boga słuchać raczej niż ludzi. Słowo Boże musi być uznane za ważniejsze niż ludzkie ustawy. Słowa: “Tak mówi Pan” nie są równorzędne ze słowami: “Tak mówi Kościół” ani z “Tak mówi państwo”. Korona Chrystusa musi być wyniesiona nad diademy ziemskich władców.SE 258.3

Bóg nie wymaga od nas, abyśmy się sprzeciwiali zwierzchnościom. Powinniśmy starannie rozważyć wszystko, cokolwiek mamy mówić lub pisać, aby nie stwarzać pozorów, jakobyśmy zajmowali wrogie stanowisko wobec prawa i porządku. Nie możemy mówić i robić niczego, co by zamykało nam niepotrzebnie drogę. Musimy iść naprzód w imię Chrystusa broniąc powierzonych nam prawd. Kiedy ktoś stara się zabronić nam naszej pracy, możemy powtórzyć za apostołami: “Czy słuszna to rzecz w obliczu Boga raczej was słuchać aniżeli Boga, sami osądźcie. My bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy”. Dzieje Apostolskie 4,19-20. — Działalność apostołów 42.43.SE 259.1

*****

Pióro Lutra miało moc, a jego pisma, rozpowszechnione szeroko, obudziły świat. Te same środki są dostępne w stokroć większej obfitości. Biblia i publikacje w wielu językach zawierające prawdę na obecny czas są do naszej dyspozycji i mogą być szybko dostarczone do każdej części świata. Mamy przekazać ludziom ostatnie Boże ostrzeżenie, więc jakże gorliwie powinniśmy studiować Biblię i z jak wielką gorliwością powinniśmy szerzyć światło prawdy! — Testimonies for the Church VI, 403.SE 259.2